Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Wänn eck ßäo ubbn Faile oadda in’n Goan ßinn un mett muin’n Hannchen dä Katuffel oadda dä Runkel düahacke, dänn kann man bui dä wahm’m Dahge doach äok düht in’n Doamp kuh’m. Datt ßoall joa oänlick gißund ßuin, un wecke Lui moänt, datt Schwaidn woäa just ßäo geot oassen Bahkua. Datt mach äok wall ßuin, dänn buin’n Bad’n kümmt joa äok dä Schwait richtig läos. Oabba eck moäne, datt Schwaidn buin Bahn’n woäa doach buikwaima oasse datt Schwaidn bui dä Aboät !

Wänn man oabba niu ßäo ubbn Faile bui dä Aboät stoät un ßütt niu dä Lui, -bäole oalle hätt joa niu Voloäf un dängelt inna Weltgischichte harümme, -  dänn möche man dä Lihgloäpas oalle mett anne Aboät kruigen. – Oadda ßüms mettdängeln !

Oasse wui niu lessens iuse Runkel roäggen un dä Katuffel upploöget un anhacket heddn, häbbe eck bui Hannchen moall afftuiat, oapp eck wall äok moall ümme Voloäf inkuhm’m könne. Hannchen männe oalladinges, mett dänn dollen Schwaidn woöa datt oäs vobui bätt toeda Roggeahn, oabba ett hätt moe doach, maia ßäo teoda Preobe, ’n Noamdagg buiwilligt, datt eck äok moall meddn lihgen Schwängel läobn könne. Un eck passe villichte ganz geot bui düsse Lichtnträas! Un datt eck niu äok gluiks dänn richtigen vonihm’m Ümmegang kraig, häbbe eck mui noan Szoalwäake (Bad Oeynhausen) mahket, un häbbe moe doa mett anstellt, woa düsse Wannarungen fo dä Bahgäste läosgoaht. – Kinna, datt hedde ech ganich wahnoahm’m, datt man ßick mett düsse vonihm’m Lui ßäo nett unnahäoln kann !

Wui woöan wall ßäo meddn twindig bätt fuibntwindig Mann. Datt hett niu oabba wia nich, datt datt oalle Mannslui wesen woöan! Oach, buiwah! Datt maiste woöan Freoslui! Nich just oalle van dä jüngsten, dänn dä Jiugend goäht joa nich int Bad oadda ßä foöat meddn Auto. Huia was datt „frühe Mittelalter“ uppt maiste voträhn. Un dä woäan oalle ßäo nett un ßäo ankuhm’m! Nai, eck was hännig Hahne in’n Koabe!

Un woa güngen düsse vonihm’m Lui hän? – Düa iuse Szuike un Szuiknisse, oba Brinke un Hoächten, düe Heggen un Hölda. Ji könnt Ji wall denken, wi eck moe inne Bost schmihdn häbbe, wänn moe dä Noahbas un Buikanntn tüßken oall düsse vonihm’m Freoslui ßügen! Joa, dä Noahbas woöan niu oalle näo bui dä oäasten Daile van dä Kua, bui dä Hackekua, un eck was niu oall bui dänn twoädn Daile! Un dä was doach buikwaima oasse dä oäastn!

Eck mosse dänn Luin van iusen Höben un äole Gischichtn iut iusa Gigend votelln. Eck häbbe van’n Spoöken un van dä Wahwülbe votellt. Joa, eck häbbe oallhand düht rium uppnoahm’m. Oabbea dä Lui wolln jümma näo maia hoäan! – Giwisse doa woöan wecke twisken, dä kain Platt vostoahn kün’n wolln, oabba noheas was datt annas, wänn eck äok oallhand droämoall achtaratz votelln mosse.

Un wat’t Mallöa ßuin ßall, bui oall dä Drabaruigge was moe do in‘n Stiuken, in’n Dan’n, muin Schäohband läosgoahn. Mett dä Teobuin’n eß datt bui moe oalln dühdn Ümmestand. Mett dänn Bücken well datt nich maia ßäo rächt. Moe ßitt oänfach teo vihl in’n Wege. Joa, wänn man datt oänfach ßäo ubbe Halbe schiubn könne!

Oabba niu hadde ech moe kium krumm mahket, däo ßatt doach oall ßoann wacka Luid vo moe in’n Knoäggen! Ett woll moe dänn Schäoh teobuin’n! Eck woll affwian, oabba doa kamm eck nich medde düa! Ett woöa in Baluin in ßoan’n Scheohladen un kinne datt mett dänn Scheohteobuin’n. Minskenkinna, oasse datt Luid ßäo vo moe ßatt, staig ett moe oannick teo Koppe! Oabba ett was man geot, datt do kaine Noahbas upp teo kuiken koä’m! Oabba datt Laigeste woöa doach wall wesen, wänn Hannchen ümmen Draih kuhm’m woöa un ßoän hädde, datt doa Freosminske vo moe in’n Knoäggen ßatt! Oabba Hannchen hädde doach äok wall inßoähn, datt datt näo nich ßäo laige was, oasse wänn eck in Knoäggen vo ßoan’n fröämdn Freosminske ßedn hedde!