„Diu kümms moe vonoamd äok näo“

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Ett was Winda! Dä dage woöan kocht un langwuilig. Annas oasse dänn Broäfdrega, dä aff un dann düa dänn doäpen Schnoä kwele, kraig man kium’n fröämdn Minsken teo ßoän odda teo hoäan. Un wännt dänn mett dä Tuit teo lange waiat, Dänn fuind äok dä Mannslui’n Grund, datt ßä’n bihdn frisken Wuind ümme dä Nesen kruit. Früha mössen dä noan Holskenmaker oadda näon Scheoska, oabba äok vondage ßind dä Käals ümme’n Iutrede nich volegen! Un maistentuit löäpt dä Wägg dänn von’n Kreoge hea, un dänn mott man joa äok moall harinnkuiken!

Un ßäo in’n Twuidimstan doä ßoche äok Häobnßuiks Fretz dä Waiatsstobndüa upp un buistelle ßick’n Krock mett nich teovihl Wahda. Un oasse hoä ßick dänn’n bihdn ümmekaik, hadde hoä oall hännig Szellskopp fun’n. Un achta dänn Krock kamm dänn näon Schluck un’n Glas Boäa hea.

Hännig koäm’m ßä int Votelln. Szä koäm’m upp dütt un datt, ßä koäm’m van’n Höltken uppt Stöcksken. Joa, un wänn ßoä medda Woahhoät nich iutkoäm’m, dänn loägen ßoä ßick gigenßuidig dä Hucken vull. Szä koäm’m upp Spoökaruigge un Häckßaruigge, ßä koäm’m upp Boödn un Buispreken. Joa, ßä koäm’m äok upp Reolfs Willem. Willem was äok oäna, dä maia konn oasse anna Lui. Dä oäne wusse dütt, dä annare datt teo votelln! Bleoß Häobnsuiks Fretz schüddekoppe. Hoä was’n Minsken, dä wuit inna Welt harümmekuhm’m was. Hoä wusse Buischoäd un loäd ßick nich von Nahn oadda von Dum’m kruigen. Datt was joa bleos oalls Kuiaruigge un Doösaruigge. „Szowatt gifft vondage nich maia!“

Kium hadde Fretz moall ßäo richtig roäggen iutküat, dä ging dä Düa wia upp, un Reolfs Willem kamm harinn. hoä bäot Dagestuit, güng vo ßick oallaine an dänn lüttken Disk ßiddn un födda ßick’n lüttken Schluck. – An’n greodn Diske wast upp oänmoall düht stille woan, bleoß Häobensuiks Fretz loät ßick nicks ankuhm’m. Hoä mosse joa niu äok buiwuisen, watt hoä just helle ßeggt hadde. Un bihdn inne Wäamde kuhm’m was hoä äok oall, un niu stacken dä Haba! – „Diu, Willem!“ roäp hoä noan annan Diske haroba, „diu Willem, diu ßaß joa äok maia kühn’n oasse anna Lui! Kanns diu us datt nich moall buiwuisen? Kanns di joa moall  an moe läosloadn!“ – Willem doä, oase wänn ühn datt Fäckßian nicks angünge. Hoä kaik bläoß stua in ßuin liget Schluckglas. Oasse Fretz jümma hella un koähna woch, stoand Willem upp, buitahle ßuin’n Schluck, kaik in’n Wäggoahn inna Düa noamoall ümme un ßeä teo Fretz: „Diu kümms moe vonoamd äok näo!“ – Fretz roäp näo noah dä täoggen Düa: „Doa kannße lange up luan!“ un konn ßick vo Lachen nich bäagen. – Szuine ganze Szellskopp oabba woall ßäo recht nich wia libennig  waian, äok nich oasse Fretz niu näo oä’n iutgaff.

Medda Tuit wast dänn bäole Nachmissetuit woan, un dä Mannslui rüssen noah Hius. Doa stoand upp oänmoall Fretz ßuin Knecht inna Düa un ßeä: „Ji ßolln doach moall hennig noa Hius kuhm’m! Mett iusen Keohvoäh eß wat nich in Oanunge. Dä Koögge ßend oalla an’n Tuan un Brüllen un witt nich fredn.“ Dä Käals kihken ßick oalle schaliu an un dänn näo Fretz. Oabba dä roäp oall: „Watt, goät düsse Abagläobe niu oall in muin’n oägen Hiuse läos?! Toef, eck goah ßäobutz mett!“

In’n Hiuse ßäog Fretz, dat’t just ßäo was, wi dä Junge datt ßeggt hadde. Dä Koögge muiln oalle oba dä Kribbn un brülln, oasse wänn ßä dänn ganzen Dag näo kain Foa hatt heddn. Hoä unnaßoche dä Krebbns oabba oalles schain in Oanunge. Oabba doach make hoä niu dä Krebbns roäggen, wosske ßä ßäoga iut un gaf dänn Koöggen fresket Foa in. Oabba datt Voä brülle wuida! Hoä roöa Kliuggen un Schroat oba datt Foa, oabba dä Koögge loöggen! Äok Runkel un Steckroöbn hülbn nich ! – Fretz was iude! Nai hoä was oall bäole iuda ßick! – Äok oasse oäna männe, datt günge nich mit rechtn Dingen teo, woll Fretz oäast läostoödefegen. Oabbe ühn güng dä Gischichte in’n Kreoge düan Kopp. – Hoä loät dänn Noahba haln. Oasse dä ßick ümmekiken hadde, männe dä, doa woöa kain annan Iutwegg oasse Reolfs Willem! – Niu mosse Fretz in dänn ßuan Appel inbuidn!

Oasse Fretz bui Willem’n Schur klinket hadde, make dä dä Düa upp. „Oach, ßui, ’n Oamd Fretz. Woß diu mui an’n ladn Oamd äok näo buißoöken? Noa, dänn kumma’n budn in!“ – Fretz danke un klage ßuin Laid. – „Oach ßäo, dä Koögge! Doa goang man ruig noa Hius! Dä fret’t oalle wia.“

Oasse Fretz in ßuin’n Keohstall kamm, hädden dä Koögge oalle dä Krebbn blank!

Jäa, watt ßegge Ji niu?

                                                                                      Jiu Otto van’n Stickdoäan

 
 

pdf-datei