Muine loäbn Noahbas un Frünne!
Joa, datt was oall früha jümma’n Woähreop, wänn dä Kinna Tähne krigen! Ümme düsse Tuit woäan dä Kinna nükag un vodroätlick. Datt mag vondahge wall äok näo ßäo ßuin. Oallns, watt dä Kinna dänn an Hinna hedden, woch upp dä Tähne hißt. Noan Dokta odda noan Kinnadokta konn man däomoals nich ßäo buikwaime hänkuhm’m oasse vondage. Eck loäbe Kinnadoktas gafft däo äok näo nich moal. Do mosse man ßick ßüms hälbn – wännt faken äok vokaiat was! Iuse Moäm’m gaff dän Lüttken oaltuit ’n höldnen Lihpel, datt ße ßick dä Tähne doamedde düabiudn ßolln. Iuse Weske, ßä wuhne vodda Stadt, un inna Stadt ßind dä Lui joa oall jümma kloöka wesen oasse ubbn Lanne, dä wusse äok ümme dat Tähnekruigen Buischoäd. Szä broche dänn fo dä lüttken Gäste Kränse odda Tahnbänna met, dä mosse man dänn Kinnan ümmen Hals buin’n. Un datt hulb dänn äok, woänigstens dän Luin, dä ßäowatt vohoökan. – Iuse Moäm’m namm dänn düsse Doameluigge äok, oabbe ßä leä ßä wägg oadda schmait ßä gluiks ubbn Mäßfahl. – Noa, joädnfalls woöan dä Lui däomoal wi vondage freoh, wänn dä Tähne düa woöan. Upp watt Stihn kraig däjinige dä dän oäastn Tahn teooäst ßäog, walln Dahla oadda ßäoga’n Goldstücke.
Tähne maket Puine, wänn ßä kuhmt un wänn ßä wäggoaht. Datt wüssen dä äoln Lui oall. Oabba eck will huia vondage nich van Tähnekelln votellen, wänn eck Ji doavan äok’n Loäd ßingen könne! – Bui dä drüdden Tähne kümmt ßäowatt oalle nich vo! – Joa, datt häbbe eck bätt doahän äok jümma männt! Oabba doa waiat man kloöka noa! Datt küat Ji bläoß dä Tahndoktas vo! Joa, datt Iuttoähn, datt goät joa „schmerzlos“. Oabba watt vohäa im noahäa eß,datt eß nich maia „schmerzlos“. Oabba datt foöhle Ji oäast in’n Hiuse un nich buin Tahndokta!
|
|
Datt viehle Anmehdn un Anpassen buin Tahndokta, datt eß mett dän Anpassen buin Schnuida ganich teo vogluiken. Datt eß joa oall bäole, oasse wänn dä Freoslui ßick bui dä Naiasken’n Kleid maken loat’t. Oabba dat eß joa vondage äok oall iuda Meode Vandage waiat joa oalls vanna Stangen hahlt. – Wänn man datt bui dä Tähne man äok ßäo in’n Gange hedde! |
Un dänn näo dä Tuit, dä twisken dän twoäden un drüdden Tähn’n ligg! Just in düssa Tuit kümmt dä meiste Buißoök! Just dänn, wänn man jümma dä Hand von’n Munne hätt, oasse wänn man jahn’n mösse, dänn witt oalle Frünne un Buikanntn moal harinkuiken! Äok just, oasse eck van’n „Schnuidaschmett“ kamm, woll doch oäna mett Giwalt ubba Stroahde mett mui an! Un oasse hoä vonamm, datt eck nich recht küask was, männe hoä näo, eck woäa wall medd’n vokaiadn Boäne teooäast van’n Bedde kuhm’m! – Oabba datt segge eck Ji, wänn dä moal in düssa Szake noan Tahndokta mott, dänn ligge eck ubba Lua un froage ühn iut. Dä ßall ßick wunnern!
Doa kamm doach vo länga Tuit’n öllat Freosminske noa us un woll ßick moaln bidn mett Hannchen votelln. Datt hett, oänlick mett moe äok, oabba eck häbbe moe hännig ubbe Halbe maket, dänn eck konn datt Klappan un datt Gnoästan mett dän Tähnen nich maia mett anlustan. – Un wänn moe datt niu äok ßäo goahn ßall?!
Näo laiga was datt lessens mett Moäggas Frettken. Hoä was äok oall länga Tuit nich maia bui us wesen, un däo hadde ßick Hannchen oannick Moögge maket un ßoanne wacka Toate ubbn Disk krigen. Upp oänmoall sprang Fretz upp, ßiuse buin Diske dänne inne Waskoat. Un doa günk dat Spoöln un Spuiggen läos. – Hoä hadde dä fuin’n Koöans van dä Boabacken tüske dä Tähne krigen. Hoä packe niu noahea äok van dänn annan Kroame nicks maia an. – Kinna, Kinna, moe ess oannick bange, datt man ßick mett dä niuggen Tähne obahiupt nich maia unna dä Lui woagen kann!
Näo laiga oabba esset doach Hüchtemoäas Häam goahn. – Hoä was oannick, wi dä vonihm’m Lui datt joa maia maket, noa Builefeld int Theata foöat. Niu maken ühn ßuine nuiggen Tähne huia äok Druck un Puine. Inna drüddn Pause günk hoä dänn ubbe Affecke fo Mannslui. Un niu voschaffe hoä ßicken bihdn Unnalucht. Hoä leä ßuine Tähne meddn Taskendeoke ßäolange vott Finsta. – Oase hoä Beddegoahnstuit ßuine Tähne bössen woll, doa fell ühn in, datt dä näo in Builefed loägen. Niu näomoal noa Builefeld in Theata, un dütt Theata hadde hoä ßüms vobroken. Dän annan Moan, oasse hoä niu ubbn Zug woll, kamm ühn ‘n buikannt Freosminske inne moede: “Noa, Herr Hüchtemoäa, Ji ßoäht joa ßäo gißund un fresk iut. Ji waiat wall imma jünga.” – “Oach, muine loäbn Friu, Ji solln moe oäast moal ßoän, wänn eck muine nuiggen Tähne in’n Munne häbbe,” was dä bihtske Antwoat.
Un watt ßall eck niu maken? – Hannchen ßäggt eck hädde “A” ßegt, niu mössse eck äok “B” ßeggen!
Jiu Hinnack van’n Brinke.