Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Nich bläoß dä Kinna, nai, äok dä Gräodn witt oalle gaian ’n bihdn vo dä Bost stecken kün’n. Datt eß nich bläoß iut dä Tuit van’n drüdden Riuke, nai datt hätt dä Lui oall froöha gaian däon. Bläoß däomoals namm man ’n Reosenknobbn, ’n Striuß Rüffken oadda Wäamken. Un bui uß mott datt wall nich oallaine ßäo ßuin, dänn dä Tommy un Ammis hätt äok dä ganzen Bost fullhangen!

Eck well nicks gihgen düsse Oadn un Aiantoäken ßeggen! Eck häbbe muine äok uppheget un inne Zigahnkistn lächt. Man kann villicht lädahänn ßuin’n Kinnan un Aenkelkinnan moal wuisen, datt in dä Tuit, wo dä maisten dänn Kopp fot Vaterland hänhäöln mössen, man nich dä Hand upphäoln hätt. Doarümme könne eck datt wall vostoahn, wänn wecke Lui wuia watt vo dä Bost hangen oada int Knäoploch stehken witt. Muine oabba, ßött inna Zigahnkistn liggen bluibn.

Oabba niu well eck Ji moall van’n ganz annan Oahdn votelln, dä mett dä richtigen oänlick nicks teo deon hätt. Doa mahken doach dä Spihlas van dä Widdelsken Buskbühn’n ßoan’n Iutfluch int Szualand. Niu lahn moe düsse Lui in, metteofoöan, ganz ümmeßüß, wail eck doach oähnlick bui üan Tropp hoöa mett muina Plattküaruigge un muine Schruibaruigge. Noa, datt lött man ßick nich twoämoall ßeggen, wänn man ßäo ümmeßüß mett-tidilitken kann! – Un dä Foaht hätt moe düht geot gifalln.

Watt hatt dä Lui doa doach in mancha Hänßicht vo uß voaff! Watt hätt dä Lui in’n Szualanne näo vihl Büske un Braken! Bui uß waiat joa oalles iutroat! Oallhand middn in’n Szomma meddn Bagga! – Doa ßind uß dä Szualänna doach wuit voriut! – Un ßäo proppa un roäggen was datt oallawegen in dä Döapa! Äok wänn dä Mäßfahl vo dä Duia lach! Junge, doa kön’n ßick bui uß doach vihle ’n Stücke van affschnuin! – Un dä gräodn Büscke un Hölda! Dä woöan buinoah näo schöna oasse in’n Hahz! – Mett dä Lännaruigge heddn dä Lui datt oalladings nich ßoä lichte! Dä laigen fahken ßäo an’n Brinke, datt dä Katuffel oalle van bobn bätt upp dä Ahnewoänge trulln kön’n.

In dä Szuike woch datt Wada steoht! Datt hoäde „Talsperren“. Oabba datt Wada was doa just ßäo knappe oaß bui uß! – Wui koähm’m äok an gräodn „Möhnetalsperre“. Oach, watt was doe ’n Minskenuppläop! Nich moal ’n Köppken Kaffee konn man kruigen! Eck güng niu mett muin’n Bodda inna Hand upp düsse langen Spaiamuian spazian. Eck kamm moe vo, wi ßoan Baron! Upp dä oän’n Szuit datt gräode Wada, ßäoga mett Möwen! Upp dä annan Szuit dä häogen Muian mett dä vihln Broäfdiubn! – Eck hadde muine Jobben uppknoappt un güng stolde twisken dä vihln vonihm’m Freoslui un Mannslui hä nun heä.

Un watt dänke Ji? Doa ßiußt moe watt vo muin’n Gißichte hea, just an muin’n Schinkenbodda vobui, mett ßoan’n lüttken Knall just upp muin nuigget Obahihmt, watt moe Hannchen äxtra fo düsse Foaht koafft hadde. Un just upp dä Stih, woa muin Biuk ßuit ’n pa Joahs ’n bihden wuit vowoaget. Dä Klacken was näo oannick wam. Eck was ganz platt un konn kain Woat hariutkruigen! Bläoß ’n pa Diuben ßäoch eck näo wächfloägen! – Un oalle dä vihln fuin’n Lui blihben stoan un kihken äok upp muine widden Wäste, oadda woänichstens upp muin buikläckatet Himd un upp muin’n Biuk. Un dänn rihdn ßä dänn Hals iudnanna un lachen! Dä oäne roäp näo: „Opa, aber ein Briflein wars nicht!“ – Watt nutze moe muin ganze Schelln? – Dä Lui lachen bläos dölla! –

Oabba mahket Ji moall ßoanna greode Roäse mett ßoan’n Pläcken ubba Bost oadda äok etwas ßuiga. Man kann bui dä Hidde doch nich jümma dä Jobbn teoknoäben! – Un szoan’n Oadn drächt kaina gaian!