Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu eß moan oall wia Pingsen! Joa ümme Pingsen harümme eß doach jümma dä schönsten Tuit. Düttmoal wast oabba fahken natt un käolt. Bläoß ßäo wi ßick dä Häochduitske datt vostellt: „Mai kühl und naß, füllt dem Bauern Keller, Scheune und Faß!“ Eß datt dütt Joah wall nich recht watt. Oabba wui witt nich stühn'n, datt kann joa äok näo annas kuhm’m.

Joa, moan eß Pingßen! - Doa kümmt man wia int Szummenian!  Oach, äok Pingsen was fo uß Kinna 'n biußonnat’t Fäst. Ett gaff wall kain'n Tälla mett oallehand doa ubbe oasse Wüihnachen, ett gaff äok kaine Äostaoäa teo ßoöken, oabba doach froöggen wui uß oall wihkenlang upp Pingßen.

Wänn wui dä Dehl schruppt un dänn Hoaff roäggen un in Oanunge heddn. Dänn kraich iuse Vah dänn äoln Schwachtn von Wagen un foöa mett uß noahn Kampe teon Kloabanhähln. Dä Kloaban was uß just nich datt wichtigste, dänn dä mosse oalle Dahge hahlt waian. Nai, datt Maiggen un Upplahn dua uß vihls teo lange, dänn ett was fo twoä Dahge. