Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Datt hadde jene Junge äok männt, oasse ühn ßuin Vah teon Fruigen anregoän woll. Hoä kaik doa teo duista in. - Oabba, dä Vah kuia wuida hän teo un ßeä, datt woäa garnich ßeo schwoah, hoä ßüms hedde doach äok fruigget. –„Nai, Vah, datt was mett Ji äok ganz watt annas. Ji hätt iuse Moäm'm fruigget, un eck ßalln wilfröämdt Luid nihm'm!“

Jäa, Lui, watt ßall man doa wuidahän van ßeggen? - Wäat meddn Fruiggen drohbn hätt, dä hätt joa datt gräode Leos tohgen! Oabba man hoäat äok, datt äok in düssa Loddaruigge nich joädet Leos gewinnt. - Eck woät, watt Ji moe niu ßeggen witt. Datt watt wui oall inna Scheole laiat hätt: „Drum prüfe, was sich ewig bindet, ob sich das Herz zum Herzen findet!“ - Datt eß oalle geot gißäggt! Oabba in iusa uiligen Tuit hätt äok dä jungen Lui teon Proöbn kaine Tuit! Eck moäne, dä äoln Lui heddn ßick früha äok oall ohne Schilla üan Väsk oba dä Fruiggaruigge mahket!

Van'n lahdn Fruiggen hoäl man in äola Tuit nicks. Giwisse dröffen dä Jungens kaine Klappbücksen maia annehäbbn. Bui dä Käals was datt äok näo watt annas, doa kümmt dä Vostand lähda. Oabban „Luid oba fuibntwindig Joah eß nich maia waiat oassen Roöbn noah Wuihnachen.“ Eck moäne joa, datt wöa walln bidn hacht, wänn man äok 'n Roöbn noah Wuihnachen näo nidt voschmitt. Ett giff äok näo ganz wacka Luidns, dä upp dä achtig teogoaht. (Datt briuke Ji Hannchen niu oabba just nich votelln, datt eck datt ßäggt häbbe !)

Wänn bui dä Mannslui dä Vostand wall äok lähda kümmt, ßäo ßitt hoä doach nich jümma doa, woa hoä hänhoäat. Wän'n äoln Käal datt Fruiggen in'n Kopp krech, dänn eß dä Vostand fahken ßäo affßacket, datt hoä näo unna dänn Ruiggen teo ßit. Äok datt lütt wia nich fuine un briukt äok nich jümma woah teo ßuin: „Datt Oäaste schlöädde däot, datt Twoäde nimmte ubbn Schäod!“Joa, oabba äok dä Luidns wolln oalle gaian teon Fruiggen kuhm'm un nich teo lange toöbn. Doarümme woll äok nöämd gain buin Diske ubbe Ecke ßiddn goahn, dänn ßihbn Joah woll kaina gaian näo meddn Fruiggen toöbn. Oall maia Szinn lagg doainne, wänn dä Lui ßeän, datt datt Luid, datt datt Wäskelwada kohkn loäde, näo ßihbn Joah meddn Fruiggen toöbn mösse. Oabba ßäo spahßam briuke wui joa vondahge nich maia teo ßuin. Oabba 'n bihdn int Äoge mot't doach äok ßuin, „Kopp glatt un Feod glatt, datt eß dä halbe Briutschatt“ - Joa, datt was früha moall watt! Vondahge eß „Prullwuisken“ bobn ubbe! Un ßingen kann datt vondahge upp platt äok doach van dä jungen Gäste kaina maia: „Luidken van'n Doape, watt bis diu ßäo glatt. Wuß diu noa Käaken oadda wuß diu noa Stadt?“ –„Eck well nich noa Käaken, eck well nich noa Stadt. Eck well noa muin'n Bruigen, doarümme ßinn eck ßäo glatt!“ - Un doach kuhmt dä anstrihken Luidns just ßäo an’n Käal oasse dä annan. „Doa eß kain Pott ßäo schoäbe, doa paßt 'n Stülbn upp.“ - Woarümme oaba dä Minsken mett räon Hoan ßäo laige weggkuhmt, woät eck äok nich. Eck moäne, datt könne doach  nich jümma stim'm: „Räo Hoa un' ellan Hüchte, drehget ßältn geo Früchte“, oadda ,,'n Voß ohne Nücke essen ßältn gräodet Glücke“. Oabba niu well eck doach kain'n bange mahken, dänn ett giff doach nicks behdat, oasse glücklich buifruigget teo ßuin. Un datt witt uß äok mett üan 5prichwoöan dä äoln Lui ßeggen!