„Dä Szihgens hätt datt näo nich oalle affreden!“

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Dä Windaoahmde ßind lang gineog, buißonnas niu in dä duistan Dahge twisken Wuihnachen un Nuijoah. Un wänn man ßüß äok wall bätt Vespatuit watt teo klüdan un teo nüsken hätt. Oabba dänn goät oän’n doch hännig datt Licht iut. In’n Holde oadda ubbn Hobe kann man bui düssen Schnoä un bui dä Kuihle äok nich recht watt maken. Un Lussen un Drihbe hätt man äok just nich. Nich moal achtan Obawuine kann man ßick wahm aboädn. – Watt bliff oän’n annas oba, oasse datt man tuitlick dä Wäake dött un achtan Obn krüppt. Oannick wam esse joa niu wia!

Eck kruige moe dänn dä „Löhner Zeitung“ hea un studia dä dänn van achta bätt vüa düa. Oach watt kann man bui dä „Anzeigen“ doach nich oalle lesen! Datt ßick watt Lui nich schaniat, ßäowatt inne Öffentlichkeit teo bruingen! – Oabba moandags waia eck medda Zeitung etwas oäa fäag, dänn datt kann eck doach nich oalle lesen van dä Kalbaruigge un dä Bräseluigge upp dä Feotballplätze un van dä Klopparuigge un dä Wäsaruigge van dä Bockßas. Un van Totto un Lotto häole eck äok nicks! Doa wittse oän’n doach bläoß datt Geld iuda Tasken tocken!

Datt müget niu wall oall bäole fifftig Joahs häa ßuin, doa bäbbe eck moal toäggen Loäse vanna „Gnesener Pferdelotterie“ koafft un häbbe doa kain Pead giwun’n! Szait dä Tuit häbbe eck dä Nesen vull van düssen Schwinnel! – Doa kann oän’n dä Moandagoahmd oallhand lang waian! Joa, wänn man näo wi früha dänn bläon Volkkakalenna lesen könne! Dänn konn eck däomoals Woat fo Woat iutwännig! Giwisse niu gifft joa dänn „Ravensberger,“ mett dän man ßick joa äok oal nett dä Tuit vodruibn kann. Oabba düht froögget häbbe eck moe doch düsse Dage, datt ius Heimatvoain niu doch noa twoä Joahs datt twoäde Boöksken van dä „Beiträge zur Heimatkunde“ hariutbroacht hätt! Joa, datt eß joa just ßäo watt fo us äoln Lui! Datt hett dä Jiugend doä datt äok kain’n Schadn, wänn ßoä moal vonoähm’m, wik datt in iusa Jiugend oalle ßäo was. Oabba dä kümmt äok oalle moal teo Vostanne!

Obba düssen Moandag kamm datt moal annas! – Hännig noan Nachmisse woll eck just dä Düas noakuiken, däo blihke dä Rui, un butz doaupp klinke oäna anna Nihndüa. Oasse eck dä Düa uppsteken hadde, kamm iuse Scheolmästa mett ßuin’n Friusminske harin. „’n Oahmd Brinkmoäa, Ji witt doach nich oall inne Fian kriubn?“ – „Oach, nai, Häa Lehra, droä Wuihnachsfuiadage, dänn hätt man ßick resset,  man kann doach nich jümma schloabn! Oabba ett eß doach nett, da Ji us äok moall anspreket. Niu kuhmt mett noa Stohbn!“

Hannchen kamm dä Buißoök äok wall just nich ßäo gilegen. Ett was an’n uppruim’m un schlicka just ’n bidn van’n Wuihnachtstella. Noa, un buin Schlickan fün’n ßick dä boädn Freoslui dänn äok hännig teohäope. – Oasse eck un dä Scheolmästa datt Wea düa heddn, hulp eck ühn  ’n bidn uppe Sprünge, datt hoä in’t Votelln kamm. Hoä kann ßäo vihl un ßäo schön van dä äoln Tuin votelln, datt wui oalle gaian telustat. Düttmoall oabba koäm’m wui upp ßuine lüttken un gräodn Schoape. – „Noa, Häa Lehra,“ ßeä iuse Moäm’m, „ech möche doach nich in jiua Hiut ßidden! Biu dänn gräodn Troppe rihde moe dä Gidultfahmt. Moe maket iuse boädn oallhand dänn Kopp wam. Oabba ett eß geot, datt dä Szihgens datt Holt näo nich oalle affredn hätt!“ – „Oach joa, männe iuse Scheollaia doa, „moe obakümmt datt äok näo aff un dann, oabba oänlick bläoß biu dä Gräodn. Dä hätt jümma ßäivihl anna Lagentn in’n Koppe. Dä dänkt bleoß an Autos un Maschuin’nrea, an Feotball un anna Tände. Nai, doa ßind dä lüttken Duddn doach annas! Wänn doa ßoan’n gräodn fiuln Schloäf oän’n moal inne Buingen brocht hätt, dänn ßoaget dä lüttken Tänstamuila wia fo geot Wea. Doa briuket man äok kaine hesen Reot maia fo langen Haban. Un mett dä Szihgens hätt datt joa vondage äok nicks maia upp ßick! Wäa hätt dänn näon Szihgen?! Doa könntße äok kain Holt maia affredn. Un dä maißten Heggen un Tuine waiat joa vondage iutroat. – Oabba doa loat’t us niu in’n äoln Joah nich maia van küan, ßüß waia eck äok doach näo ßonnalussen!“ – Un wui häddn giwaian loadn! – Un niu mott eck äok upphoöan, dänn eck häbbe muin’n Tall vull! Un wänn eck dänn teo lange make, dänn kruige eckt mett dä Lui vanna Zeitung in Kande!

Oabba wänn wui gißund bluibt, dänn will eck Ji gaian teokuhm’m Wihken wuidavotelln!

Un niu wünske eck Ji oalle ’n glüchßeliget nuiget Joah, Gißundhoät un’n langet Lihbn un doanoa dä ewigen Froöde un Szeligkoät!

                                                                                         Jiu Hinnack van’ Brinke

 
 

pdf-datei