Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu tuckat dä Träckas wia un dä Maiggemaschuin’n raddat up dä Failas. Oabba eß datt dänn näo Mußuik? – Joa, datt ßall äok Mußuik ßuin! Oabba vo mui eß datt just oasse dä Jazzmußuik. Doa eß kain Szinn un kain Klang inne! Eck häbbe moe dä Szoäßen herkrihgen un datt Klopptuich teohäopeßocht un häbbe dä Szoäßen kloppt. Doa ßitt doach anna Mußuik inne! Un dänn oäast datt Klingen un Szingen, wänn dä Szoäßen buin Maiggen düa dä Spuias schnitt! Joa, datt ess anna Mußuik oasse dä Nuimäodsken!

Oall in muina Kinnatuit was dat Szoäßenklobbn un Szoäßenstruiken Mußuik fo moe! Noah Fuiaoahmt odda ’s Middaggs inna Näone ßoädn wui ubbn Kiaskenbäome odda proffe dä Oäaplium’m. Iuse Vah ßatt dänn unnan Szommabiabäome un kloppe dä Szoäßen. Szäolange wui datt Kloppen hoöan, häddn wui Tuit. – Junge, datt Szoäßenklobbn hadde iuse Vah hariut! Oasse eck oall lange Joahs ßümß mett maigge, namm eck näo gaian, wänn Vah dä Szoäßen moall fo moe kloppe. Un meddn Szoäßenstruiken wast just ßäo! –

Oasse Scheoljungens mössen wui jümma fo datt Klopptuich uppkuhm’m! Oäna mosse dat Ambült un dä annare dänn Hama drehgen. Dä Afnihmas bröächen dänn Ämma mett Köskenwada mett. – Oach, joa, Köskenwada! – wänn eck doa bloäß an denke, löäpt mui datt Wahda oall in’n Munne teohäope! Oabba richtiget Köskenwahda kann joa vondahge kaina maia maken! Vann dänn Bäckabräo kann man doch kain Köskenwahda mahken! Doatäeo mott man’n onnicke Ruisen van’n huisbacken Bräo häbbn! Un von’n Drinken namm man dänn oäast  ’n Plocken woäket Bräot in’n Mund, dänn doä oän’n datt käohle Wahda nicks! – Nai, Köskenwahda, doa kann kain Szaft oadda Spriudel gihgen an! Doa hoäa oabba äok’n Ämma vull frisket Szäotwahda teo! Datt oale Laitungswahda, datt dä Lui Vandahge oalle hätt, döächt äok nich teo Köskenwahda!

Joa, datt Maiggen täoch froöa äok annas in’n Pihk oasse vondahge. Datt ganze Köskenwahda mosse wia iutschwait’t waian! Datt Maiggen ßümß was Käalsaboät! Dä jungen Luidns un Freoslui mahken datt Affnihm’m, un iuse Feangenaboät was datt Buin’n. Iuse Vah konn oallhand ganich afftoebn, datt wui inna Scheole Voloäf krihgen! – Oach, datt was us äok nich jümma ’n roäggen Vognoögen! Wui luan äok oall puilken upp datt Middachluin oadda upp dä Oahmtbehklocken. Wui bün’n iusen Vah fahken nich doanne gineog, oadda datt Szail was teo dünne. Oallhand gafft ßäoga Häochwahda! Buißoannas, wänn ßäovihl Duißel in’n  Roggen oadda Haban ßoädn! Oabba Froestücketuit oadda Vespatuit Gafft ’n bihdn Unnalucht. Dänn was iuse Kumma wia vogihdn! Un wännt moal ganz hadde heagünk, dänn was us datt Szoäßenstruiken oall Mußuik, dä us nuiggen Meot gaff.

Oabba wi gißächt,  ’n männigen Spoaß hä wui doach äok hatt. Oänmoal was iuse Vedda Fretz bui uß teon Hälbn. Wui woäan ubbn Kampe anna Ruinstroahde an’n Maiggen. Noahn Freostücke schnait ßick iuse Vedda ’n Änd van’n Rülken aff un stacke dänn achta dä Kiusen. Wui kin’n ßäowatt nich, dänn iuse Vah mahke ßuin’n Mund nich teoda Mäßkiuhln. – „Vedda, watt eß datt?“ – „Kritzkensaft! Wusse äok watt mett häbben?“ – „Joa, wänn datt Kritzkensaft eß“. Un niu schnait mui muin Vedda äok ’n dühdn Aend van ßuin’n Pröämken aff. Kium oabba hadde ech dänn Pröämken in’n Munne, doa loäp eck oall doamedde achtan Hagen un spaich dänn Mäß wia iut un van’n Freohstücke äok neo watt. Oalle lachen moe watt iut, bleoß iuse Vah schüddekoppe.

Oabba oän anna Moal häbbe eck ßäo richtig mettlachen konnt! Dä gräode Hinnack iuda Hoä hulp us in’n Hoägoahn mett maiggen. Jüans Hoähna heddn üan Schlüa düa dä Wisk noah iusen Haban. Un doa küan dä Maiggas just nich wacka oba. Un upp oänmoal bölke dä greode Hinnak läos! Hoä hadde watt fun’n, ’n Häohnanest met elbn oadda twöälf Oäan! Hinnack ßatt in’n Knoäggen un telle dä Oäa in ßuin’n Heot. Hoä lache meddn ganzen Gißichte. „Dä mött Szoldoade waian!“ roäp hoä, ticke dä Oäa an boädn Än’n an, ßedde ßä von Hals un klucke oänt noahn annan iut. Datt konn dä gräode Hinnack, oasse wänn hoä datt laiat hedde. Eck häbbe dat äok moall oänmoall voßocht, oabba teon twoädn Moall nich wia!

Eck woät vondahge nich maia, oapp Hinnack buin drüdden oadda voäaddn Oägge was, joädnfalls fänk hoä upp oänmoall an teo wüagen un teo spuigen, dat’t nich wia affruidn woll. Hoä was an’n fiulet kuhm’m! Dä annan Oäa flügen in’n gräodn Bogen uppt Land. Oapp geot oadda fiul, doa hätt Hinnack nich noa wiakihken! Van räon Oäan was hoä kuriat!

Datt oalle, dä doa mett biugge woöan, vo Lachen nich wia achtan Oahm kuhm’m, briuke eck nich teo votelln. Oabba wänn wui’n Häohnanest fün’n oadda Oäa ubbn Disk koäm’m, jümma wassa oäna van uß Kinnan, dä roäp:“ Dä mött Szuldoade waian!“

Doarümme ßuit voßichtig, wänn Ji buin Maiggen  ’n Hoöhnanest fuind.

Jiu Otto van’n Stickdoäan.