Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Ett was kocht vo Wuihnachen. Eck was mett muin'n Hannchen noan Szoaltwäake foöat, ümme dän Kreskindken näon bidn unna dä Ahms teo packen. Oasse wui bui Käopmann Möhlmann in'n Ladn ßäo richtig an'n Ränstan un Tänstan woöan, kamm doan öllat Freosminske harin. Ett bäot upp Platt Dagestuit, doä 'n bidn bloä un blaif anna Düa stoahn. Möhlmannske buidoänt dä äoln buistännigen Landkundschaft upp loäbeste ßüms un upp Platt. Szä noädige datt Freosminske haran un froage, wat't dänn ubbn Hachte hedde. - Oach, dä gräodn Luidns woöan 'n Szunndage inne wesen un heddn ett niu läosschicket, ett ßoll ßick upp üa Kostn 'n nuigget Wämsken, 'n nuigge Jacken, upp Wuihnachten käobn. Bui dän Iutßoöken un Vopassen froage dä Möhlmannske dänn ßäo buihän äok noa dä Klöa, dä Fabe, dä dä Jacken häbbn ßoll. –„Oach“, männe dä Frübbn ßoan bihdn unnakuhm'n, „dä Luidns hätt moe datt äok ßäggt, oabba eck ßinn oalln bidn kocht van Gidanken. Un mett dä nuiggen Ümmestänne kann eck äok nich ßäo rächt proat waian. Oabba ßegget moall, könne datt wal1 ßuin: „Brikett“?“ –„Oach, joa“, roöp dä Möhlmannske, „niu woät eck Buischoäd! Huia, dütt, datt eß da rächtn! Datt eß Anthrazit!“ -Datt Froesminske, datt niu met lachen Muin'n mett ßuin' Köhlewämsken afftäog, was Spihln Möäm'm.  

Joa, joa! - Dä Tuit löäpt doahän! Unwuis schwanke! Un wui läopt mett! Äok unwuis schwanke! Un doach kuhme wui medda Tuit ga nich maia mett! Oabba wui läopt jümma wuida! - Un wänn dä vorücktn Jagaruigge un Bisaruigge dän jungen Gästn datt Mettkuhm'm oall ßua maket, watt ßött dänn dä Äoln maken? ! -Teoda Ruhe ßeddn? - Ubbe Luiftucht achtan Obn? Datt eß oalle geot gißäggt! Szoan bidn ümme dä Hand mott man doach häbbn! - Un datt Affgibn eß oän'n äok nich ßäo rächt noa dä Müssen! Dänn hätt man nicks maia teo ßeggen! - Nai, man mott datt Mäst jümma bobn in'n Bräotkoabe buihäoln! Un man tuit ßick nich oäa iut, bätt datt man noan Bedde goäht !

Szäo dänkt äok Spihln Moäm'm in Woäste! Szä häddn oägen Hius un'n Goan. Datt hättße oasse Wittfriu jümma oallaine voregoäat un voklüdat. Giwisse, dä Kinna heddn joa äok moal teopacket, oabba ßä güngen üa oägen Wege un biun ßick üa oägen Nest. Un wänn dä Kinna niu äok män'n,  ßä häddn gineog Platz, äok fo dä Homma mett, dänn wänke ßä aff: „Dä oäle Wuisel flüggt nich aff!“ - Un ßä föllt ßick joa äok näo ßäo rüstig un ßäo krigel! - Bleoß mett dän Goan eß datt ßoanne Szake! Datt Grabn un Schuifeln waiat Spiln Moäm'm doach oal1 teo ßua. Oabba doa eß doach dä Georg! Dä häddn Auto un kann an dän langen Wikenänne, datt dä Lui joa vondage oalle hätt, dän Goan ümmegrabn. Un van Gäobel eß datt joa äok ma'n Sprung! - Un dä Junge dött datt äok! Un oanick maket hoä datt äok! Nich ßäo, oasse man datt vondange ßäo faken ßütt, dat dä halbn Ahnewoänge liggen bliff un nicks uppschmitt! - Nai, bui Spihln Moäm'm mott oalls inna Fissen ßuin! Dä Gräßfoa mott roäggen affschrabbt ßuin, un dä Pattwege mött luike un glatt ßuin! Oabba Georg, datt essen Jungen! Dä maket datt just ßäo, oasse Moäm'm datt häbbn weIl!

