Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Hä Ji oall moall Tahnpuine hatt ? – Szäo dumm briuke eck oänlick ganich froagen! Wäa hätt dänn neo kaine Tahnpuine hatt ?! – Szicha dä drüdde Szochte kellt nich maia ! – Oabba Tahnpuine wünsket man doach nichmoall ßuin’n laigesten Fuind! Un nicks hälpt doagigen! Oadda doach? – Joa, man mott noan Tahndokta goahn! Oabba datt eßst joa just! Wänn man doavo nich ßoanne gräode Anges hädde! Oabba wär goäht dänn wall noahn Tahndokta, wänne kaine Woähdahge hätt!

Oasse muin Vah inne achtiger Joahs bui dä „Fifftoägena“ in Min’n doähne, doa kraich hoä moall ßoanne dolln Tahnpuine, dat’t nich iutteohäoln was. Oabba watt was doa teomahken? – Iuttoän loadn? – Nai, bläoß nich! Bläoß nich noan Tahndokta! – «  Schluck buinihm’m » , ßeä ßuin Kameroad. – In’n oäasten Äogenblicke vojage ßick dä Tahn, oabba hännig wast wia datt äole in’n Szacke. – « Maia Schluck nihm’m » ! – Äok datt gaff kaine Hülpe upp Dua! – Dä annan Szoaldoaden laigen oalle ubbn Sträohßacke, un muin Vah joamma vo Woähdahge! – Datt bäste Middel gigen Tahnpuine woäa ßicha dä Schluck, männe oäna. Oabba man mösse Schluck drinken, Schluck inna Nesen uppschniubn, un Schluck inne Oahn goädn. – Jäa, watt dött man nich inna Näot! – Muin Vah mäake dä Wiakung van dänn Schluck recht bäole, oabba dä Tahnpuine loädn ßick nich buistehken.

Dänn annan Moagen gafft kain Helbhäoln maia, Muin Vah mälle ßick reviakrank. – „Der Kerl ist ja besoffen“! roäp dä Militäadokta, „man sollte ihn drei Tage bei Wasser und Brot einsperren!“ Oabba oasse hoä dänn „Krankheitsbericht“ hoäat hadde, dat’t in dänn äcksten Kiusentahn satt, doa wöchen dä droä Dahge affßet’t. Un niu dä Tangen inne Miulen, un noa ßoanna hännige Balgaruigge was dä Tahn wege. – Schmerzlos? – Nai, datt kin’n ßoä doamoalls näo nich un buißonnas nich bui Militea! - Un dä Angest fon Tahndokta hät muin Vah in ßuin’n ganzen Lihbn buihäoln.

Iuse Vedda Fretz ßeä jümma, hoä woll ßick loäba'n Boän brehken, oasse Tahnpulne häbbn. Oabba, datt was äok kain’n ßichan Tuigen, dänn hoä hätt wall Tahnpuine hat, oabba dat Boän hädde ßick nich affbrohken!

Oapp ßick dä Angest fon Tahndokta wall voäabn kann? - Moe goät’t bäole just ßäo oasse muin’n Vah un muin’n Vedda, dä äok näo Vadda bui moe stoahn hätt!

Doa wusse sick muine Schwaigarin Machta doach behda teo hälbn! Datt hadde doach volihdn äok ßoanne dolle Tahnpuine. – Ett drank, oäa dat't noan Bedde jünkt oäst moall’n stuibn Krock, leh ßick dä Wäahmkriuken vo dä Foöde un namm aok teoda Voßicht näon Schloaptabbeleddn in. Ett ßedde dänn Kasten met dä boädn leßtn Tabeleddn just näo unna dä Bettstih un schloäp äuk hännich in. – Dänn annan Moahn woöan dä Tableddn wege. „Oapp dä walln Mius wächschlüat hät?“ Dä Kahmadüa stoand ubba Leoke, oabba dä löadn ßä jümma’n bihdn obn, datt ßä datt Voäh äok hoäah kön'n un datt „Nelly“, dä Rui dat ganße Hiuß unna Kontrolle hadde.

Buin Middage kamm bui dä Küaruigge hariut, datt näo kaina dänn Ruin ßoän hadde. Joa, nich moal dänn Broäfdrehga hadde hoä anmällt! Datt hadde doach näo kain'n Moahn voßummt! - Joa, ßuin Imt hadde hoä äok nich votiat. Niu woch dä Hüddn unnaßoacht. Oabba. „Nelly“ schloäp un loäde ßick nich stoäahn! – „Oach“. roäp Machta upp oäanmoll, „niu woät eck, woa muine Schloaptabbeleddn blihbn ßind!“ - Nelly schloäp un schloäp. - Väspatuit kamme langsam iuda Hüdden schlüat un schlabbe’n bihden Mälke. - Un dänn kräope wia int Nest. – Beddegoahnstuit kamm dä Rui munda un frisk anspringen, ümme ßuine Wache wia teo obanihm'm. Hoä hadde niu iutschloabn!  - Oabba Machta mosse doach noan Tahndokta.