Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu hä wui düsse Wihken dä Greba van iuse Anbuihoäagen, dä uß voriutgoahn ßind, buißoannas wacka fäachmahket. Wui hätt Kränse un Bläom’m koafft un wall äok 'n Train'n fall’n loadn, wänn wui an dä Tuit dächen, oasse düsse, dä niu dä Aian decket, näo ümme uß teo woöan. Joa, ßoanne manche Stih eß wia lihg woan, wo man männe, datt günge nich!

Un dä Schrecken ßitt oän'n äok  näo in'n Knohken, wänn dä Däot mett ßuina Szoäßen ßäo ganz doanne bui uß teoschlagen hätt! Un wänn dä Gidanken dänn truiggeiut goaht, dänn wellt uß doach äok. schwoah uppt Hachte falln! - Joa, wänn wui niu iusa Moäm'm, iusen Vah, iusen Freosminske oadda iusen Mannsminsken näo oänmoall oba dä Hand oadda oba dä Hoah strihbn kön'n! Wänn wui näo oänmoall meddn Äogen oadda meddn Munne „danke“ ßeggen oadda fon unbuidachtet Woat Affbidde däon kön'n! Oabba doafo est niu teo lahde! Datt löätt sick äok meddn duian Kranse oadda meddn gräodn Dänkmoale nich wia geotmahken! Datt eß hacht un bliff hacht! Wui hätt datt joa oalle wußt, datt wui oänmoall iudnannarihdn waiat! Niu mott datt joäda mett ßuin'n Häogott ßümß affmahken! Eck moäne, bleoß teon Truan un Moöggen ßoll düsse leßte Szunndach in'n Käakenjoah äok nich ßuin. Iuse Häagott hätt uß doach äok niu no Minsken anna Szuit stellt. Loat't uß an düsse iuse ganzen Loäbe uppwoähn'n! Nich oäast, wänt teo lahde eß! Nai loat't uß vandahge doamedde anfangen! Un dänn joädn Dach! - Oach, eck woät't wall! Wui ßind joa oalle ßoanne schwacke Minsken, dä datt wall gaian möchen! Oabba, wi ßüt't däs Oahms wia iut? Un eck woät, doa eß kain Hius ßäo faste, doa waigget 'n Wuind düa! Oabba datt Vodrehgen eß doach  jümma näo datt Oallabäste in'n Lihbn! Un tuitlicks, oäa daddet ßäo faste ßitt!   Wui witt niu nich just mett Fingan upp dä wuisen, dä ßick struit't  un schloaht, dat't kain Teohäopekuhm'm maia giff! Dä ßind joa oallhand näo laiga oasse datt Voäh! Oadda eß datt näo minsklick, wänn doa lessens 'n Käal ßick achta dä jungen Lui upp ßuin'n Hobe stäckt, datt ßuin Freosminske Kostgeld buitahln ßall! Un wail datt Freosminske, datt 'n ganzet Minskenlihbn upp dänn oägn Hobe kwehlt hätt, kain Kostgeld buitahln well, waiat't van'n Hobe jaget! - Nai, dä moäne eck nich!

Eck moäne uß oalle, dä wui uß „Christen“ noämt! Wui, dä wui nä an Käaken un „Gottes Wort“ häolt! Wui witt uß an iuse oägen Nesen packen! Wui witt datt mett dä Loäbe un meddn Vogihbn aianst nihm'm! Wui witt uß gihgenßuidich hälbn un buistoahn! - Watt moäne Ji, wik ßoöge datt vondahge wal1 in iusen Huisan un Famuilgen iut, wännt doa  oalles mett Loäbe günge! Wik woöa  datt wall upp iusa Aboätsstie un  inna Gimoäne, wik in iusen ganzen  Lanne un inna ganzen Welt, wänn dä Loäbe watt teo ßeggen hedde!  Oabba loat't uß doach oalle oäast  bui uß ßümß dahlpacken! Vondahge näo! Loäbe mott übet waian! –

Oach, doa mott eck doach just an  muine Moäm'm un an muin'n Gräotvah dänken! Daddn Moäm'm nich  ohne Loäbe proat waiat, datt wihde wui oalle. Oabba muin Gräotvah wassen ächtn Goäbelsken Buan, just  kaih'n Twaßbrahken oadda Noöstakopp, oabba hoä wusse, wadde woll un hoä ßeä äok, watt hoä dache,  äok, wännt nich wacka ludde! Un ßuin Woat gulle watt in'n Gimoäneroat un Käakenvertretung. Äok oasse  Vostoäa günk hoä ßuin'n Patt! Ealick un groaff!  

Ji könnt Ji wall dänken, datt iuse Moäm'm upp üa ßinnigen Oaht äok üan Schwaigavah hännig vo ßick giwun'n hadde! Oabba 'n schahpn Wuind waigge doach oallhand düa iuse Hius. Gräotvah konn oallhand ßäo richtig läosbriusen un iuse Moäm'm fo oäsk un übel iutschelln, wi datt dä etwas bullerigen Stickdoäans äok vondahge näo däon ßött! Un iuse Moäm'm doä datt, watt äok gräode Kinna vondahge näo däon ßolln! Szä schwaich!

Un datt hätt iuse Moäm'm jümma wia uß Kinnan votellt, datt ßä dänn äoln Minsken datt ßäo häoge anrehket hedde, datt hoä ßuin Unrecht noahea jümma inßoän hedde un äok  datt Woat fun'n hedde: “Vogiff moe datt”! Un dütt upprichtige Küan un Vogihbn hätt düsse boädn ßäo ganz voschihdn Minsken in Loäbe vobun'n häoln, bätt datt iuse Häagott iusen Gräotvah mett voäanachtzig Joahs teo ßick roäp.

Loat't uß nich mett Klagen un Moögge:n, ßonnan mett Danken un Hoämewoäh an iusen Greban stoahn! - Ett kann äok vo uß datt leßte Joa ßuin!