Datt Wea bruinget dä Lui ganz düananna!

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Bäole hedde eck doach vogihdn, dat eck Ji oäast’n  geot nuigget Joahr, Gißundhoät un’n langet Lihbn wünsket häbbe. – Oabba, man eß joa oall ßäo vogidn un tüddach. – Brinkhinnack männt oabba, datt günge moe nich allaine ßäo, dä Lui woöan bäole oalle ßäo vokaiat un düananna! Hoä goäht doa nich vodänne, doa woöa datt unstuia Wea anne Schuld! – Giwisse, wui hätt düssen Winda joa äok maistentuits droämoall dänn Dach oba anna Wea: Schnoä, Regen, Frost un dänn äok näo dänn unwuisen Wuind! Bui düssen unstuian Wea hätt man dänn datt Ruidn in’n Knoken, Dän’n mälke Nesen, dänn mott man heoßen, kroöchen un huigen, un oallhand hätt man näo oalles teohäope! Oabba doa eß datt äok man’n schwacken Träost datt anna Lui äok’n Pliudn hätt!

Upp maiste stühn un klaget joa Hinnack van’n Brinke! Oasse hoä niu ßäo richtig an’n Gange was un oba anna Lui schulle un gnüda, dä woll eck ühn’n bidn teo dä Stoöa küan. Eck ßeä: „Hinnack, loatt dä Lui kwaddan un ßabn, wänn wui teo rechta Tuit iuse Stuian buitahlt, dänn künntße uß oalle moall fo twoä Pänge in’n gräodn Hiuse dasken hälbn! – Minskenkinna, datt hädde eck nich ßeggen drofft! Oasse Hinnack watt van Stuian hoöa, doa wast just, oasse wänn ühn oäna medda Noadel steken hedde! – Niu ßind joa dä Lui oalle upp dä Stih, woa dä Geldbuil ßitt, oalle hadde kikelig, oabba datt eß bui Hinnack ßüß nich ßäo laige.

Hinnack hoäat wall äok teo dä Lui, dä dat Geld meddn licht’n Schwängel vodoänt. Oabba datt well eck ühn äok gaian gün’n, dänn hoä hät’t joa nich jümma ßäo geot hatt. Un äok vondage dängelt hoä nich ßäo lig harümme. Hoä vodoänt ßich teo ßuina Pengscheon näon Groaschen teo. Un Ji wiht’t joa äok, wänn oäna biut hätt, dänn mott hoä dä Pänge teohäopeßoäken.

Oabba Hinnack mott ßuin’n Daggläohn äok näo vostuian. Un datt kümmt ühn düht twas! – Jäa, datt hättße iusen Hinnack dänn van’n Amte äok oannick’n Stuiakoadn teoschicket. Oabba doa kümmt Hinnack näo nich medde iut. Hoä mott äok näo’n twoäde Stuiakoadn häbben! Szäowatt nimmt hoä niu äok nich ubbe lichten Schullan. Häo täog dänn hännig dä lichten Scheoh an un hale ßick van’n Amte dä twoädn Stuiakoadn.

Niu well Hinnack ßuine Stuiakoadn teo Oart un Stih schicken. Oasse hoä dänn Ümmeschlag fäagschribn un dänn Brill näo ubba Nesen hätt, kickt hoä dänn äok just upp dänn Zihdel, dänn ßä ühn mett dä oäasten Stuiakoadn teoschicket hätt. „Beratungsblatt für Lohnsteuerzahler 1966“, stoöt doa ubbe. Un dänn kümmt hoä oall bäole int Strommboldan. „Prüfen Sie bitte sogleich nach, ob auf ihrer Steuerkarte der Familienstand, Zahl der Kinder usw. eingetragen ist.“ – Un oasse Hinnack ßick ßuine Papuian richtig buikaik, doa ßütt hoä, datt dä ubbn Amte näo ßuin äoln Adresse uppschribn hätt. Un upp boädn Stuiakoadns! Nai, datt goät nich! Giwisse hätt hoä ßick pünktlich teon oästn Oktoba ümmemällt, oabba datt kann joa vokuhm’m, datt datt näo nich in oalln Papuian stoät! „Doa mott eck doach näomoall noahn Amte!“

Oach diu loäbe Tuit! Doa hättße doach upp dä twoädn Stuiakoadn ßuine boädn Kinna unna achtoäggen Joahs unnaschlagen! Datt kann hoä doach nich ßäo ßidde loadn! Datt ßind doach „eheliche“ Kinna! Un watt ßoll Hannchen dänn wall doateo ßeggen!

Ubbn Amte ßindße äok ganz nett un ankuhm’m. „Na, Herr Brinkmann, haben Sie gestern noch etwas vergessen?“ – „Oach nai vogidn just nich, oabba Ji mött moe datt nich fo Übel nihm’m, eck hedde äok gluiks muine Stuiakoadn noakuiken ßollt. Oabba eck ßin joa ümmetogen. un niu stimmt dä Adresse nich maia.“ – „Ach, Herr Brinkmann, darumm hätten Sie sich den Weg nicht zu machen brauchen. Am 1. September waren Sie doch noch in ihrer alten Wohnung. Und der 1. September ist der Stichtag.“ – „Oach, ßäo eß datt! Oabba niu est egal, dänn könn Ji mui datt joa niu just ümmeännern, datt doa niu dä richtigen Adresse uppkümmt.“ – „Nein Herr Brinkmann, die bleibt darauf stehen!“ – „Oabba dä eß doach vokaiat! Eck ßall doach noaproöbn, oapp datt oalle ßäo stimmt. Un datt kann doach nich datt ganze Joah doa vokaiat ubbe stäohn bluibn!“ – Nai, datt mösse doa ßäo stoahn bluibn! – Doa kamm Hinnack nich gigen an! Hoä gaff leßtenennes noa! Man mott dänn Luin datt unstuia Wea teo geo reken!

Oabba niu häbbe eck muin’n Tall vull! datt anna naigstet Moall!

                                                                                      Jiu Otto van’n Stickdoäan

 
 

pdf-datei