Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Doa buimodde moe gistan iuse Scheolmästa ubbn FaiIdwege! Hoä loät dänn Kopp hangen un ßeä kium Dagestuid! Oasse eck ühn anspräok, vojage hoä sick oannick, un ett was just, oasse wänn hoä wuit wege wesen wöa un niu langßam wia teo sick koäme. -„Oach, ßäo, Stickdoäan, Ji ßind datt!“ –„Joa, Häa Lehra, oabba Ji hätt dä Bracken vondahge dänn Kopp wall vokaiat mahket, datt Ji ßäo vobuistat ßind?“ Froage eck. - „Oach, nai, wännt datt man woöa! Giwisse, dä Trabantn könnt oän’n vondahge äok oallhand in'n Poll bringen, dänn dä hätt joa äok bleoß näo FeotbaIl un Autos un Mopeds in'n Koppe! Dänn eß vo datt Vanbiudnlaian kain Platz maia un teon Uppassen hättße äok kaine Reohe! Oabba watt ßall man doa ßeggen! Dä Gräodn ßind joa fahken näo vihl vorückta! Datt häbbe eck doach niu gistan wia ßoän un builihbet!“

„Doa ßind doach niu watt Lui, dä ßegget doach teo iusen HimmeIfahrtsdage oall „Vatertag“! Szegget moaIl, Stickdoäan, ßall oän'n doa nich dä Galln buige obaläobn? Eß datt dänn kain Spoddn? Eck moäne, datt mösse in'n christlichen Lanne, un datt well iuse Land doach jümma näa ßuin, eck moäne, datt mösse doach buistraft waian! Oadda könn wui Lui, dä ßick Christen noämt, mett Christi Himmelfahrt äok oall nicks maia anfangen? -Wui schellt ßäo fahken oba dä doa achta dänn Uisan Vohange, datt man doa dänn Luin van bobn hea dä christlichen Religeon nihm'm well! Un bui uß waiat fruiwillig un vann unna hea dä Religeon mißachtet un doamedde Spott drihbn!“

„Un dänn „Vatertag?!“ -Dä ßind wall nich mai geot teo gange! – „Muttertag“! -Joa, datt eß näo watt annas! Datt kann eck äok näo wall mettmahken! Ett waiat häoge Tuit, datt iuse Moäm'ms moall wia teo Aian kuhmt! Iuse Kinna mött wia laian, datt ßä dä Moäm'm nich bleoß oasse Mehken ankuiket, datt jümma noa üa Flöttkepuibn danzt! Äok in'n „Zeitalter des Kindes“ mött dä Kinna teon Metthälbn un teon Danken anhäoln waian! Eck häbbe vondahge mett muin'n lüttken Studentn dä Gischichte „Der alte Großvater und der Enkel“ lesen. Joa, eck loäbe, vihle Kinna mahket üa Äoln  'n „Tröglein“, wänn ßä moall gräod ßind. Oabba  eck moäne, dat voädde Giboatt hedde jümma näo Buistand! Vo dä Moäm 'm un äok vo dänn Vah!“

„Obba „Vatertag?!“ - Eß dä Moäm'm an'n „Muttertag“ düan Doamp goahn? - Eck moäne, 'n oannicken Vah hoäa äok bui ßuine Fomuilge! Un buißoannas upp ßoan 'n Dach, wo hoä doach ßüß jümma „ins feindliche Leben“ mott! -Joa, joa, eck woät, datt ett bui dä maisten joa äoll ßäo eß! Oabba dä Fomuilge eß joa äok dä wichtigste Gimoänskopp! Un datt mottße äok bluibn!“

„Un doa ßallt Mannslui gihbn, dä ßegget, an ßoan 'n Dahge mössen dä Käals hariut un ohne üa Anbuihoäagen! Un woateo? - Oänt van muine Kinna inna Scheole kaik do oall achta. Dänn kön'n dä Moäm'ms nich in'n Geldbuil kuiken. Dänn könne kaina ßoän, woavihl Geld fo Boäa un Schluck iutgihbn wöache! - Oabba eß datt dänn 'n schönet Bild, wän'n Vah noah Hius kümmt un eß ßäo vull, datt ühn dä Äs oba dä Aian schlüat?“

„Eck moäne, mann könne oasse Vah iuse Häagotts Natua oäast rächt ginoädn, wänn mann Freosminske un Kinna bui sick hätt!“ Niu was iuse Scheolmästa doach wia 'n bihdn ßiniga woan. Oabba ett dua nich lange, däo wasse wia upp Tuan. –„Oabba upp maiste mott eck moe äagan, datt dä jungen Kälba, dä näo lange nich iutwossen ßind un in dä naigesten toäggen Joahs mett üan gräodn Halse un lüttken Vostanne nich teon Vah teo briuken ßind, datt dä iusen Himmelfahrtsdach mett üa Brüllaruigge un Krajoölaruigge teon  „Vatertag“ mahken witt. Un datt eß nich bleoß 'n Builaidigung vo moe, datt eß 'n Builaidigung vo muin'n Vah, dä oall lange upp Köstas Kampe iutrest, datt essen Builaidigung vo joädn Vah, dä Kinna gräotfoat hätt!

Eck ßegge näomoall, wui ßolln rächt Himmelfahrt fuian un dänn medda ganzen Fomuilge in iusen Häagotts fruie Natua toän! Nich mett Bölken un Krajoöln, nai, ganz ßinnig un buißinnlick!“

Eck blaif ganz in Gidanken voßunken stoahn, oasse dä Scheolmästa oall’n Änne wege was, hoäa eck ühn ßingen: „Geh aus, mein Herz, und suche Freud in dieser lieben Sommerzeit an deines Gottes Gaben.“ Joa, däo woch ett moe äok wia lichte ümmet Hachte un häbbe mettßungen: „Schau an der schönen Gärten Zier und siehe, wie sie dir und mir, sich ausgeschmücket haben, sich ausgeschmücket haben.“