Däo faile oänt van dä Kinna!

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu ßind dä Oahmde oall wia lang woan, un ett goet mett ruibn Schridden upp Wuihnachen teo. Dä Freoslui kuhmt nich maia mett oalln wattße deot un maket vot Dahgeslecht, un äok dä Kinna loat’t faken watt voschwuin’n wänn man unvoameot ubbe Stohbn kümmt:

Joa, dä Windaoamde, dä heddnt äok oall froöa an ßick! – Oach, doa wolln doach oänmoll iuse Moäm’m un iuse Line dä Stohbn schrubbn. Datt was iuse Stohbn oabba näo ganich giwuhnt, dänn doa woch doach jümma Szand stroögget. Oalldags gruisen un Szunndags widdn! Niu oabba ßoll dä Stohbn schrubbt waian, datt datt Holt moal wia anne Szun’n kuhm’m soll. Oabba datt droffe iuse Gräotvah nich ßoän un wihdn. Doa mosse datt ßoams lade maket waian, wänn iuse Hoppa noahn Bedde was. Niu kamm oabba hariut, datt dä dicken Knükels, dä upp dä Dihln ßoädn, ßäo nich weägg wolln un oäast inne Woäke mössen.

Oasse dänn annan Moahn freoh tänge oallns wia inne Fissen broacht waian ßoll, woäan dä brain oäken Dihln uppkwolln un iutbuilt. Däo wast Mallöa gräod, un dä hoäde Häawst kamm mett Stuam un Giwidda un woll ßick äok lange nich votoähn. – “Düsse nuimeodske Doamäluigge! Dä Buischuß ßit oall wuit oaba fifftig Joahs un es muinlibe näo nich schrubbt woan! Un niu ßoäh ji joa, watt doabuigge hariutkümmt!” – Joa, iuse Hoppa hadde nich ganz  unrächt, dänn dä Lüttken felln noahea jümma Hals oba Kopps, wänn ßä mett üan Läopsteohle vo dä häogen Dihln koäm’m. – Obba fo us was datt Schrubben teo richtigen Spoaß woan, dänn iuse Stohbn woach oannick mett ruiggen Sträoh stroögget, datt ßä wia druige woch. Doa kön’n wui Duddn moal ßäo richtig hoäggen un balgen.

Szüß heddn wui iuse Wea in’n Gange, datt eß dä Dehl in’n Voähstalle. In oalln Ecken wast duista, un ßäo kön’n wui ßäo schön  „eins-zwei-drei Finkenstein“ un Vostehkn spihln. Oalle Ecken un Oöa, äok dä Pea- un Schwiuneställe mössen mett heahäoln. Oallhand ßoaga dä Balken! Datt hätt bläos wännt toämig was! – Man mosse dänn, wänn man „anschloahn“ mosse, wi ßoan Sziusewuind dä Leddan dahlschuan. Eck ßinn daobuigge oän’n Oamht moal schlächt teo Moade kuhm’m. Eck kamm upp dänn oäastn Leddastocke teon Iutgluin, ßiuse dä ganzen Leddan dahl un nam mett muina Nesen joädn Leddastock mett.Oasse eck unna in’n Sträoge lagg, was dä oäaste Griff noa muina Nesen. Joa, ßä  ßatt oen Glücke näo Midden in’n Gißichte! Datt konn eck medda Hand foöln, oabba dä Nesen ßümß wusse van Gifoöl nicks maia! Un’n ganze Handvull hadde eck dänn äok jümma, wänn eck an muine Nesen packe!

Oän’n Oahmt rigoäa iuse Moäm’m uß Kinna moal wia noan Bedde. Van dä Lüttken woöan oalln pa achtan Diske inschloabn. Datt konn bui dänn Troppe wall moall vokuhm’m. Wecke schloäbn ubba rechtn Kaman, wecke ubba lüttken Stobn un dä Gräodn anna Deel. – Upp oänmoall roäp iuse Moäm’m: „Doa failt joa oäna!“ – Niu was Holland in Näot! – Ett was dänn hännig hariude,wäa faile. – Un niu günk datt Szoöken läos! Oalle Ecken un Oöa wöachen affßocht, oabba iuse Frettken was nianst teo fuin’n. Dä Angest staig jümma maia! – Oabba buin Vosteken was hoä doach näo doa wesen! Oalle Ställe un oalle duistan Ecken wöachen iutlüchtet! Oalles ümmeßüß! – Datt ganze Hius was in Näot un Uppregung! Doa kickt dänn moall oäna ßäo teofällig inne Foakistn. Un doa lagg iuse Frettken wie „Heiner im Storchennest“ in’n Peahäcksel un schloäp oassen Ratz. – Buin Spihln hadde hoä ßik inna Foakistn geot vostehken, un oasse ühn nöämd fun’n hadde, was hoä in ßuin’n woäken Näste inschlobn.

                                                                                      Jiu Otto van’n Stickdoäan

 
 

pdf-datei