Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Wui äoln Lui kuhmt mett dä Welt vandage oänfach nich maia mett! Un dä jungen Gäste künnt ßick datt ganich vostelln, wi datt früha wesen eß! Wär kann ßick van dä Jiugend dänn näo watt doabuigge dänken, wänn oäna ßegg: „Di kümmt datt Inboödn duiada oasse datt Backen?“ – Jäa, wäa kinnt dänn näon richtigen Backobn? – buin Bäcka! – un doa briuket maistentuit äok näo nich moall innbott waian! – Eck ßegge, wäa kinnt dänn näon richtiget Backs meddn laihm’m Backobn un oalles watt doabui hoäat? – Oach joa, wui hätt joa äok oall lange Tuit kain’n Backobn maia. Dä Aboät woch teovihl un datt Backehold teo woänig.

Un doch löäpt oän’n näo jümma datt Wahda in’n Munne teohäope, wänn man an hiusbacken Bräot dänkt, un watt doa ßüß oalle medde teohäope hängt! Oallaine oall dä Gruisegröttken! Dä kann man doch ganich maia maken! Un doa failt dänn äok dä Kahmälke teo! Un van dänn schön’n Köskenwahda inne Ahn ubbn Faile draff moe oall kaina watt ßeggen, ßüß krech moe dä Dost ganz unna! „Häamann, wui mött noädig backen! Wui hätt bläoß näo drei Bräot in’n Kella!“ Szeä iuse Moäm’m teo iusen Vah. „Un hässe dänn datt Mehl oall inna Mühln?“ – „Oach, Luid, häbbe man kaine Bange! Eck häbbe düttmoall geot annathalf Zentna builn loadn. Un wänn doa äok näo dä Kluiggen un dä Maddn näo buidänne kuhmt, dänn blifft oabba jümma näo ßäovihl, datt ßall dänn wall wia fo voäatoäggen Dahge droä Wihken roäken.“

Gihgen Oahmt woch dä äole Doächtroach vanna Bühn’n regoäat. Datt was Mannsluiaboät. Dänn hadde muin Ururgräotvah van Graibn Hobe iut Äcksta mett inne Iutstuia krihgn. Dä Biabäom was ßäo dicke wesen, dat iut oäna Länge gluik twoä heot woöan.

Wänn dä äole Backetroach, eck loäbe hoä was wall bui voäa Meter, ubba Stobn was, dänn fäng Moäm’m an teo ßuian. Dänn Szuadoäg hädden wui ßüms, oabba meisten Tuit mössen wui Kinna näo fo fuif Pänge Gest van Tiunstoffa ubbn Hagen haln.

Dänn annan Moahn hadde Vah ßuine Aboät in’n Backse. Doa mosse doach oäast Fuia in’n Backohbn. Mett ßuin’n Schüssel schäof hoä ’n ganzen Wuip Holt in’n Ohbn. Meddn langen Recke spickalia hoä upp dänn Wuip dä dicken Backesplihdan. Wänn hoä oalles uppstapelt hadde, sticke hoä Sträohbuisken an un schäof dä unna dänn Wuip. Dänn läosta hännig ’n Fuia, witt just in’n Backohbn ßuin mott.

Niu kraich Vah oabba kain Voloäf. Vah hale ßick niu van’n Hobe ’n Bund Bässenruisa un roäh dä teo. Un dänn günket Bässenbuin’n läos! Kinna, nai, watt konn iuse Vah vonne schön’n Bässen buin’n! – Noahbas un Vowandte günsel Vah ßoan’n männigen Bässen aff oadda ßä län’n ßick oän. Datt watt ßä noehea wiabröchen, was fo us kain Bässen. – Vah hoäl dä Ruisa voan Backohbn un mahke ßä wahm, dänn wöchen dä Bässen medda Wihn, dä hoä äok bihd hadde, bun’n. Joäde Bässen woch dänn wack näomoal in droä Daile bun’n un kamm biudn ubbn Hobe unna oäne schwoahn Passen. Japanske Fächer können nich schöner ßuin oasse Vah ßuine Bässens.

Fahken bih un täoch Vah äok von Backohbn Schiudn- un Foakenstelle, Hahkentwihln un Gaffels. Wänn hoä dä an ßuine lüttken Toachbank afftohgen hadde, dänn was joädet Stücke ’n Kunstwäak! Hannchen hätt vondahge noah buinoah fifftig Joahs näon Bässenstell, dänn iuse Vah mahket hätt.

’N dummet Gißichte mahke iuse Hinnack, oasse hoä mett int Backs mosse teon Bässenbuin’n. Hoä männe oasse Scheolmästa hädde hoä datt nich noädig. „Wänn diut nich noädig häß, dänn loat’t giwaian! Diu ßaß doa oabba nich stoahn oassen dum’m Jungen!“

Dänn eß datt........Inboädn äok duida kuhm’ oasse datt Backen!  -  Dänn bätt naichsmoall