Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu woll eck moe just ßoan bihden van inwännig buikuiken un’n Äogenblick unna dä papuian Dachloähnas goahn, oabba doa ßind dä lüttken Trabantn doa biuden an’n Kaloöstan un an’n Spiktakeln, dattn ßuine oägen Gidanken nich maia teohäope krech. – Eck häbbe datt früha bui iusen Noahba moall hoöat, datt ett hoäde : « Kinna, ßuit moall stille, iuse Vah mott ßuin’n Nam’m schruibn ! »  Oabba niu goäht moe datt bäole ßüms ßäo.

Bläoß, watt ßall man gräods ßeggen! Iuse lüttke Klein-Hilde hätt vondahge Giburtstag. Ett waiat ßihbn Joah äolt. In’n vogoahn Joah können wui dänn ßeßten Gibursdach näo ßäo unna uß fuian. Un eck moäne, datt woöa ßäo nett wesen! Oabba niu eß datt bäole ßäo, oasse doamols, oasse wui uß volobt hätt. Iuse  Famuilgen woöan joa grödda, oabba froäme Lui woöan giwisse nich maia doa! – Un niu mott dä ganze Frünnskopp teohäopelaht waian. Eck loäbe, doa was bäole ’n ganzet Duzent Kinna teohäopeläobn! Eck häbbe moe bläoß wunnat, datt nich dä ganzen Scheole teon Kaffe un Keoken kuhm’m mosse. Oabbe düsse rüm’m oall unna dänn Schwätzkenkeoken upp, datt man ßick froage, woa datt in’n ßoan’n lüttken Buiksken oalle Giloade hätt.

Eck woät nich, datt eck oasse Kuind moall watt ubbn Giburtsdach krihgen hedde, gischwuige, datt oäna upp muin’n Giburtsdach inlaht woöa. Woa hedden muine Äoln bui üan Duzent dä Tuit fo ßoanne Doameluigge heanihm’m ßolln! Eck woät bläoß näo, datt iuse Moäm’m moall oän’n Oahmt, oasse ßä us noan Bedde regoöa, ßä: „Och, kuik, dä Junge hätt joa vondahge ßuin’n Giburtsdach hatt!“ – Muin Gräotvah votelle jümma, datt hoä ßuin’n Giburtsdach oäst buin Militea in Erfahrung broacht hedde.

Oach, niu ßinn eck doach int Szummenian kuhm’m! Datt kümmt doavan, datt dä Trabantn niu doach ’n bihdn teo dä Stoöa kuhm’m ßind. Eck häbbe just düa dä Leoke kihken. Hannchen hätt ßümß dä Duißen inne Hand noahm’m! Ett häddn wall oäast ’n pa Märchen votällt, un niu spihlt ßä „Hänschen piep mal!“ – Moe ßall bläoß wunnan, wi lange datt datt geot goäht! Datt eß doach vondahge oalle vihls teo ßinnig! Doa waiat nicks buigge ümmeschmihdn!

Wi was datt doach früha bui uß? Joa, doa gaibn ßick dä Äoln näo maia mett dä Kinna aff. Äok bui ühr vihln Aboät! In’n Twuiduimstan, inna Schnuidafuia, dänn hadde Moäm’m jümma näo Tuit fo uß, Dänn votelle ßä, oadda spihle äok mett uß ßäo ßinnig. Dänn packe ßä wall dänn Lüttkesten, dänn ßä ubbn Schäode hadde, anne Nesen: „Woa wuhnt Schnüffken?“ – „Ubbn Duike“ , kamm dänn dä Antwort. – „Watt dödde doa dänn?“ – „Läggt Oäa!“ – „Woavihl?“, - „Droä-voäa.“ – „Wecket kruige eck dänn?“ – „Datt oalladickste!“ – Joa, datt kraich iuse Moäm’m jümma. Oabba wänn wui datt unna uß mahken, dänn, dänn mosse dä lüttke Driuf in’n Gißichte oallhand düht drücket waian, bätt fo datt „oallaschlächste“ datt „oallabäste“ kamm.

Woarümme hätt dä Äoln fo üa Kinna ßäo fahken oänlick kaine Tuit maia? – Eß dänn datt Auto oadda datt „Fernsehen“ wichtiga oasse dä Kinna? – Wänn Vah un Moä’m boäde noah Aboät goaht, dänn kuhmt ßä moe un vodroätlick noa Hius. Un dä Kinna ßind äok moe un vodroätlick. Dänn eß fo oalle beda, datt ßä oabba Szuit kuhmt! Medda Mak fo Kino, Fernsehen oder Uis kann man ßick van ßuin’n Kinnan nich fruikäobn! Eck loäbe, datt kümmt uß näomoall duia teo stoahn! Niu eß Hannchen mett dänn Tolk biudn an’n Rengstan un Regoöan. Buin „Plumßack“ hätt niu oäast dä Puckel ginäog. Ett ßall niu bui dä „bluin’n Keoh“ goahn. Doa mott eck oabba doach tänga mett hälbn! Eck schnappe moe dä oäasten „bluin’n Keoh“ un draigge ßä in’n Kraise harümme. „Bluine Keoh, eck loäh di.“ – „Wohän?“ – „Achte dä Nihndüa.“ – „Watt ßall eck doa dänn?“ – „Stiudn un Mälke edn.“ – „Womedde?“ – „Meddn Lihpel.“ – „Eck häbbe kain’n!“ – „Dänn goang hän un ßoek di oän’n!“ – Un niu goäht datt Szoöken läoß! Oach, watt hätt dä Studentn lachet un kwuiket. Dänn maisten Spoaß oabba hätt dänn Spössen datt mahket, oasse eck un Hannchen in’n Krais koäm’m. Jümma wuia roäbn ßä:  „Fuia, Fuia!“ – Eck was vomuckt ßäo iuda Piußen kuhm’m oasse dä lüttkeen Dudden. Un buin Nachmisse hätt kaina oba dä Kribbn muilt! Un wiakuhm’m witt ßä äok oalle. Oabba eck dänke, datt hedde niu wall neo’n Joah Tuit! – Un doach woöat schön, wänn wui oalle wuia maia Tuit fo iuse Kinna heddn!