Muine loäbn Noahbas un Frünne!

„Der Prophet gilt nichts in seinem Vaterlande“, ßegget dä Häochduitsken. Un dütt woah Woat gelt äok fo dä Plattduitsken un ubbn Lanne. Un datt was äok in äoln Tuin ßäo. Un datt gulle un gellt nich bleoß bui Minsken, nai, äok upp Szahken un Inrichtungen buitütt ßick datt. Datt hätt äok iuse Szoaltwäak, iuse Oenhiusen, früha foöhln moßt.  Un dänn kamm äok näo dä nuigge Nahm'm! Iut Oenhiusen mahken dä Lui „Stühnhiusen“. - Wecke män'n, 'n ßommahän woöa datt „Stühnhiusen“, wail doa ßäovihl schwokranke Lui meddn Lahm'mwagen woöan, dä düa datt Bah’n  wia behda weian wolln! - Anna wia ßeän, in'n Winda woöa datt „Stühnhiusen“, wännt doa, oalles stille un däode woöa. Un dänn stühn'n dä Oenhiusa ßüms, datt datt Geld knappe woöa. Nai, wänn ßick däomoals oäna oannick affspoöln woll, dänn foöa hoä noahn Krelle oadda noahn Langengresen, noahn Stoänßuike oadda noa Wulbadingsen. Un wänn datt Ruidn in'n Knohken oalls teo butt woch, dänn bah man in'n Szaibreoke oadda in'n Szänkelduike in'n Schlamme. Woll man oabban bihdn vohnihma ßuin, dänn foöa man inna Broaketuit noah Pamunt in'n Brun'n! Oaba noah Oenhiusen? Nai, datt lach doach teo doanne anna Hand! Noa, niu eß datt joa oalle annas! Niu hätt kaina maia gräode Buidänken. Un wui hoöat doach niu bäole ßüms mett teo „Stadt un Bad“. Eck häbbe moö vonoahm'm, datt eck düssen Szomma äok moall ubbn Szoaltwäake, nai, upp Oenhiusen, bihn un bahn well.

Vo langen Joahs kwackel Wiskmoäs Stoffel van'n Szunnan äok hän un hea, oabba ett woll äok nicks rächt anschloahn. Oasse hoä niu leßtn Aennes moall noahn Dokta schlüa, männe dä, hoä ßoll doach ubbn Szoaltwäake bahn. Noa, hoä draigge un boache ßick, oabba watt ßall man mahken, wänn dä Szuikaruigge kain Aenne nimmt! Ett woch doach äok 'n bihdn duia. Wänn man ßick in ßoan'n vohnihm'm Pangscheonhiuse unnabringen loahdn mosse! Un dänn näo wia annan Dokta! Dä kinnt joa äok Pruise! Oabba, ett gaff niu kain Hälphäoln maia. Inna Roggenahn mosse man wia ßuin'n Tall mahken. Un wänn oäna nicks ehdn un vodrehgen kann, dänn kann hoä äok nicks buitaiggen.

Dä Kuadokta was joa äok 'n neddn Minsken. Hoä froage Stoffel iut, vana Tain'n bätt noahn Koppe, van'n Rocke bätt uppt Hihmd. Hoä knuifel ühn in'n Biuke harümme, hoä ramme int Boän, hoä kaik inne Aeogen! Joa, hoä mösse bahn un äok Brun'n drinken! Un dänn äok vihl schloabn un spazian goahn! Dä Dokta schraif Stofell datt oalle upp un teoken Wihken mösse hoa dänn moall wiakuhm'm.

Oach, datt buikamm Stoffel oalle ganz geot. Dä Näone was in'n Hiuse muin Lihbe nich ßäo lange wesen. Dat Edn schmicke, schloabn konn hoä geot, un äok datt pülskan in dänn Wahda loät ßick nich voschmuidn. Datt was oalle inna Ruige, wänn datt mett dänn Brun'ndrinken nich wesen woöa!

Oasse hoä wia noahn Dokta kamm, vojage dä ßick oannick. – „Meine Güte, Wischmeier, was ist denn mit Ihnen los? Wie sehen Sie nur aus?“ –„Joa, Häa Dokta“, doabuigge kaik hoä ßick ßäo ängstig ümme, nai, Häa Dokta, datt eß mett dänn Brun'ndrinken! Datt buikümmt moe ganich!“ -  „Wieso nicht?“ –„Nai, Häa Dokta, 23 Glas eß doach wall vo moe teovihl. Nai, bätt upp ßeßtoäggen häbbe eckt broacht. Oabba eck kann dä Bücksen nich maia iuda Hand loadn! - Un  kann eck huia wall just moall affträhn? - Oasse Stoffel wiakamm, loät dä Dokta sick dä Kuavoordnung wuisen. Un dänn lache dä Minsken iut vulln Halse, datt hoä ganich wia achtan Oahm kuhm'm kann. „Mein lieber Wischmeier, das heißt doch 2-3 Glas und nicht 23!“ - Oabba eck ßegge, könnt dä Doktas nich oannick schruibn laian! Wui könnt doach nich oalle ubbn Apptoaka studian!