Moäm'm hätt achtan Hiuse 'n gräodn Biabäom stoahn. Ett essen Haianbianbäom. Un hoä ßatt düssen Häawst ßäo vull! - Oabba wäa well dänn vondage näo Haianbian edn?! - Un Biankriut? - Nai, doafo ßind dä Lui teo läckask un teo ruibe! - Un Broabian un Bäohn'n waiat vondage äok nich maia koket. Un wäa hätt dänn äok näon Backobn teon Druigen? - Oabba doa kaia ßick Spihln Moäm'm nich an. Dä Bian felln un mössen häochnoädig plücket waian! Un datt mosse Georg maken! Georg kamm äok. Hoä kaik an dän Biabäome inne Hoächte un küa watt van Schüddn! –„Oabba, Junge, dä schön'n Bian drüpt doach nich schüt't waian! Dä fallt doach oalle twoä! Datt woöa doach teo schah! Nai, dä mött plücket waian!“ - Georg woll näon Inwand maken, oabba Moäm'm wänke aff. Datt hoäde dänn ungefaia: „Doa vostoaht Kinna nicks van! Deo, watt eck ßäggt häbbe!“ - Georg schüddekoppe näon bidn, günk dänn oabba noan Noahba un länne ßick dä langen Leddan. Wiaspell häoln hadde kain'n Zweck! Datt Bianplücken was kain lichtet Buawäak. Dä ganze fruie Szunnoahmd günka teo. Oabba hoä hadde dänn doach droä gräode Kuibnköabe vull krigen. Oach, ett woöan wall mai oasse twoä Zäntna. Hoä lah dä Bian in'n Handwagen un broache ßä noa dän Käopmann in Önhiusen.  - Oasse hoä meddn ligen Wagen wiakamm, telle hoä Moäm'm fifftoäggen Mark ubbn Disk. –„Szüsse wall, muin Junge, datt ßick datt läohnt hätt! Niu vokuhmt dä Bian nich, un dä Kuagäste ßött ßick äok wall froöggen oba datt friske Obst. Oabba huia, dä fifftoäggen Mark, dä kreß diu fo datt Plücken!“

Datt dä Käopladn in Möllas Stalle was, datt Möllas Schwuine dä schön 'n Haianbian inmaket hätt und datt Georg ßick dä fifftoäggen Mak ßüms iutbuitahlt hadde, datt woät Spihln Moäm'm bätt vondage näo nich! Un ßä ßallt äock nich giwoah waian! - Eck ßatt düsse Dage in'n Omnibus van Önhiusen hea. Upp dä oän'n Statscheon staig'n Freosminske in. - Joa, datt was Spihln Moäm'm! Szä mosse bui dän Schaffna hea un loasse ßickn Koadn.  - Upp oänmoal kaik Moäm'm dän Käal 'n Schua stua an un ßeä dänn: „Oach, ßinn Ji nich dä Minske, dä 'n Szunndage vo acht Dagen huia äok in düssen Bus kassiat hätt?“ –„Ja, liebe Frau, daß kann ich im Augenblick nicht sagen!“ „Joa, eck kinne Ji niu richtig wia. Ji hätt moe däomoals fifftig Pänge teovihl wiagibn!“ –„Das weiß ich aber wirklich nicht mehr!“ –„Joa, Ji ßind datt wesen, un huia ßind dä fifftig Pänge!“ - Mett Schüddekobbn straik dä Minske leßtn Aennes datt Geld in ßuine Kasse.

Oasse dä Frübbn dän Geldbuil wäggsteken hadde un ßiddn gunk, ßeä ßoan'n öllan Mann, dä just achter üa ßatt, ßäo oba üa Schul1an: „Fo datt Geld heddn Ji Ji man loäba oän'n drinken  ßollt!" - Däo draigge ßick Moäm'm oabba ganz ümme un ßeä ganz ruihig un mett freon Gißichte: „Eck häbbe niu muin Giwidn wia roäggen!“