Van dänn Billan was nicks woan

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu eß di Ballaruigge un Knallaruigge in Failan un Büsken wia in'n Gange! Niu ßoöket dä Jegas wia achta Heggen un Tuin'n noah Floäske! Un nich bleoß dä  “Waidlmänner” iuda Stadt, nai, äok dä Buan ßind fluidig mett an'n Szoöken. Datt dä Stadtlui knappe meddn Floäske ßind, dat kann  an wall näo vostoahn. Oabba datt dä Buan niu äok ßoöken mött, datt well moe doach nich ganz in'n Kopp. Wui hätt doach näo jümma gineog Schinken un Wost in,'n Wuime oadda ubba Büh'n hangen. Un doa kümmt man doach jümma näo buikwaime an! -Un watt eß dänn ßoann Hase mett dä vihln Knoken un Knöksken oall von streffen Käal, gischwuige vodde ganzen Famuilge?! -Van dä wildn Hoähna wi wui wuida ganich küan!

Datt eß niu oall’n lange Ruige Joahs hän, doa lahn moe dä Jegas van’n Hagen äok moall teo dä Druifjacht in. Datt was oänlick nich doarümme, datt ßä dä Hasens nich allain däotkrihgen kön’n. Nai, ett hadde ßick runneküat, datt eck äole Lichtfittk moe ßoan’n Foddegrafiaapparat kofft hadde. Dä woöan doamoals ubbn Lanne näo düht spaßam.

Doa hadde joa oallehand teohoäat, bätt datt eck mett dänn Kasten ümmegoahn konn! Oabba medda Tuit un mett oallahand Geld was eck doach achte dä Knipe achta kuhm’m. Un niu wolln ßick dä Jägas van moe affnihm’m loadn. Datt was joa billiga un buikwaima oasse wänn ßä ßick ßoan’n iutgilaiatn Poddegrafen iuda Stadt kuh’m loädn! – Noajäa, eck konn ßäo äok moall’n bihden uppt häge Boän trähn!

Däs Moahns ümme half elbn mosse eck in’n Kreoge ßuin. Dä Jegas woäan oall mett üa Flintns un Ruins inna Gaststobn. Doa woch oäast Zihlwada drunken! Oasse eck niu muin’n Knipskasten heakraich, wolln dä Jegas dä Hasen, dä vondahge schoden waian ßolln, äok gaian upp datt Bild häbben. Oabba dä loäbn joa näo vognoögt in Failan un Büsken harümme. Doarümme mösse datt Bild gigen Oahmt, wänn datt „Bücksenlicht“ iutgünge, maket waian. – „Nai, datt goät nich, dänn mett Jiun „Bücksenlecht“ goät muin „Kastenlecht“ äok iut!“

Niu günk datt Uppstelln läos! Vo oalln Dingen mössen dä vihln gräodn Jachtruins oalle mett upp datt Bild! Wänn dä oäne „daun“ was, dänn wassen anna oall wuia iutridn! Wänn dä oäne unnan Steähle dännkrobn was, dänn bidn ßick oall wia’n pa anna! – Oabba niu kraich eck dänn oalle unna oän’n Heot! Just heddn niu dä voäa Käals anna Ecke medda Hand wänket, oasse eck meddn schwachten Deok oaban Koppe in muin’n Kasten kaik, doa was oalles inna Fissen! Just woll eck niu muine „Kassetten“ mett dä Pladdn vosteken, doa kamm Tiunstoffas Kadden düa dänn Goan. Oalle Ruin ßedden läoß un achta dä Kadden hea! Nagels Tell ßiuse just düa dä Boäne van muin’n Poddegrafenkastn! Eck konn näo ßäo efken teogruibn, ßüß woöan wui niu oall fäach wesen mett iusa Knipßaruigge!

Oasse eck muin Tröppken ßäo halfweges wia stoahn hadde, dä Dokta iut Önnhiusen mahke oall ganich maia mett, doa woöan dä Gißichta doach oalln masse länga woan oasse vohea. Teo dä Voßicht mahke eck droä Uppnahm’m, oänmoall mett Boäa un twoämoall mett Ruins!

Oasse eck niu oalle upp dä Pladdns broacht hadde, wast kocht vo Middag. Eck gaff muin’n Knipskastn un dä droä Kastns mett dä Pladdns bui Kroögas Machda in Vowah. Eck mosse düht inne Boäne packen, datt eck dä annan upp Äolnkreogs Faile man wuia inhale.

In’n Twuiduimstan mahken dä Jegas Fuiaoahmd. Eck ßüms was bläoß meddn Stocke mettgoahn. Niu günk ett noan Kreoge teon „Schüsseltreiben“. Eck ßatt kium an’n Diske, doa wispa moe Kroögas Machda int Oah: „Diu, Otto, van dä Billa eß nicks woan!“ – „Oach, Machda, datt kann man just näo nich widn!“ – „Doach, Otto, doa eß buistimmt nicks van woan! Eck häbbe oalle droä bleckan Kastn uppmahket, un doa was nicks ubbe teoßoähn! Eck häbbe ßä ßäoga gigen dä Szun’n häoln, oabba doa eß nicks ubbe!

Oasse eck wia teo Vostanne kamm, was Machda oall wia inna Küken un koke Kaffee fo dä Jegas. Moe wast vumuckt nich noa Lachen teomeo! Medda Runne Schluck woll eck muin’n „Waidgenossen“ muin Pech ßoan bihden upp schmui Oaht buibringen. Oabba bläoß ßoan bihdn ßua Gnaigeln kamm huia un doa hariut. Dä Opfer woöan doach teogräot wesen. Oabba dat „Opfern“ hadde eck doach oänlick bläoß allaine maket!

Ji künnt Ji dänken, datt moe dä Lussen vogoahn was! Eck namm medda Tuit muin’n Stock un schlüa noa Hius. Jegas häbbe eck muin Lihbedahge nich wia knipsen briuket!

                                                                                      Jiu Otto van’n Stickdoäan

 
 

pdf-datei