Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Eck kannt nich geot häbbn, wänn man dä Minsken meddn Voägge vogluiket. Ett lütt äok nich geot, wänn'n Minsken oasse Osse oadda Kalf, oasse Isel oadda Schoap, oasse Schwuin oadda Boäst buinoammt waiat! Voäh eß niu moall Voäh!   

Giwisse mott man datt Voäh geot hegen un flegen un vo oallen Dingen nich kwehln! Ett mott äok oalls ßuine Oanunge häbbn! Man draff äok an'n Voägge ßuine Froöde häbbn. Oabba datt Liggen ubbn Szoffa oadda in'n Szessel, datt Liggen ubbn Schäode un datt Dregen ubbn Backfull, datt kann eck nich häbbn. Äok  bui Ruins un Kaddns nich! Watt man doa vondage oalle teo ßoän kreg, datt drifft oän'n oallhand datt Bleot noan Koppe! Ett ßall doach Lui gibn, dä üa Kaddn oadda üan Ruin mett noan Bedde nihmt. Eck häbbe oall moall ßoän, datt 'n iutwossen Freosminske 'n Ruin Kuß gaff! Noa, dänn geon Apptuit! Äok vo dän Mannsminsken un dä Kinna !

Eck moäne, Ruins hoäan nich mett buin Disk, äok wännse 'n Lättsken ümmekruiget! Szoan Gidäoh essn Vostäot gigen dä „Menschenwürde“ !

Giwisse hätt man oall hoäat, datt datt Voäh oallhand maia Vostand hedde, oasse dä Minsken briuket hätt. Datt hätt buißobn Lui früha faken in Erfahrung bruingen moßt, wänn dä Pea dän Wägg noa Hius oallaine fün'n. Un äok datt kann eck vostoahn, datt man an ßoan'n Dia moal buißoannas hänget un ßuine Froöde häbbn kann. Datt kann eck oalle vostoahn, oabba daddn äole Faselßugen äok Vonimm hätt, datt häbbe eck bätt doahän äok näo nich wußt! Oabba lustat teo!

Doa heddn doach Nagels ubbn Höbn oänes Szunndages üa Schwuine inne Schwuinewoäde däon. Oalle dä Faselschwuine, drächtige un guiste, ümme ßicken bidn Groäns teo ßoöken Un datt doänse äok. Bläot ßoan äolet „Muttken“ kamm upp anna Gidanken! Ett folle, datt ett noädig in'n, Stall mosse, doahänn, woa druiget Sträoh teon Nestn ligg. Un datt, waddn buivostoand, datt konn doach nich huia biudn affmaket waian! Un woa ßall man met dä lüttken Noahkuhm'm hänn?! Dä woöan doach huia in Libnsgifoah! Dä hüngage Szippschaft rundümme teo hedde dä lüttken, wackan Dinga woamöglick näo met Hiut un Hoa uppfredn! Oabba woahän doamedde? Doa mosse Roat schaffen waian!

Datt Hecke was teogge! Oalles Nükan un Kwuikn hulp nich! Joa, dä  Minsken hät't joa vondage jümma uilig! Un ubbn Fuiadagg uppt uiligste! Dänn mott datt Voäh luan!

Oadda wasset näo ganich ßäowuit? - Oabba wänn van doa kaine Hülpe kamm, dänn mosse man ßuin oägen „Schicksal“ un buißoannas datt van ßin'n Noahkuhm'm ßüms in „Päodn un Schnüsk“  nihm’m. „Muttken“ ßoche rundümmehea oalles aff. Dä Druck un dä Angest woch jümma laiga.

Doach leßtn Ännes fäon ßick ßoan lütket Loack in'n Tiune. Doa günk man knappe dä Kopp harin. Oabba Näot un Loäbe gibet Kraft! Wännt äok Struim'm un Ridn gafft datt make nich vihl, dä Fruihoät un doamedde datt Libn van dän Anwaßt dä teoda Welt woll, was giwun'n!

Niu was nich maia vihl Tuit teo voloäsen! Oabba ett mosse doach' „standesgemäß“ und druige ßuin!

Oabba niu, kuik doa! Dä Noahba hadde doa achta inna Broän datt Hoä in Häopen stoahn! Doa was datt Nest vo dä Lüttken oall fäag! Niu gafft kain Hälphäolen maia!

Oassa datt oaste Fäaken dänn Wägg noa dä wahm’m Mälkewelln fuin’n hadde, koäm’m doa ßon pa Lihgloäpas vobui, dä dänn ubbn Hoabe buischoäd ßeän. Dä junge Nagel kraigt Pead von Wagen un jage datt Faild harupp. Oasse hoä an dänn Hoähäop mett dän jungen Schwuineglücke kamm, was dä Famuilge oall oasse „kinderreich“ anteospreken.

Datt „Muttken“ woch niu in dänn Schwuinekastn mett Hoä hüsket un ßinnig noa Hius foöat. Dä lüttken Kwuikßels koäm'm in'n wahm'm Hoäkoaf.

In'n Stalle günk dänn oalles ßuin’n giwuhntn Wägg. Un oasse dä Tropp ubbn knappet Dutz anwossen was, was oalles geot. Teofruidn loät „Muttken“ „dahl“, un teofroidn schmackan dä lüttken FickeIs. - Un niu schlüa dä Bua teofruidn noahn Nachmisse.