Hochtuit mett Hinna

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Doa drebe eck doach 'n Szunnoahmt muin'n Noaba. – « 'n Dagg, Otto! Noa, goäht't oall wia »?  « Woaßäo? » –« Noa. diu bis doach gistan noah Hoachtuit wesen »!- « Oachn. ßäääo! » - « Est di doa nich ßäo rächt noada Müssen goahn ? » «Jäa, Hinnack, kuik, wui wolln doa oänlick ganich oba küan, oabba di, oasse noächste Noahba, kann eck datt wall votelln. » – « Otto, niu makse moe oabba oäast rächt nuischiag. Gafft doa dänn nich  oannick watt teo buidn un teo  breken »? – « Oach, Hinnack doa hätt oalle nicks anne failt. Ett was ruiklich un vonihm. Jümma gafft wia anna Tellas un jümma was doa wia watt annas ubbe. Watt datt oalle was, woät eck vondahge näo nich un eck loäbe, ßäoga muin Hannchen wusset äok nich jümma. Oabba ett schmicke vomoost! - Nai. datt was, oalles uppt üppaste! Bleoß mett üa nuiggen Meodn doa ßoalln ßä man medde achtawegens bluibn!“ – „Noa, Otto“- „Oach, Hinnack, ßäo laige wast niu äok just nich, eck mott oall bäole ßümß oba dän ganzen. Speok lachen. Kumm loatt uß just huia 'n bihdn in’n Kreog goahn, 'n lüttken Schluck wäamt oän'n wia düa.“

Oasse wui niu bui iusen Machollan ßoädn, fing muin loäbe Brinkotto an teo votelln. Datt was doach früha teo iusa Tuit oalle näo annas. Wui güngen teo Feode noan Stannesamte un foöan meddn Kutskwagen oadda medden Landaua noa Käaken. Oabba vondahge! - Oalles mott meddn Auto maket waian. Un watt gifft doa ßüß näo oalle vo nuimeodsken Kroam! Diu woäß, datt muin öllste Junge gistan in Builefeld Hochtuit hadde. Ett ßoll olle 'n bihdn lütk affmaket waian, un datt was moe düht rächt. Oasse eck mett muin'n Hannchen in Builefeld ankamm, drünken wui uß doa doanne buida Käaken wo dä boädn ßick gihbn load’n wolln, näon Köppken Kaffoä. „Hannchen.“, ßeä eck, „niu bliffst diu huia ßäo lange, bätt wui van’n Standesamte, datt an’n ganz annan Änne vanna Stadt ligg truigge kuhmt. Eck dänke inna lüttken Stunne ßinn wui wia truigge.“

Oasse eck upt Stannesamt kamm, woöan dä jungen Lui oall doa, Szä heddn muin'n Jungen ßuine teokuhm'm Schwaigamoäm'm mettbrocht, Dä ßoll met moe teohäope Triutuige ßuin, Jäa, dä Wuiba ßind vondahge joa „gleichberechtigt“. Dä Buiwuis lagg gluik wia ubba Hand. – „So, Sie sind gewiß der Trauzeuge Otto Brinkmann?“ Froage moe datt Schruibaluit doa ubbn Amte. „Gewisse, dä Vah doa van muin'n Szuhn'n!“ - „Dann geben Sie doch mal Ihren Personalausweis her,“   Eck gaff muin'n Paß hännig hän. „Schön, Herr Brinkmann, es ist alles in Ordnung. Dann gehen Sie schon in das Zimmer nebenan“ So, und Sie sind dann wohl die Trauzeugin Frau Wagenkamp, die Mutter der Braut“, günk datt niu gihgen moe wuida. –„Ja, das stimmt,“ –„Darf ich dann auch um Ihren Personalausweis bitten?“ - „Ich habe meinen Ausweis nicht da,“ - „Dann können Sie leider nicht als Trauzeugin mitwirken!“ – „Ja, aber meine Tochter und hier dieser Herr, die können meine „Identität“ beweisen.“ - „Das hilft uns alles nichts! - Nur wenn Sie Ihren Ausweis vorlegen können, können Sie als Trauzeugin zugelassen werden.“ Niu was geo Roat duia! Aok Train'n hülbn nich. - Ett gaff  bleoß oän'n Iutwägg -  un datt was muin Hannchen! Muin Junge mosse ßäo kocht vo dä Ehe niu ßuin Freosminske oall in Stich loadn. Wui boädn ßiusen aff noa dä Wiatchaft, woa eck muin Hannchen ßidn loadn hadde.

Äok datt näo! Muin loäbe Hannchen hadde ßick in Builefeld äok upp Gluikbuirechtigung buißun'n! -Un was doa vondahge nich Resteiutvokäop? - Eck kinne doach muin'n „Innafoa“ Eck ßiuse dä Stroadn noada oän'n Szuit händahl, dä Junge noada annan harupp, un et dua nich lange, däo hadde eck muin'n Vugel wiapacket. Un niu oäast: Personaliutwuis vowuisn!  Hannchen hätt in'n Hiuse jümma oalles inna Ruige (oallhand fo moe’n bihdn teo ackeroat), un äok dä Handtasken was in Oannunge. Eck was doach 'n bihdn stolde, oasse Hannchen dä Papuian vowuise! Un niu noa Gaddabäom noan Stannesamt. - Mett Hannchen ßuina Hülpe hä wui dä boädn. wänn äok medda Stunne Volett. teohäope krihgen! Eck hope, datt düsse „Stunde der Bewährung“ fo dä boädn jungen Lui doach ßoan Andenken eß, datt ßä äok inne Ehe oalle Doäan un Stoäne teohäope iudn Wege schmuit't.“ Watt dän äoln Otto ßüß näo up düssa Hoachtuit an nuimeodsken Kroam nich gefalln hadde, dat kann eck Ji oabba oäast dä annan. Dahge votelln. - Geot goahn !                                                                                             

                                                                                       Jiu Hinnack van'n Brinke

 
 

pdf-datei