Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu inna Broahketuit nihmt dä Lui ubbn Lanne äok moall dä Gelegenhoät woah, ümme dä Loädn un dä Stränge 'n bihdn lack teo loadn. Wisse, doa fällt jümma näo Aboät an. Dä Wiske mött maigget un datt Hoä roäh mahket waian. Dä Katuffel mött roäggen ßuin, wänn ßä uppstrihket un upploöget waian ßött. Dä Runkel mött hacket un buidännelohken waian. Oabba ßüß drifft ßick dä Aboät just nich ßäo, oasse in dä annan Joahtuit. – „Watt, wui häddet vondahge nich uilich ?“  - „Joa, joa, wäat vondahge nich uilich hätt, datt eß 'n Fiulwams.“ - Woa hätt bleoß dä Lui früha dä Tuit heanoahm'm? - Szä heddn Tuit, woänichstens inna Broahketuit! - Joa, dänn mössen oalle Frünne buißocht waian. Nich ubbn Szunndach, nai, dänn mosse äok datt Voäh ßu'ine Riuhe häbbn! - Ubbn Oalldach foäa man teo Buißoök iut. Dänn woch dä Flächtnwagen oadda dä Kastenwagen frisk schmeat, 'n pah Hoäßäcke stoppt, un unna upp dä Wagenbrea kam'm Schoppk Sträoh. Upp dänn Hoäßäcken ßoädn dä Gräodn woäk, un upp dänn Sträoge heddn dä Kinna üa Gißaide. Un dänn günket aff noahn Windabäage, noah Äcksta, noahn Szunnan, noah Bässingen oadda noahn Nuiggenhagen. Doa woch nich lange Buischoät ßächt oadda schrihbn! Unnawegens namm mann 'n pah Twuibäcke, Kaffebrötchen, Krängels oadda 'n Fuibntwindigpännickstiudn mett, un dänn was oalles inna Fissen. - Upp düsse Oaht un Wuise foöa man äok noah Hoachtuit un int Batt. - Joa äok int Batt! Bleoß dänn mosse äok näon Bedde mett ubbn Wagen! Un Broahbian un Bäohn'n un Äafte un'n Schinken un dicke Wost mosse mett, dänn dä Landkuagäste lihbn oägenköstig. Dä maisten Lui foöan dänn noahn Stoänßujke, noahn Krelle, noah Wullbadingsen, noah Randringhiusen, noahn Szaibreoke oadda noahn Szänkelduike, Önnhiusen was däomoals näo nich säo inna Meode oasse vondahge. - Wännt wuida ßuin konn un mosse, dänn foöa man „noah Pamunt in'n Brun'n“.

Datt mahke äok joädet Joah iuse Vostoäa! Un warümme ßoll hoä nich droä oadda voäa Wihken noah Pamunt foöan, wänn dä „Häa Landroat“ doach joädn Szoamma noah Italgen foöa! Un eck moäne, Vogeset'te ßött äok Vobilla ßuin! Un ßäo wi dä „Häa Landroat“ iut Italgen ßuin'n Vostäoäan 'n Billakoadn mett „Ihr sehr ergebener Landrat“ schruibn konn, ßäo konn dä äole Vostoäa ßuin'n Gimoäneräten doach äok moall iut Pamunt schruibn: „Ihr sehr ergebener Gemeindevorsteher ...“. Datt mahke äok Indruck! - Niu was iuse Vostoäa äok inna Broahketuit wia in Pamunt in'n Brun'n. Hoä hadde oalles ßäo wuit inne Ruige broacht, datt mann niu wal1 voäa Wihken ohne ühn proat waian konn. Szäo dache hoä ! Oabba ßäo ganz oänfach was datt niu äok nich, wänn dä „Befehlsgewalt“ faile! Wänn mann watt vokaiat mahket, kümmt noahea datt dicke Änne noah' !

Dä äagästen Koppuine mahken äok däornals oall dä Gimoänewege. - Un Loackhäam, watt dä öhste vann dä Komuinejungens was, dä kinne ßuin.n Mästa! - Doa ßoll niu dä Wäch oban Briutkamp in Oanunge broacht waian. Datt was oalle geot un nett. Oabba oassa ßä doabuigge woöan, däo günket doaümme, oap doahn Kruipa hänmosse, oadda oapp doa dä doäbn Glodan bluibn ßoll. Doa mosse ßicha 'n Roöan lächt waian, dänn doa hadde just ßoann Maschuin'nwagen ßick dä Assen brohken. Dänn mosse dä Wäch oabba hoäga lächt waian, un dänn konn dä Vostoäa, dä doa Land hadde, nich maia ubbn Wege kaian! -Watt was doa teo rnahken? - Datt mosse dä Vostoäa ßümß buistim'n.'

Niu was 'n Dingesdage Regenwea. Biudn was nich rächt watt teo mahken! Däo ßedde ßick Loackhäam ubbn Zuch un foöa noah Pamunt.

Oasse Loackhäam noah dä ümmeständlichen Foaht un dänn langen Wege van'n Bahnhobe in Pamunt in'n Kuagoahn ankamm, wast nich maia hadde wuit van Middach! Hoä ßoche ßuin'n Häan in'n Kuagoahn un in dä Wandelbahn, oabba oalles ümmeßüß! - Hoä was doach wall nich krank woan! - Noa, dänn moall hän noah ßuin'n Kwatia. Datt lach 'n bihdn wuit hariut! - Joa, dä „Häa Gemeindevorsteher“ woöa upp ßuina Stohbn. Loachhäam günka upp. – „Moäggen!“ „Moäggen! Goank ßiddn!“ - Dä Vostoäa günk upp ßuina Stohbn upp un aff. Voäa Schritt hänn, voäa Trätt truigge! - Loackhäam blaif stoahn un kaik ßick datt 'n schualang an. Dänn ßeä hoä: „Koahl, eck woll. ..“ –„Eck häbbe di ßächt, goank ßiddn!“ - Dä Vostoäa günk upp un dahl! Voäa Schritt hänn, voäa Trätt truigge! - Loackhäam hucke ubbe Ecke van'n Steohle. - Noa na Wuile kaik Häam noah dä Ua. Datt woch oaba häoge Tuit, ßüß was dä Zuch wege! Hoä nam'm nuiggen Anläop! Dä Vostoäa wänke medda Hand aff, datt Häam wia vo Schrecken stille woch. - Szoll dä Vostoäa nich maia rächt bui Treoste ßuin! Szoll dänn wall datt Bahn teo Koppe stihgen ßuin! Bui Häam bräok dä Schwait iut. Un dä Vostoäa mahke jümma voäa Schritt hänn, voäa Trätt truigge! - Datt was nich maia iutteahäoln! – „Koahl, eck häbbe niu kaine Tuit maia! Eck mott niu läobn, datt eck muin’n Zuch näo kruige!“ –„Bluif ßiddn, häbbe eck di ßächt! Szüsse dänn nich, datt eck in ärztlicher Verordnung ßinn!“ -Häam ßacke wia upp ßuin'n Steohl! Niu mosse hoä ßick doainne gihbn! - Datt Upp-un-Dahl günk wuida! - Un dänn draigge ßick dä Vostoäa ubbn Moall ümme, günk in ßuin'n gräodn Steohl ßiddn un ßeä: „Szäo, niu ßinn eck fäach. Dä Dokta hätt moe noahn Bahn ne Stunne Spaziangoahn voordnet! Dän mosse eck bui dänn Regenwea huia ubba Stohbn affmahken.“ -