Datt was Hinnack oabba doach teo briff!

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Wänn Hinnack van’n Brinke niu ubbn Amte äok leßten Ännes noahgihbn hadde, ßäo was ühn datt äok just nich lichte woan. Hoä hätt äok ßuin’n stuibn Kopp, un dänn böägt hoä nich gaian. Daofo est Hinnack van’n Brinke ! Oabba in dä annan Szake woll hoä oabba niu doach ßuin’n Kopp düa ßeddn !

« Niu oabba huia näomoall teo dä twoädn Stuiakoadn «   Roäp Hinnack. « Huia hä Ji Ji doach voßoän ! Ji künnt mui doach nich oänfach muine boädn Kinna unnaschloahn! Un dä ßind boäde noäo unna achtoäggen Joahs « !   - „ Nein, Herr Brinkmann, das ist auch kein Versehen. Das hat alles seine Richtigkeit.“  - Niu was iuse loäbe Hinnack oabba doach krius woan. Un wänn hoä dänn van’n Pike tütt, dänn waiat’t helle in’n Hiuse. – „Szin Ji dänn niu oalle düadraigget? Oadda eß Ji datt Wea noa bin’n schlagen? Huia upp düssa oäasten Stuiakoadn stoät ubbe, datt eck buifruigget ßinn. Datt stoät doa upp dä twoädn äok. Eck woll Ji äok ßüß hälbn! Datt kann eck joädatuit buiwuisen. – Un dänn stoät huia wuida, datt eck twoe Kinna unna achtoäggen Joahs häbbe. Un datt stimmt äok. Un wänn datt huia nich stäohn hedde, dänn hedde eck Hannchen un dä Gäste mettbroacht, dänn hedden Ji ji ßüms oabatuigen konnt! Datt was joa niu nich noädig. Oabba upp dä twoedn Stuiakoadn ßinn eck ohne Kinna buifruigget, un datt stimmt nich! Eck well oabba muine Papuian inna Ruige häbbn!“

„Herr Brinkmann, nun lassen sie doch mal vernünftig mit sich reden.“  - „Watt“, briuse Hinnack oal wia läos, „häbbe eck dänn nich vonünftig küat? Es datt unvonünftig, wänn eck muine Kinna nich unnaschloahn loadn well?! Un stoät datt doa nich ubbe, datt datt richtig ßuin mott?!“ – „Das ist auch alles richtig. Aber auf die zweite Steuerkarte kommen die Kinder nicht mit.“

„Joa, niu vostoah eck nicks maia, doa stoät doach „Kinderzahl“, un doa hä Ji’n Strich maket. Oabba datt es doach vokaiat! Eck häbbe doach twoä!“ – Dä Amtskäal was niu äok oall’n bihdn vonuinig woan. „Die Kinder sollen sie ja auch behalten. Aber sie kommen nur nicht mit auf die zweite Steuerkarte.“ „Jäa, Lui, datt kann eck oabba nich begruibn! Wänn eck upp boädn Stuiakoadns buifruigget ßuin draff, woarümme draff eck dänn nich äok upp boädn Stuiakoadens Kinna häbbn?“ – Datt woöa wegen dä Stuian! -  „Wi Ji moe niu von Dum’m kruigen?! Datt woätt eck oall lange, datt datt ümme dä Stuian goät! Datt stoät joa dicke upp dä Zidel ubbe! Un wännt nich ümme dä Stuia günge, dänn käkel eck äok ganich ßäolange mett Ji harümme!“ Un niu hädden düsse papuian Dachloähnas voßocht, Hinnack datt kloa teo maken, datt man ßüß bui ühn dä Stuian nich richtig buireken  könne.

Hinnack hätt ßick datt dän’n Schua anlustat. Hoä eß joa ßümß ßoane Oat papuian Daggloähner un häddn obn Kopp. Oabba buigribn hätt Hinnack datt nich.

„Hinnack“, ßeä eck, „wänn dä Pea äok woänga woan ßind, dä Amtsschimmel noägget doach jümma näo.“ – „Watt“, roäp Hinnack däo, „datt was oall kain’n Amtsschimmel maia, datt was oall Amtstrecka!“

Kocht un geot, Hinnack eß äok in düsse Szake nich trächte kuhm’m. Oabba hoä männt jümma näo, datt laige an dänn unstuian Wea. In’n Freohjoah well hoät näomoall voßoöken. Ett goät ühn ümmet Recht!

                                                                                      Jiu Otto van’n Stickdoäan

 
 

pdf-datei