Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Wäa datt Dängeln un Harümmewittken oäast düagoahn eß, dä kann äok oasse äole Minske nich stilleßiddn un innehoön! Hannchen männt oallhand, eck woöa düt unrüsse un faken an’n Läobn un Waidan, un datt schmide doach oalle woänig oadda ganicks upp. Oabba wär ßall dä Bisaruigge un dat Jachtan dänn maken, wänn eckt nich deo?! Dä annan maket ett nich! Un’n biden fresken Wuind mott man doach äok ümme dä Nesen häbbn! Un datt eck äok düt nuischiag ßin, datt briuket joa nöämd widn!

Lessens mosse eck noa ßoanna Sitzung oadda Tagung noa Soest. Giwisse, doa woöanse äok wall ohne moe teogange-kuhm’m, oabba dänn hädda joa oäna failt!  - Oasse eck  s’moahns ßäo freoh iudn Fean mosse, moögget ett moe oall düht, datt eck teoßäggt hadde, oabba eck hadde niu oänmoal joa ßäggt! Oabba wänn man oäast richtig oba dä Beddekante eß, dän Wäch noan Bahnhobe achta ßik hätt, dänn eß man oll nöchtan. Un in’n Zuge waiat oän’n joa dä Tuit nich lang. Doa foöat doach ßäo freoh oall ßäovihl Lui, datt man sick wunnat, datt dä oalle oall unnawegens ßind. doa gifft dänn vihl teo kuiken un teo lustan, datt oän’n dä Tuit nich lang waiat; un ett was man’n Wirtz, däo was eck oall in Hamm.

Niu kamm datt oaln bidn annas! In Hamm mosse eckn Stunne luan up dänn Zug noa Soest. Un’n Stunne ubbn Bahnhobe harümmestoahn, doatäo was moe äok teo schroddag Wea! Un dänn äok ßäo ganz oallain, dänn well dä Tuit doa nich heagoahn! „Och, Hinnack“, dache eck, „niu ßui man nich ßäo gnatzig, un günne di man’n Köppken Kaffee! Günne di man watt, un legg moal’n halben Dahla an. Datt druige Bodda well doach teon Froöhstücke nich ßäo geot dahl!“

Eck sclüa dänn äok in dä Luastobn „Wartesaal“ stoät doa vogge, un fäon äok näon Disk, woa kaina anne ßatt. Eck güng ßäo ßidden, datt eck muin’n Oabatoäa, dänn eck iuttogen hadde, in’n Äoge wahn konn. Man hätt mui oänmoall muin’n nuiggen Hoet votiusket, dänn eß man voßichtig.

An’n Noahbadiske ßoädn  ’n pa junge Käals, dä froöhstücken, oabba nich oasse eck iuda Tasken. Noa, ßä mössent joa äok ßüms buitahln!
Dä jungen Gäste häddet joa van Dage, un bui dä ßit’t äok löässa inna Tasken oasse bui uisaoän’n. Oasse dä üa Froöhstücke teo Luibe häddn, buitahlen ßä, dä oäne oalln bidn mett Gnoaddan, tügen üa Mändels an, noähm’m üa Packebian inne Hand un wolln nihnuit! Oasse dä oäasta bäole anna Düa was, kaik hoä ßick noa ßuin’n Kumpel ümme. Dä schüddekoppe, ßobbe truggeiut un güng wia an ßuin’n Disk ßidden. Dä, anna Düa tuckschulla, schüddekoppe äok un günka vanaff.

Niu woch eck doach oannig luchthoäag un nuischiag. Watt konn datt wall an’n Sinne häbben?  - Dä Minske draigge mui niu maia dän Ruigge teo. – Oach, ßäo! – An dän Diske ubba annan Suit was just’n junget Luit ßiddn goahn! Ett hadde äok dänn Mandel an’n Haken hangen un ßuine Kuffas bui ßick stoahn. Oasse dä Oba kamm, födda ett ßickn Kola. Däo duat’t äok nich lange, däo buistelle dä junge Bängel äokn Kola. Niu wusse eck Buischoäd! Oabba mett ßuin’n Dost mosse datt wall nich ßäo hadde ßuin; hoä kaik bleoß jümma stua noa dän Lui haroba. Wänn eck dän Schloös  mett dä langen Wulln äok wall nich luin moche, Gischmack hadde hoä doach! Oabba datt Luit günne ühn kain’n Blick. Ett kaik jümma noa dä annan Halbe. Man ßäog, datt dä Bängel oannik vokaiat woch un’n roan Kopp kraig. Hoä büa wia ßuin Glas upp, nippe doan bidn anne, oabba datt Luid mäake nicks oadda woll nicks mäaken.

Un niu kamm doa ßoan’n jungen Bängel an, güng knappe an dän Disk ßidden, küa’n pa Woöa mett dän Luid un schäof wia aff. – Nai, dä Bruibn konn datt nich ßuin, dä woäa wall nedda wesen. Un’n Taxikutska, dä hedd doach wall dä Kuffas dregen. Nai, datt mosse oall n Bräoa van dän Lui ßuin, dä buinihmt ßick Szüstas gigenoba ßäo! – Kocht un geot, datt Luid täog suin’n Mandel an, namm suine Kuffas un Taskens un güng achta dän Mannsminsken hea, ohne vanna Halbe teo kuiken.

Un muin Noahba? -  Dä kaik meddn dum’m Gißichte achta dän Lui hea, Stoand upp, kaik näo iudn Finsta, draigge ßick woahne uppn Affsatze ümme, kibbe ßuin Kola weg un doä, oasse wänn hoä ubbn Miuseküdel biden hedde. – Joa, dä Insatz hadde ßick nich läohnt! – Oasse dä Minske affschäof, mosse eck helleiut lachen! – Woarümme? – Iut Affgunst oadda iut Schadenfroöde? – Joa, wänn man äolt eß.

Jiu Hinnack van’n Brinke!