Muine loäbn Noahbas un Frünne!
Niu eßt joa ßäowuit! Niu eß dä Winda doa mett oalln, watt hoä teo vogibn hätt! Mett Kuile un Frost, mett Schnoä un Schlackawea, mett Glattuis un Daiewea! Niu hätt dä Lui soach recht biuhäoln, dä oll düssen Häafst säo duista in’n Winda harinkiken! Joa, ßä hätt jümma ßeggt, datt wui noa dänn nadn muilagen Szoamma ’n käoln un langen Winda krigen. Datt dä Winda freoh eß, vihls teo freoh, datt ess joa woah, oabba wolange datt hoä duat, datt mö wui oäst moall afftoöbn! Ett was doach geot, datt wui näo ßoan’n schönen Häafst hatt hätt! Giwisse, moe passt datt joa äok just nich mett düssen Wea. Man ess doach ßäo ant Hius bun’n, wännt äok mollig wam eß. Oabba man eß doach äok nuischiag un well äok moll anne Luft. Oabba wännt oän’n dän ßäo goät oasse Hinnack van’n Brinke!
Oach, doa mott eck Ji niu oäst votelln, datt Hinnack van’n Brinke nuigget timmat hätt! Hoä hätt niu äok ßoan Hius upp dä nuimodsken Oat biut. Bleoß vo dä Minsken oallaine! Doa rückt man nicks maia van Pean un van Koöggen, van Hoä un van Sträoh! –Nai, mett soan’n Autoschobben un „Ölheizung“, mett „Teppichfußboden“ un mett „Balkon“! – Un wänn mann oall Hinnack van’n Brinke hett, dänn well man ßuin’n Nam’m äok oalle Eah maken. Hinnack hätt ßuin Hius an’n Brink biut ßäo anne Böschung, „Hanglage“ ßeggt man doateo!
|
Eck häbbe Hinnack gluiks ßäggt, oasse hoä mui doavan watt vogriusen woll: „ Hinnack, Hinnack, maket nich teo doll! Häochmeot mott Näot luin!“ Hoä wäll niu moal mett oalla Giwalt van bobn häa upp dä Lui harunnakuiken! Un hoä wäll oabba datt ganze Schiahold wägg bätt noa Bäagkäaken un bätt noa Poata kuiken kühn’n! – „Minskenkuind, wi woß diu dänn düssen Winda doa bobn van duin’n Häohnawuim harunnakuhm?! Un dänn wänn diu datt ßäo vonihme mett oallahand Pladdn un ßoan’n Kroam maken wutt!“ – Oabba Hinnack loät ßick nich teo Vostanne küan Dänn Dag noa Buß- un Behdagg staig Hinnack dänn äok van ßuin’n häogen Brinke harunna. Datt hett, hoä woll stuigen! Szuin Hannchen hadde oall int Wea kiken un bidn voßoaget, dänn Hinnack waiat doach äok oall n bidn stuif in’n Nacken. Ett hadde oall dän Schnoä van dä häogen Schuabahn kiat un schrabbt. Ett gaff Hinnack ßuin’n oäken Gängastock inne Hand un hüsken iuden Hiuse: „Hinnack, niu ßui oabba ganz voßichtig, buißonnas doa unna! Packe di doa ant Gilänna an!“ – „Joa, joa, man ßinnig, eck häbbe joa....“- Wuida kamm Hinnack ganich, doa lagg hoä oall strikelanges ubbn Ruigge! Ett drühne oannig, oasse hoä upp ßuine „Waschbetonplatten“ upschläog. Joa, wännt näo bleoß bui dä Stih blibn woäa, woa datt dicke Floäsk ßitt! Giwisse, dä was äok natt un hadden Dulst mettkrigen, oabba dä Ächtakopp was äok teo ßuige kuhm’m un uppschlagen. Un doa ßitt kain Floäsk! Ett was man geot, datt Hinnack ßuin’n äoln Heot mett dänn brain Ranne ubbhadde, ßüß hädde datt doach laige waian konnt! |
|
Hannchen schroägge upp un hulp suin’n loäbn Hinnack wia oba Änne. Oasse hoä richtig teo Boän’n was, hale ett Ühn ßün’n Geodendaggstock un ßuine Tasken, dä oall düt voriut dänn Brink harunna woöan, wia, un woll ühn dänn Brink dahlstüsken. Hinnack oabba was ßäo koppschui woan, datt hoä ßick ümmedraigge un int Hius günk. Hannchen männe oall, datt dä Bums doach nich ßäo lichte teo nihm’m woöa, un woll Hinnack näon bidn anpacken. Oabba Hinnack wänke aff, günk dä Träbben dahl in’n Kella un schlüa niu düa dä Kelladüa schlipstaiatsk dänn Wägg dahl. Joa, un niu güng oalles geot, äok bui dänn boäsen Glattuise!
Eck ßegge joa man ßall jümma anna Aian bluibn! Dä Boäme wasset nich in’n Hebn!
Jiu Otto van’n Stickdoäan.