Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Koas Hinnack voan’n Hollenhagen essen äoln Buikannten van moe un was früha iuse geo Noahba. Hoä stukel niu äok oall düht upp dä achzig teo. Oabba hoä kickt dä Welt jümma näo mett Lachen un Schmuistan an un hätt jümma’n Voß in’n Nacken. Volidn männe hoä moall, hoä möche dä wackan Luidens jümma näo loäba luin oasse dä annan! – Mett dä Doktas well hoä nich gaian watt teo däon häbben. Eck woät niu nich, oapp hoä doa jümma ßäo medde düakuhm’m eß, oabba hoä dött doach ßäo!

Niu droäp eck Hinnack lessens inna Stadt. Hoä goäht jümma näo ßäo risk un eß näo geot teo Feode. Szuin’n Gängastock hadde hoä wall maia osse Szellskopp bui ßick. – „Szui, geodn Dagg, Hinnack!“ – „Oach, kuik, geodn Dagg Otto!“ – „Noa, Hinnack, eck briuke ganich froagen, wi’t mett di eß! Datt ßütt man di joa oall van Wuidn an.“ –„Jäo, Otto, wänn wui oall stühn unklagen witt, watt ßütt dänn dä äoln Lui ßeggen!“ – „Eck moäne oabba doach, dä oäasten Füftig woäan dä bästn! – Giwisse eck well äok just nich klagen, oabba bui dänn wanksamen Wea, eß oän’n dä Nesen jümma melk, un man kann achta dä äoln Kröcharuigge ganich wia achtakuhm’m. Man hoäat joa huia un doa äok oall wia van dä Grippe.“

Niu woch Hinnack oabba lebennig! – „Oach, datt äole „fiule Foäba“ draff man ganich an ßick harankuhm’m loadn! Datt essen Schwäckeßuike, un doa mott man freogineog voaboögen. Datt ßichaste Middel ßind Oäa! – Wänn moe ßoann bidn loöh un fläo teogange waiat, dänn packe eck noa dä Oäa. Dänn ede eck toäggen Oäa dänn Dagg oba!“ – „Toäggen Oäa?!“ – „Nai, nich ßäo oasse diu mänst! Nai, teo joäda Moahltuit zwoä.

Teon Imde schloah eck moe twoä Oäa in’n Köppken un drinke dä meddn bidn hoäda Mälke oadda Kaffe. Teon Freostücke maket muin Freosminske Roöassel, un teon Middage schloött ett moe’n pa Oäa inne Pan’n. Datt Vespa make wui oalltuit’n bidn hännig aff. Eck schloah moe dänn wia twoä Oäa in’ne Tassen un drinke dä meddn Schluck Konjack oadda Räotwuin. Un wänn eck dänn teon Nachmisse näe twoä kokte Oäa knicket häbbe, dänn schlüa eck tuitlicks noan Bedde. Un’n annan Moahn ßin eck dänn frisk uppmüßt un könne win junget Fölln oalle Wänne inschloahn.“

„Diu Hinnack, makes diu dänn kaine Bange ümme duin Freosminske?“ – „Och watt, datt tütt dänn ßäolange ümme!“ – „Un diu ßümß?“ – Oach, ümme moe briuket ßick kaina Szorgen teo maken. Oasse wui früha in’n Duttke inna Schnuikahman buin Pean schloäbn, dä ßinn wui äok nich dumpet!“

Eck ßinn mett Schüddekobben noa Hius goahn. – Joa, droä Oägga häbbe eck oasse junge Käal äok wall moall buin Wiskmaiggen gidn. Oabba doavo mosse man dänn äok watt heagibn! Un dänn wast joa äok anne fresken Luft! Oabba toäggen! Junge doa hädde eck nich dä twoädn Szoäßen achta maiggen mocht!

Niu woll moe vochte Wiken datt fiule Foäba äok unnakruigen! Eck dache an Hinnack un ßuin Middel! – Niu haran an dä Oäa! Hannchen broache moe äok twoä Oäa in’n Köppken kokte Mälke. Eck ßoll, ßäo männe Hannchen, äok’n bidn teon Schwaidn kuhm’m. Kinna, watt häbbe eck kwehlt, datt eck datt harunna kraig! Oasse ett teon Freostücke mett Roöässel kamm, woch eck oall bäole vokaiat. Eck konn nicks dahlkruigen. Eck hadde kain’n Aptuit. Eck häbbe dänn ganzen Dagg bleos drunken. Ett woll moe äok ßüß nicks schmicken! Un van Oäan droffe oall kaina maia küan!

Eck loäbe, Hinnack ßuin Grippemiddel mott doach wall nich fo joadn passen! Un doarümme ßin eck äok nich van dä Szuike heakuhm’m. Eck well moall’n bidn spickelian, oap Hinnack düttmoal äok vo dänn fiuln Foäba heakümmt!

Un niu wünske eck Ji oalle geo Gißundhoät in’n nuiggen Joah