Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Joa, vondahge eß Hasenßüllvästa (Hasensilvester)! -Watt datt oänlick an'n Szinne hätt, wusse eck ßüß äok nich. Gewisse datt hadde eck aoll maia hoäat, datt an düssen Dahge just wi upp Sülvästa vihl schohdn un ballat un äok 'n masse Schluck un Boäa vosprüddat waian mott, oabba woarümme, datt häbbe eck niu oäast spißkrihgen.

Hasenßüllvästa eß dä leßte Dag in'n Jagdjoah. Doa waiat näo oänmoall oalle Ecken un Oöbas affßocht  noa dä Hasen. Datt eß ßoanne giwisse Buistandsuppnahme fo datt naichste Jagdjoah. - Dänn waiat oals inlaht, waddn Flintn drehgen kann oadda draff un äok näon ganze Ruige, dä näo nich medda Flintn ümmegoahn könnt, oabba üa Lihbn äok moall gaian uppt Spell ßet't. Datt woöa just nich ßäo gifäalick, oabba oallhand eß unna dänn „Ehrengästn" doach moall 'n  Schlumpschütze, dä iut Voßoähn  äok moall 'n Hasen oadda Druiba anflicken kann. Dä Ruins ßind joa  voßichat, oabba dä voßichtigen Jegas loat't  ßä inne oadda nihmt ßä in'n Tügel. Un wänn dänn oalle Paträon'n an düssen Dahge voplättkat waian mött, dänn kann man ßick wall iutrehken, woarümme datt Hasenßüllvästa hett!

Teojoah ßaoch eck doach oannick dänn Frettken Moäa iut Gäobel mett ßuin'n kochtn Boän'n oba dä Faila knoaddn. Oasse eck Frettken ßäo richtig vonahn kruigen woll, männe hoä, datt doä hoä bleoß, wail hoä ßoan 'n gräodn Tiafruind woöa. – „Noa, Fretz," roäp ek, „diu woß moe niu  wall Klümpe an'n Kopp küan! Düsse Jagdaruigge un Maddaruigge eß doach oäa  Kwehlaruigge oasse ßüß watt" –„Szui, Otto, dat't eßt joa just! Eck häbbe jümma’n Bluisticken un Papuia proat un schruibe datt upp, watt ßick nich gihoäat. Ett mott ebn oals „waidgerecht“ teogoahn.“

Oasse dä Jegas dänn gräodn Kihdel fäach heddn, mahken ßä bohbn ubbn Knicke ßoan'n ganz lüttken Kihdel un kihken oalla düat „Fernrohr", oapp doa wall näo maia Hasen teo ßoän woäan. Frettken un eck tühgen uß 'n bihdn achtan Hagen, woa wui Obawuind heddn. Wui böddn uß joäda van Frettken ßuin'n geon Zigahn oäne an, un dänn loät hoä moe moall in ßuine Papuian kuiken. „Szui, Otto,“ gnaigel dä lüttke Moäa, „datt kümmt niu vonoahmt oalle vot „Jagdgerichte!“ - Däo lasse eck: „Waidgenosse Heusken hat im Kessel eine Maus totgetreten. Die war nicht wäidgerecht erlegt!“

Niu günk bohbn ubbn Knicke dä Jagaruigge wuida. Un wat't Mallöa weIl, doa stoät 'n Hasen upp! Datt was dä äole Knickhase ßümß! Dänn kinne eck upp hunnat Schrett! Datt essen ganz Koähn'n! - Niu ritt dä , Tahnbrehka iut Herwede ßuin Keohboän häoch un „Bums! Bums!“ goät datt - Dä Hase goät ubbn Ähs ßiddn un kickt ßick ümme! - Dä Jega löäpt hän un well dänn Hasen hahln! Niu löäpt Knickhasen Vah oabba äok 'n Ändken wuida un bliff wia ßiddn! Ganz uilig un uppgeregt laht dä Tahnbrehka frisk un ballat läos. Hasenvah nimmt wia Affstand! Dä Jega löäpt un kümmt teon Strumboldan. Äok „liegend aufgelegt“ gifft'n „Fahkoadn“. Oasse niu „kniend freihändig“ anna Ruige eß, nimmt Knickhasenvah dä Boäne ubbn Nacken un goät aff int Holt. „Junge,“ roäp Moäafretz, „eß datt waidgerecht? Sihbn Schuß upp oän' n Hasen? Un nao nich drobn! Datt mott fott Jagdgerichte!“ Datt männe äok.