„Wenn gute Reden sie begleiten....“

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Nai, nai, wui witt doach bui iusen äoln Platt bluibn ! Un watt eck doa bobn obaschrihbn häbbe, datt eß joa van dänn gräodn Dichta Friedrich Schiller, un dän kann eck doach nich ümmedichten! Ett hett doa in dän „Lied von der Glocke“: „Wenn gute Reden sie begleiten, dann geht die Arbeit munter fort!“ – Oabba doa hätt doach moall ßoan Spoaßmahka ’n Bild van moalt. Doa stöän’n twoä Freoslui anna Bihke un spölln üa Wäske. Oabba bui düssen Wäskespöäln woöan dä boädn bui anna Wäske anfangen teo wasken, un van dä Waskaruigge was Daskaruigge woan. Un bui oalla Szahparuigge un Daskaruigge heddn dä boädn üa richtigen Wäske vogihden; dä fläot niu inna Bihke „munter fort“.

Szäowatt kümmt joa in iusa Tuit nich maia vo. Dä Bihkens ßind niu oalle ßäo scheddag un dräckig, datt doa kaina maia Wäske inne spoöln kann. Un dänn mahket datt dä nuiggen Waskemaschuin’n in’n „Alleingang“.

Un doach kann vodahge äok näo ßäowatt vokuhm’m! – Doa woll doach bui dänn doäpn Schnoägge ’ne Homma iut Melban noan Höka teon Inhahln. Oabba Hommas ßind fahken äok näo Kinnamehkens. Düsse Homma wusse ßick oabba teo hälbn. Dä Szunne wassa düakuhm’m, un niu ßedde ßoä dat lüttke Wüamken von droäväal Joahs in’n Persilkasten ubbn Schlihgen. Homma was neon wehlig un zugfastet Pead. Un dä Lüttke jiuche un gaia, ßäo froögge hoä ßick oabba ßuin Pead un dat Schlihgenfoöan!

Eck woät niu nich ginäo, woat wesen eß, dröffet äok wall ßäo ginäo nich buischruibn, doa kamm iuse Homma Elfriede inne Moöde. Un dä boädn hedden ßick ßäo lange nich ßoän! Un ett was in dä Tuit ßäovihl passiat! Un ßä hedden ßick ßäo vihl teo Votelln! Un ßä koäm’m van’n Votelln int Kwaddan un Kwahken un int Wasken un Dasken.

Dänn Lüttken in ßuin’n Pappkasten woch datt medda Tuit teo langwuilig, oasse ßuin Pead ganich wia in’n Drapp kamm. Hoä fäng an teo nükan. Datt hulp bäole just ßäo oasse buin richtigen Pead dä Schwihbn. Bläos nich ßäo lange! Homma täog an, Elfriede günken Änd mett, boäde blihbn wia stoahn, un achta güng dat Nükan wia läos. Homma vonamm bäole, wänn ßä neon bihdn Tuit teon Votelln buihäoln woll, dänn mosse ßä dänn Schlihgen langßam in’n Gange wahn. Un niu blaif ett achta äok stille.

Äok dä gröätsten un scheddagsten Wäske eß moall düawosken, un ett ging oall düht upp Middag teo! Oasse Homma dänn äok moalln Äogenblicke Unnaluch kraig, ümme noa ßuin’n Kutska teo kuiken, was dä Schlihgen lihg! Oach diu loäbe Tuit, woa was datt Kuind blihbn? Läobn konnt joa näo nich, un dä Pappkasten was äok wege! Niu oabba truiggeiut!

Wänn eck vohänn ßeggt häbbe, Homma woöa näo’n floaddet un zugfastet Pead, ßäo hedden Ji Homma niu moall ßoän ßollt! Win’n junget Hingstfölln ßiuse ßä niu aff! Un Elfriede mett! Oasse wänna oäna medda Schwihbn achta wesen woöa! Niu mäaken dä boädn oäast, woa lange ßä teohäope kwängelt un dängelt heddn!

Ett glücke, noahn uinge hunnat Meta fün’n ßä dän Lüttken in’n Schnoägge harümmekriubn! Hoä was woäk falln un hadde äok nicks affkrihgen, was oabba oall recht unschellig oabba ßuin käolt Bedde.

Homma ßall doaiut niu wall Laia tohgen häbbn! – Eck moäne äok, ßä hedde dänn Pappkasten woänigstens fastebuin’n kön’n!

                                                                                       Jiu Hinnack van’n Brinke

 
 

pdf-datei