Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Jüans un wui ßind Noahbas. Geo Noahbas! Wui hälpet us gihgensuidig, wi datt van äoln Tuin hea ßäo wesen eß. Gewisse, äok unna geon Noahbas giff datt moall 'n schoäbet Woat un äok, moall schoäbe Köppe. Ümme dä Hoähna un ümme dä Koegge! Äok moall ümme dä Bracken! Oabba datt hätt ßick jümma wia hännich häntohgen. Wui fuiat teohäope Hoachtuit un Kinnadoäbnge. Wui hälpt us in geon un in boäsen Dahgen. Doa waiat nich gräods oba küat. Datt eß just nich ßäo „Oän Ähß un oän Kopp“. Nai, wänn datt Oä teo dicke waiat, dänn bäßtet. Un dänn kannt äok wall stinken. Nai, geot un wall, un doa medde Basta! Wi gißächt: Wui ßind geo Noahbas!

Oabba niu eß moe doach 'n bihdn buinoatt ümme iuse geon Noahbaskopp! Jüan hätt ßick Imme anschafft! Eck häbbe oalles voßocht, ümme ühn düsse dum'm Töhge iudn Koppe teo bruingen. „Wäa ßuin Geld floägen ßoähn well, dä mot't inne Diubn oadda Imme stehken !“ – „Wäa bui Imme ruike waiat, dä waiat muin Lihbe nich wia ahm!“ - Oabba Jüan loät ßick nicks inßeggen. Ohne Imme könne man nich maia teo. Datt woöa joa nich bleoß ümme dänn Hanig, dä in gißundn un kranken Dahgen nich teo missen woöa, nai, datt wichtigste woöa dä „Bestäubung“ van dä Obstbäume. –„Jäa, Jüan, doa well eck di äok ganich datt Wiaspell häoln. Oabba eck moäne, Imme dä kön'n anna Lui häbbn, dä nich ßäo doanne bui us wuhnt. Woarümme dänn just diu oadda eck?“

Oabba Jüan loät sick nicks inßeggen! Hoä ßedde ßuin'n Kopp düa un schaffe ßick Imme an! - Datt woöa oalle nich ßäo laige wesen, wänn wui iuse Goahns nich just gihgenanna liggen heddn! Un eck häbbe oall oasse Junge jümma ßoan'n Manscheddn vo Imme hat. Jüan oabba männe, 'n Immestich woöa nich ßäo laige. Dä woöa ßäoga buißoannas geot gihgen muin n Roäma. Un'n  Glas Hanig wöache dänn äok näo buigge affalln!

Noa, eck häbbe moe jümma ubbn Rium'm waht. Eck ßinn nich maia in'n Goahn goahn, oasse häochnoädig was; Un doach fah moe doa lessens ßoanne Imme ümme dänn Kopp. Eck rait muine Müssen van 'n Koppe ün häbbe ßäo lange ümme moe schlagen, bätt ßä däode ubba Aian lach. Oabba, watt nütze datt? Stehken hadde ßä moe doach! Eck ßinn vo Woähdahge inne Knoägge goahn. Un'n dicken Klump hadde eck äok an'n Koppe. Oabba datt hätt ßick medda Tuit äok wia votohge! Äok datt dä Kinna aff un teo unentgeldlich 'n „Vitaminspritze“ krihgen, woch nich ßäo laige anschrihbn. Vo voätoäggen Dahge mosse eck noah Mindn ant Girichte. Datt mahke moe dänn ganzen Dach Volett. Oasse eck kocht von Dimstan wia ubbn Hoaff kamm, stoand doan fröämdet Freosminske an 'n Hecke. Eck bäot Dahgestuit un woll int Hius goahn. –„Noahmt! Niu goang man nich ßäo stua vobui!“ - Eck trui muin'n Äogen un Oahn nich ! Eck loäbe, datt eck äok Mund un Nesen uppspaiat häbbe! - Datt was joa Hannchen! Muin Hannchen! Un wi ßäoch datt iut! Datt ganze Gißichte was blank un vokwolln! Dä Äogen kihken ßäo lütk hariut, un dä Nesen was kium toe kin'n. Ett hadde 'n dölla Ünnakinn oasse eck! Nai, ßäo hedde sick Hannchen nich vohaln konnt, wänn ecket voäa Wihken noahn Szoaltwäake (Bad Oeynhausen) teo Kua schicket hedde! Mett schoäbn Munne votelle moe Hannchen, datt ett buin Wochelwoän 'n Imme stehken hadde. Un hoästach wast äok näo doabuigge !

Niu was oabba datt Buind vull! - Wui hätt mett Kamälln, mett Räom un ßoede Mälke wosken! Wui hätt Dubbelässig un Tonerde briuket, wui hätt biht un roäkat! Ett hätt twoä vulle Dahge duat, bätt eck muin Hannchen richtig wiakinne! Eck wolln 'n pa Sch1uck ingoädn, oabba Hannchen höält van dänn Tuiges nicks. Villichte woäat doach hänniga van dänn Schwolz vanaffkuhm'm!

Oabba wi eß datt vo fifftig Joahn dänn äoln Kaspa Päok iut Wulbadingsen goahn? Hoä was äok ßoan'n richtigen Immeficks! Inna Frötuit bätt teo Middnßoammasdach wasse nich iudn Immeschua teo kruigen. Niu heddn ßick dä ganzen Immenvahs teohäopeschmihdn un wol1n üa Imme inne Hoäh noah Uchte bringen. Düttmoal nich mett Pead un Wagen, düttmoal medda Uisenbahn. Kaspa foöa oasse „Begleitpersonal“ in 'n Güterwagen mett, ümme dä Imme an'n „Zielbahnhof“ wia iutteolahn un an Oat un Stih teo bruingen. Käsken hadde ßick 'n Schopk Sträoh unne Dehken mettnoahm'm un wol1 ßick moal1 ßäo richtig iutschloabn.

In ßuin 'n bästn Näoneschloap schäot ho teohäope! Joa, doa hadde ühn doach 'n Imme stehken! Un oasse rächt teogangekamm, jäa, däo folle hoä, datt ühn ßoanne ganze Kompanih in'n Bücksenboäne langes maschia. Un wecke woän oall bäole bobn! Doa was doach just dä Immekoaf vo ßuin'n Foedn läosgoahn! Un niu wian ßick dä Imme un söchten Fruihhoät un Szun'n. Watt was niu teo mahken? - Käsken rait de Bücksen iut, schäof dä Wagendüa ubbe Leoke un stöba ßuine Bücksen iut. Un wat’t Mallöa ßuin ßall, doa  stoand ßoan Poahl anna Bahn, dä rait ühn dä Bücksen iuda Hand. - Niu stoand Kaspa, hoä hedde vo Schämde ßick vokriubn mocht, in Uchte in Jobbn un Himd! - Ett glücke, datt Kaspa nich bleoß an 'n Uisenbahnkäal kamm, dä ganz unwuis lachen konn, nai, dä kinne äok watt van Imme! Un datt wichtigste was, hoä hadde 'n langen Obatoäa! Dänn länne hoä Kaspa, datt hoä ßick noa langen Uemmestän'n 'n nuigge Bücksen käobn konn! Doarümme bluibt moe mett dä vomuckten Imme van'n Halse! - Jüan well niu twisken iusen Goahns 'n Hagen plantn, dat iuse Noahbaskopp nich ganz inne Duddn goät.