Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Oach joa, iuse Häagott hätt uß äok in üssen Joah wia oalles in Hülle un Fülle teowassen loadn, un wui hätt wia oalln Grund teon Danken! Nich bleoß an'n „Erntedankfest“. Oalhand est ßäo vihl, datt mant nich oalles an’n Mann bruingen kann. Un ßüms kann mant nich oalles votästewian. Giwisse, Hannchen hätt joa oalle Glesa vullkohket, un dä Kinna un eck vokwäset joa äok oallehand. Dä Kinna nihmt äok joädn Moahn ßoanne dicke Boddabian „Köstliche von Charneu“ mett noah Scheole, oabba dä Bian häolt ßick niu mooll nich ßäo lange oasse Appels. - Joa, früha, däo stöän'n dä Bian näo ganz annas in'n Anßoähn un koähm'm dän Landluin geot teo Daile. Dä Lui mössen äok näo ganz annas noahn Gelle kuiken!

Wui heddn walln achte bätt toäggen Biaboäme ubbn Hobe stoahn. Datt woöan joa mann olle lüttke Bian bätt upp dä dubbelten Pamuddn un dä Haianbian. Dä dubbelten Pamuddn mahke iuse Moäm'm äok oall in mett Wuinässig. Dä koäm'm in Glesa oadda stoänan Pödde un wöachen teobun'n. Inkohkeglesa gafft teo dä Tuit joa näo nich. Dä Haian- oadda Pundsbiabäom was man näo hännig un dräog ßältn oadda ganich. Ooapp dä ßüs äok teon Inmahken vokoafft wöachen woät eck nich maia.

Dä Bian, dä teooäast teo Bahde koä'm, datt woöan dä Szoarnmabian. Eck moche ßä bleoß groän, lädahän woöan ßä ßäo druige un mehlach. Oabba iusa Moäm'm koäm’m dä Szoamrnabian dänn geot teo Daile. Szä koke un schmoah ßä jümma, un dänn mössen wui dä Bian buin Väspa teon druigen Bräo ehdn, Doabuigge kamm datt Bräot fahken teo kochte. Oallhand mosse eck upp dänn gräodn Szommabiabäom stuigen un schüddn, datt mahken wui Jungens gaian, dänn kön'n wui bohbn oaba iuse Hius kuiken. Oäa da wui anfängen teo schüddn, mössen wui 'n uinge Schoppke Stäoh unnan Bäom schmuidn, datt dä Bian nich oalle twoäfeln. Wänn wui dä Szommabian nich ßäo teo Geld mahken kön'n, dänn koäm'm ßä in’n Backohbn un wöachen druiget, Beda oabba oasse dä Szoammabian woöan dä Stammbian und dä Hanigbian teon druigen, Wänn wui buin Backen datt Bräot iuttogen heddn, schmait Vah dä Buian in'n Backobn. Dä Dahge doanupp mosse van us Jungens oäna in'n Ohbn kriubn un dä Broabian wia hariuthahln. Dä Aboät oabba was kain'n van uß ßäo noa dä Müssen. Broabian un Bäon'n gafft bui uß joäde Wihken oänmoall oasse Middag. Un doa stöän'n wui oalle iusen Mann, äok oasse Kinna.

Dä Pahbnbian, dä Wittbian un dä Peastallsbian woöan oalle Passebian. Wänn wui an'n Passen woöan, dänn günk d'att bui uß hea, oasse wänn wui an'n Schlachen oadda Wöstn woöan. Van'n Noahba woch dä gräodn Passen halt un inne Spoölküken stellt. Oalle Pödde stöän'n upp dänn gräodn Spahhaia mett Bian. Wänn ßä ga woän, koäm’m ßä in dä Passen. Dä Szappt kamm dänn wia in dänn gräodn Kihdel. Wänn dä ganz vull was, koäm'm wui anne Aboät. Dä Bianßappt mosse oäast bätt teo dä Hälfte vokoken. Un wui mössen medda Leodn roöan, dat’t nich annbränne. Buißoannas teoleßt, wänn datt Mehl anroät was, mössen wui jümma fluidig roöan.

Dä Ruige stoänan Pödde ubba Bühn'n hoäln uß maistntuit vihls teo lange vo, dänn wui oädn aok loäba Boddan oasse Biankriut uppt Bräot. Oabba iut dä Boddan un Oäa mosse datt Geld vo dä Hiushoälnge loast waian. Äok Schwätskenßaft oädn wui näo loäba oasse Biankriut, oabba datt was iuse Moäm'm teo vihl Szucka. Datt was dänn moall oallhand buißoanns watt vo aff. - Oabba gißund mot't doach wall wesen ßuin, dänn wui ßind doa oalle geot buigge wossen.