Hasen iudn Käohle

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Joa, ett kümmt oallhand annas oasse mann männt! Szäo äok bui Häam van'n Hummbäage! Kium hadde hoä datt iutküat: „Dänn oän’n ßuin Däod eß dän annan ßuin. Bräot“, doa ßeä oäna füa ubba Stohbn: „oder sein Mittagessen!“ Häam un Jettken vojagen ßick oannick, inna Stohbndüa stoand dä Schandahme! Hoä wuise mett dä Hand ubbn Disk, upp dänn näo dä vihln afgnäbbeltn Hasenknohken loägen. Doa hulp niu kain Loägen un kain Boägen maia. Dä Flintn hadde doach wall teo hadde ballat, un dä Moand haddet äok teo geot männt! Un 'n „geon“ Noahba hadde hoä äok näo! Un bohbn Boatt hadde dä Schandahme dä gräodn Vospel un dä Bleotspoar fun'n, Schwait ßegget dä Jegas joa, un was dä noagoahn bätt an Häam ßuine Nihndüa. Nai, doa was datt bäste, dä Müssen unnan Ahm nihm'm! Oabba Häam ßuine Flintn namm dä Putz gluik mett!

Von Gerichte stoand Häam uinge Wihkens läda „wegen Wilddieberei und unerlaubten Waffentragens“. Doa hulp kain Schelln oba dä boösen Hasens un oba dä schlächtn Jegas. Doa hulp nich, datt hoä ßeä, datt woöa ühn bleoß vomalöat, datt woöa iut Voßoän gischoän! - Häam bidde ümme geot Wäa!

In dä „Beweisaufnahme“ männe dä Richta: „Dieser schöne Hasenbraten wird Ihnen nun wohl teuer zu stehen kommen, nicht wahr, Herr Homberg?“ –„Nai, Häa Richta“ ßeä Häam, „van'n schön,'n Hasenbroahn kann huia nich küat waian. Eck well doach loäba 'n oannick Stücke Szuinfloäsk un'n friske Mättwost in'n Käohle häbbn! Datt mund moe doach ganz annas!“ –„Was“ roäp dä Richta, „was Sie haben den Hasen irn Kohl gekocht? - Ein Hase wird ordentlich mit Speck gespickt und in der Pfanne gebraten! Und dann Apfelkornpott dazu! Einen Hasen kocht man doch nicht irn Kohl!“ –„Oabba eck häbbe doach jürnma hoäat, 'n Hase dä hoäa in Käohl, Häa Armtsrichta.“–„Ja, Herr Homberg, das gilt aber nur für den lebenden Hasen!“ –„Doa müge Ji äok wall rächt häbbn. Häa Rat. dänn in’n Käohle was datt nicks. un dänn jümma näo dä Bössen un dä Hoa tüsken dänn Tähn'n! Nai, watt häbbe eck moe äagat, dat eck moe dänn schön'n Käohl doarnedde vodoabn häbbe! Muin Lihbe packe eck kain'n Hasen wia an un wänn ßick oalle Hasen iudn Kreise bui moe teon Käohledn inlaht!“ - Datt ganze Girichte hadde Näot, datt ßä hacht blihbn un nich helleiut an teo lachen fängen. Häarm kraich „mildernde Umstände“ un „Bewährung“. Un ßuine Flintn woch van'n Girichte intohgen! Häarm essa meddn bläon Äoge vanaffkuhrm'm. Oabba 'n duian Hasen eßt düa dä Girichtskostn doach woan! Un fo Häam was datt Laiageld. Hoä well kain'n Hasen wia anpacken, kain'n däon un kain'n lebännigen! Un joädsmoall, wännt bui Häam Käohl giff, dänn wäamt ühn ßuin Jettken düssen Hasenbroahn wia mett upp. Eck loäbe, eck bluibe äok bui na fresken Wost in'n Käohle un doa 'n Schnüsk oadda Päodn teo. Datt schmicket !

                                                                                       Jiu Otto van'n Stickdoäan

 
 

pdf-datei