Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Joa, Schoattstoänfegas ßind Glückslui! Szä, bruinget Glücke oadda ßä hätt ßümß Glücke!

Ett was in'n Winda. Dä Kuihle blaif nich mai oallain biudn, nai, ßä kamm äok inne Huisa. Wui heddn dä Kellalöäcka un dä Stalldüas oall mett Mäß teolächt, un oba dä boädn Liukens ubba dä Dehl heddn wui 'n uinge Schoppke Stroäh packet. Niu waßt ubba Dehl iutteohäoln. Un datt was noädich! Wui heddn schlachet. Dä äole Westawelln Häam stoand bobn ubba Dehl un schnait datt Schwuin twoä. Muin Vah mahke datt Handlangen, un wui Jungens, boäde Hänne bätt an'n Elenbogen inna Bückßentasken, kihken teo, oasse wänn wui naichstet Moall datt Schlachen ßümß mahken mössen. Datt Mätt kamm in dä gräodn Meoln, dä Schmull un dä Kehlstehk int Kuibn von Woädepott, un dä Schinken un dä Szuin un watt ßüß näo inßoalt waian mosse, kamm in dä Wanne.

Däo blihke dä Rui. Noa, dä Trichinenkuika was doach oall doa wesen! Nai, dä Schoattstoänfega mahke dä Nihndüa upp! Datt faile äok näo just! Schlächta un Schoattstoänfega, datt passe teohäope! Vohea Buischoät ßeggent, nai, datt kin'n dä Lui däomoals näo nich. Oabba, eck loäbe vandahge deoht ßätt äok nich. - Iuse Vah wuise dänn schwachtn Käal hännich dä Huiln un dä Stuichliuken noahn Balken. Oabba hoä wusse oall Buischoät. Un vo dä Liukens mösse hoä ßick in achte nihm doa loäge Sträoh ubbe. „Ja, ich bin im Bilde !“

Oba iusa Schlacharuigge heddn wui dänn Schoattstoänfega hännich vogihdn. Moäm 'm  kamm just vanna Stobn un woll dä Fläom’mhui haln. Upp oänmoal griuse un briuse datt bobn uß. Iuse Moäm'm schroägge upp! Un oaß wui rächt teo Vostanne koäm'm, däo lach dä Schoattstoänfega, unna joädn Ahme ’n Schoppk Sträoh, upp iusen Szuin un Schinken in’n Wanne! Ett duan’n Aogenblitck, däo krabbel hoä ßick hariut. Ett glücke, datt hoä nicks affkrihgen hadde. Dä boädn Schoppke un datt Schwuin heddn dänn Schlach affangen. Hoä löäp tänga mett ßuin 'n langen Bässen dä Leddan wia harupp, ümme niu dänn Schoattstoän roäggen teo mahken. Oasse hoä wia unna was, düttmoall dua ett länga, wail hoä ubbn Truiggewege niu äok dä Leddan buinutze, kraich hoä fo dänn Schrecken oäast 'n pa Sch1uck ingohdn. Dänn kraich ühn iuse Moäm'm an'n Dis un foan oannick ßatt. Äok näon dühdet Stücke vanna Inschlachtung kraich hoä mett ubbn Wäch oasse Puinegeld un hoä ßoll dä Gischichte nich anne gräodn Klocken hangen! Nai. datt woll hoä äok wisse nich däon! Oasse niu noah oäna twoädn Wahdakua Schinken un Kloänken wia ’n bihdn „schwuinsk“ iutßoögen, däo was oalles wia inna Fissen!

Oasse iuse Vah noahea dä Liuken wia teopacke, ßäoch hoä teon Glücke, datt , dä Schoattstoänfega dänn Schuiba nich wia teomahket hadde. Oabba datt mosse niu äok meddn „Mantel der Liebe“ teodecket waian. Noa voätoäggen Dahge, oaß dä „Liukensprung“ oall bäole ganz vogihdn was, broache dä Polezaidihna 'n „Strafmandat“ oba twoälf Mark. Vah mahke nich bleoß 'n langet Gißichte, hoä briuse äok richtig upp. Dä Schluck, dä Moahltuit toe edn un 'n düht Stücke Floäsk, datt was niu oalle fo Pagino wesen. Un dä twöälf Mahk doateo! Oabba Moähm'm männe, datt voblödde ßick oalle wia. Oabbo wänn dä Schoattstoänfega Schadn un Hinna buihäoln hedde, datt hedde oän'n doach datt ganze Lihbn moögget! Un däo was äok Vah teofruidn!