Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Ett goäht doach nicks oaban richtiget Buanhius. Eck moäne in oallen Dailen! Un wänn man moall lahde noa Hius kümmt un oalle Düas ßind teostehken oadda tehangen, dänn goät man oänfach achta vo dä Kahmandüa un löätt ßick van ßuin’n Freosminske, wänn äok oallhand mett Tuan un Muan, uppmahken. Oabba Langen Häam was äok ganz fo dä nuiggen Oat, un hoä biu ßick ßoan Twoäfamuilgenius mett oallen Tücken un Tögen. Hoä wuhne mett ßun’n Muinken unna, un fo bobn ßoche hoä ’n stillen Mieter. Un doa eß vandahge wall anteokuhm’m, wänn dä Huia nich oalls teo häoge eß. Häam namm ßoan pa junge Lui, dä ßäoteoßeggen just van’n Stannesamte koähm’m. Upp joädn Fall was bobn liuda Szunnenschuin. Van’n Koken un Edn doa hoäln dä boädn näo nich vihl. Szä schnebeln ßick wi dä Diubns. Un oasse dä junge Bruibn wia noa dä Aboät mosse, hale Annegret Männe aff oadda kaik ühn oal ßait Kaffetuit inne Moede. Un dänn gunkt in’n fulln Galopp dä Träbbn upp.

Oabba in düsse Stiudndahge kamm ’n käolt Hagelschua! Dieter mosse fo ßuine Firma droä Dahge upp Monthasche. Hoä doäht nich gaian, oabba hoä kinne ßuine Kumpels un üa spissen Tungen. Oabba datt wassen ßua Stücke Aboät, ßuin „Täubchen“ datt ßinnig buiteobruinen. Ohne Häochwahda rait datt nich aff. Oabba datt Lihbn eß hacht! Szä mahken Stun’n un Miniudn aff, woa ßä gigenßuitig an ßicck dänken wolln un bui wäcken Staian ßick üa Äogen drebn ßolln. Un dat Wuiaßoähn woch oall vo dänn Affschoät fuiat. Droä lange Dahge un twoä näo länga Nächte mössen dä jungen Lui iutdnanna ßuin.

Dä junge Bruibn doä in Hamm oalles, watt ßick mahken loät. Hoä ßedde ßuin Hoämwoäh in Aboät ümme. Hoä namm dä halben Nächte teo bahde. Un broache proat, watt kium möglich was. Dänn twoädn dach was hoä des Oahms lade fäach un gihgn twöälbe rulle hoä upp Loehne in. Niu was kaine Tuit maia teo voloäsen. Medda Tackse loät hoä ßick noa Hius bruingen. Watt ßoll Annegret fo Äogen mahken! Hoä bredde oall dä Ahme iudnanna, oasse wännt ühn doa oall ßäo inspruingen ßoll.

Un niu stoand hoä vo ßuin’n Hiuse. Joa, datt Lecht was oall iude. Niu oabba tänga un ßachte harin! Oasse hoä dä Fluadüa uppschliudn woll, ßatt doa dä Schlüdel inne. Niu mosse hoä doach pingeln! Oabba ett blaif oalles stille! Hoä pingel Stuam! – Nicks roche ßick! – Watt niu?

Dieter schlaik ßick wia noa biudn un schmait mett Kliudn ant Finsta! Äok datt hulp nich! Upp loäbste hädde hoä niu oall ’n Stoän noahm’m! Oabba nai, dä Schrecken fo ßuin’n Liebling un dä Riudn! Un dänn kraich hoä äok oall käohle Foede! Ett blaif nicks annas oabba, hoä mosse Häam wecken. Häam stoand äok hännich upp, un mett Schlöddel un Diederich voßöchen dä boädn, dänn Schlüdel hariut täo kruihgen. Äok Häam ßuine ganze Erfahrung hulp huia nicks! Oasse dä Freohaimkehrer niu wi dull anne düa buke, hoäl Häam ühn truigge. Wänn datt datt junge Freosminske hoäa, dänn koäme ett ganz innr Buingen!

Häam hale ’n Dehken un packe dänn jungen Ehemann bui ßick inna Kühken uppt Soffa. Wih hoä doa schloabn hätt, hätt hoä kain’n Minsken votellt! Oabba eck kann datt wall vostoahn. Szao jung buifruigget un ßäo doanne un doach ßäo wuit van ßuin’n „Täubchen“!

Tuidlicks stoand hoä wia vo ßuina Fluadüa un pingel. Niu woch hännich froaget: „Wä eß doa?“ Un mett Jiuchn un Gaian fläoch ühn ßuin Annegret an’n Hals. Dieter was oäst ßoan bihdn schaliu. Oasse ßuin „ Mäuschen“  votelle, datt ett in ßuina Angest un Oänsamkoät oalle Düas faste teomahket un ßick unnan Oababedde in’n Schloap schnucket hedde, was oalles wia inne Fissen