Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Oallhand ßoll man loäbn, dä Kiasken woöan bleoß teon Täagan un teon Äagan wossen. Un eck ehde niu moall ßäo gaian Kiasken !

Wänn man ßick lange gineog doaupp froögget hätt, datt ßä bäole ruip ßind, dänn fallt oänes geon Dahges dä Sproän doa oba hea, un oalle Froöde eß oän'n vogrellt. Un loat't oän'n dä Sproän 'n pa doa ubbe hangen, dänn mott man näo huügen, dat oäna van dä Trabanten ubbn Bäom sticht un tüsken dän vhiln Stoähn'n äok moalln pa Kiasken harunnaschmitt. Datt bäßte oabba eß doach jümma, wänn man ßüms ubbn Bäom stuigen un gluik in'n Mund plücken kann.

Wui heddn't oasse Kinna ßäo richtig inna Fissen. Wui heddn ubbn Hobe droä spanske Kiaskenbäome, twoä Vugelkiaskenbäome un oän'n Marellnbäom stoahn. Wänn iuse Moäm'm dänn moall just Stängelroöbn oadda lange Wochel kohket hadde, dänn was datt buin Diske bleoß 'n Puian un Licken, un dänn woch hännig dä höltn Lihpel dahlläggt. Wui woöan ßatt! Wänn iuse Vah oabba just beht hadde, dann ßiusen wui aff un woöan wi dä Eikans ubbn Kiaskenbäome.

Huia ubbn Kiaskenbäome wöachen wui nich ßäo hännig ßatt oasse buin Diske. Un mett dän Schmuidn vo dä, dä unna stöä'n was dat äok man minne. Oallhand bäon uß Moäm'm 'n roahn Taskendeok oasse lüttken Buil ümmen Hals. Oabba dä woll äok ßäo schlächt vull waian. Wui mött doach wall früha nich behda wesen ßuin oasse dä Toantn vondahge ßind!

Doa krihgen wui oänes geon Dahges Buißoök. Dä Buißoök gulle oänlick moe. Datt woöan soan pa papuian Dachloöhnas, dä ubbe häogen Scheole güngen. Ett woöan oänlick just kaine Stadtjungens, August was iut Äcksta un Hinnack iut Loähne, oabba ßä heddn doach oalln bihdn Stadtluft rohken. Szä heddn ßick düht in Wicks schmihdn, joäda fittke mett ßoan'n Stöcksken meddn blanken Knäop inna Luft harümme, un ubbn Koppe heddn dä boädn 'n Sträohheot. Wui ßeän teo ßon'n pladdn Sträohheo däomoalls „Kraisßagen“.

Eck kraich niu Voloäf buin Roggenmaiggen un konn moe dän Buißoök annihm'm. Niu mosse eck dän jungen Luin äok watt boän. Un watt hadde eck teo boän ? - Spanske Kiasken! Un doabuigge konn eck niu mett muin'n Kläddan äok näo 'n bihdn angihbn! Eck klaigge bätt inne hoächsten Spitze. Huia bobn iudn Polle konn eck dä dicksten un ruipsten Kiasken anboän. Oasse eck niu van bohbn ßäo noa unna kaik, lüchtn moe dä widdn „Kraisßagen“ ßäo inne Äogen. Däo stacke moe dä Haban! Eck namm niu 'n dühde Handvull van dä spansken Kiasken un schmait ßä mett Schwung upp dä Sträohhäoa teo. Niu droöben just nich oalle int „Schwachte“, eck moäne, int Widde, oabba 'n Stücka twoä, droä knalln doach upp dä „Kraisßagens“, datt dä roah Szappt oannick ubbe Halbe sprütze. Oalles Wisken un Putzen meddn Taskendeoke hulp huia nicks maia. Iuse Spansken woöan ächt inna Fabe. Eck mosse moe datt Lachen vobuidn, oabba noahea hät't moe doach moögget.

Eck häbbe lädahän äok moall ßoanne „Kraisßagen“ ubbn Koppe drehgen, oabba unnan spansken Kiaskenbäom ßinn ecka nich medde unnagoahn.