Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Doa hätt doach vondahge muin loäbe Hannchen Gibuatsdach! Woa äolt ett waiat? - Noa, datt solln Ji doach oalle wihdn, datt mann mett dänn Freosluioalla voßichtig ümmegoät! „Oalle Lui witt lange lihbn, oabba kaina well äolt waian!“ Datt gellt doach buißoannas bui dä Freoslui! - Niu mott eck oabba ganz oäalk (ehrlich) ßeggen, datt muin Hannchen doah 'n Iutnahme maket. Ett schütt joa äok oallhand 'n bihdn teohäope, wännt noahn Oalla froaget waiat, oabba wännt moe äoln widdn Pliustakopp dänn wia ankihken hätt, dänn lachet ett moe ßäo ßoede an, oasse wänn ett ßeggen woll: „Loatse man, fo us boädn spielt datt Oalla nich mett!“ -Joa, muin Hannchen eß etwas hitziga oasse eck! Eck ßinn maia vo datt Kammeode! Doa mott eck dänn Ubbafoa jümma 'n bihdn truiggehäoln, datt muin „Innafoa“ nich ßäo in'n Doamp kümmt. Eck läope joa just nich mett 'n lihgen Schwängel, oabba dän langen Änt häbbe eck doach. Datt paßt moe oallhand ßümß nich, oabba ett eß doach lichta oasse meddn kochtn Änne! - Wänn Hannchen äok oallhand düht int Gischia goät, oabba datt Inhaln mett dänn Oalla, datt bringet ett doach nich proat! Un datt eß äok geot ßäo! Äok fo dä Kinna! Oach, joa, dä Kinna! - Oall wall ßuit ßeß Wihken hätt iuse boädn in üa Kahmans üa „Geheimnisse“. Üa Moäm'm draff doa ganich in, woänichstens nich, wänn ßä inne ßind. Eck häbbe unna giwissen „Vorsichtsmaßregeln“ Teogang teo dä Kahman, dänn eck mott doach fahken Geld headockcken teoda „Materialbeschaffung“ fo Moäm'ms Gibuatsdach! Oabba datt wännt oalleine äok wall näonich, dänn eck häbbe vonoahm'm, datt dä Homma un Wehske Ruth äok näo mett buistuian mössen! Un niu kümmt vondahge dä gräodn Obaraskunge! Lüttke Pakoäda un Broäbe ßind mahket un teopecket. Äok Fruimahken ßit't  doa ubbe! Oabba doa häbbe eck dänn Kinnan äole gihbn. Mett dä nuiggen kamm moe datt doach teo duia !

Un niu froegge wui uß oalle! - Upp maiste iuse Moäm'm! Nich just oba dä Gischänke un Bruingsel oallaine! Nai, oba dä Loäbe! - Oach, wänn wui datt doach oalle näo ßäo kön'n! Mett woänig oadda ganz ohne Geld uß gihgenßuidich Froede mahken! Schah, datt vondahge datt Gihbn maistentuit bleoß 'n Iuttiusken oadda ümmetiusken eß !

Doa fällt moe doach just wia 'n Gischichte in, dä fo langen Joahs moall vokuhm'm eß. Doa hadde dä Moäm'm äok Gibuatsdach. Datt lüttke Lieschen, früha ßean dä Lui „Wuisken“, ßoann lütken Flaßkopp van voäa oadda fuif Joahs, hadde ßuine Spahbüssen lihch mahket, ümme iut oägen Middel Moäm'm 'n Froede teo mahken. Ett hadde 'n Tassen koafft, doa stoand vogge: „Der lieben Mutter“. Dä haddet unnan Klaiaschappe vostehken, datt Moäm'm ßä nich vohea ßoän ßoll. Un niu was dä gräode Dach doa! Vo Uppregung wusse Wuisken nich maia, watt ett uppstellnstelln soll! An Schloabn was oall lange nich maia teo dänken! - Da, - doa klüda Moäm'm mett dä Tassens inna Stohbn! Niu wast Tuit! In basken Foedn un in'n Hime loäp Wuisken mett dä Tassen inna Hand noa Stohbn. Ett was ßäo inna Foaht, datt datt Köppken teo doanne an 'n Düastänna kamm. Dä Stücken un Schoäada flügen harümme, un Wuisken hadde bleoß näo datt Gäo inna Hand,  oasse ett bui Moäm'm ankamm. Dä schöne Väsk, dänn ett van biudn laiat hadde, was äok ganz wehge! Bleoß Train'n oba Train'n loäbn dä Backen dahl! Moäm'm namm datt lüttke Wüamken ubbn Schäot, wiske medda Nesselschöachten dä Train'n aff. Un dä leßtn wöachen meddn pa Küssen wächnoahm'm. Unnan Moäm'm Hachtn günk dänn äok vo Wuisken hännich wia dä Szun'n upp!

Dä Moäm'm hätt ßick in üan ganzen Lihbn nich wia ßäo oban Gischänke froegget, wi oba dütt, datt ßä ganich krihgen hätt! Datt Oäa kamm mett in 'n ßoann Kasten, dä unna dänn Lahken ganz unna in'n Kuffa stoand. In düssen Kasten loägen 'n ganz wihlket „Vergißmeinnicht“ un uinge Broäbe. Dä hadde ßoä oasse junget Luid van'n Jungen krihgen. Un teo düssen Jungen ßeä datt lüttke Wuisken vondahge „Vah“!

Un vann iusen lüttken Wuisken eß niu äok oall lange 'n Moäm'm woan!. Un watt von Moäm'm! - Ett hätt moe düsse Gischichte ßümß votellt! Wänn doach oalle Kinna ßäo datt Bild vann üa Moäm'm in'n Hachtn drehgen kön'n oasse Augustin Wibbelt ßungen hätt: „Al üover ßäßtig Jaohr steiht datt Beld un wät nich bleek un blind. Un goaht äok hunnat Joahr vörbi, ich sin un bliff alltied iähr Kind.“