Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Von oän’n dä datt Häckßen vostoät, ßallt datt kaine Kunst ßuin ! – Oabba eck woll joa nicks van Häcksen votellen! – In’n Schwachten Moah wassen Minsken, dä mochn ßäo gaian! Hoä was oall maia’n Szuipa oassen Drinka! Hoä drank äok bläoß, wänne Dost hadde, oabba hoä hadde jümma Dost! Oabba wick sall man’n  Minsken annas van’n Dost vanaffhälben oase mett Drinken?! Oabba doa wusse doach näo oäna Hülpe iuda Näot !

Inna Noahbaskopp was just’n äole Homma stoabn un stoand näo bobn Aian. Dänn Szuipa ßuin Wuif mosse stillken twoä Appels in datt Szak leggen, un dänn kocht von Szakteomaken wia hariutkruign. Düssen Appel mosse niu dä  « Nadde » edn, ohne datt hoä wusse, watt datt mett dänn Appel upp sick hadde. Un datt hätt datt Freosminske äok proat bracht. Dä Szuipa hätt muinlihbe kain’n Fusel wia anpacket! Hoä hadde oänfach kain’n Dost maia !

Villichte eß datt dänn Minsken ßäo goahn oasse mui mett dänn Schmoäken van dänn äoln Szaknegel (Zigaretten). Datt eß joa oänlick nicks von’n iutwossen Käal, oall maia vo dä Halflangen ! Oabba eck hadde düsse Doamelluigge äok anfangen. Un datt Upphoöan eß nich ßäo lichte oasse datt Anfangen !

Niu hadde eck mett oän’n Brinkmann iut Min’n hannelt. Oasse wui hannelsoäns woöan, güngen wui boädn näon Äogenblich in’n Kreog. Doa bäot hoä mui äok’n Zigahn an. Eck wia aff, eck schmoäke loäba’n Zigareddn. «Watt », männe hoä doa, datt hädde hoä mui doach nich teotriut, datt eck düsse Szaknegels schmoäke ! Noan länga Ansproake buistelle hoä twoe lüttke Zigahn un oäne Zigareddn. « Minske », dache eck, datt eß di villichte äokn Gnatzigen! Vo ßick buistellt hoä twoe Zigahn un vo moe oäne Zagareddn ! 

Niu namm düsse Häa Brinkmann ßoanne lüttken Schaian iuda Tasken  schnait dä Zigaredden upp un schüdde dänn Teoback iut un dänn hoäl boä’n Sticken an datt Papuia un moe unna dä Nesen. Agattagatt, datt stank doach just oasse wänn Lumpen oadda Tuig schnoögget! – Ja und sowas atmen sie ein und ziehen es durch die Lunge! –„Nun rauchen sie mal eine Zigarre mit!“ – Un vomuckt, joädsmoall, wänn eck mui nohäa soan’n Szaknagel anbodde, dänn räok eck bläoß näo düssen Lumpengistank! – Eck ßin ßäo van muin’n papuian Zigahn affkuhm’m. Bleoß in’n twoedn Kruige oasse Szuldoade ßin ecka wia buigge anfangen. Niu ßin eck oabba ohne dä Stinkaruigge ganz van’n Schmoäken vannabe! Un datt Middel mett dänn Appel briuke eck äok näo nich!

Un niu näo watt van dä Muiajamacken (Ameisen). Datt essen laiget Volk! Noa, wäa moall oasse Kuind in’n Muiajamackenhäope ßedn hätt, dä woät Buischoäd! Datt schrinnt un brännt, datt ett bäole nich iutteohäoln eß! – Oabba datt Tuiges kann äok teoda Last waian, wänn man ßä in’n Hiuse hätt! Oallawegen ßit’t ßä buigge, buißoannas bui Szucka un Szoöde! Un nicks hälpt doagign !

Noahbas Ruike oabba woät Roat ! Un ett büaget äok näo doafo, datt datt äok iutproboät eß! Ett essa ßümß mett buigge wesen! Datt hett niu nich just huia, ett was wia doa in dänn duistan Moah.

Doa wassen Freosminske stoabn, un just in dänn Hiuse hädden ßä äok dä Ploage mett dä Muiajammacken. Szä heddn äok oall olls voßocht hatt, oabba ümmeßüß. Niu was Ruike oasse Noahbaske doabuigge, datt Luik in’n Szak teo maken. Uppoänmoall schäof oäna ett’n lüttken Kastn van achta hea in’ne Hand. Ett was dä Mannsminske, dä uinge van dä lästigen Muiajammacken in dänn Kasten packet hadde. Däo wusse Ruike Buischoäd! Dä Kastn mosse mett int Szak! – Szait dä Tuit woäan dä Muiajammacken voschwun’n!

Oabba ßäowatt kann äok schoäbe goahn! Doavan wusse Ruike äok teo votelln. Oän gräodet Luit iuda Noächte lagg oall länga Tuit mett Gicht un Gilänk-roämatismus. Oabba kain Dokta konn hälbn, un kain Middel woll anschloahn. – Oabba huia lagg datt annas! Datt Luid, bui dänn dä Moähm’m in’n Wihken buidännestuabn was, hadde’n Bleotschwamm von Koppe hat. Man hadde niu roahn, dänn Bleotschwamm mett dä Hand van dä deon Moähm’m teo stibn. Dä Bleotschwamm was äok wegoahn, oabba ßuit düssa Tuit, haddet datt Kuind in’n Knoken un Gilenken un was äok ßüß nich ßäo oasset ßuin mosse! – Ett was noa bin’n schlagen! Szoäge wall, ßäowatt ßall hälben! un ett giff äok näo Lui, dä doa an loäbt!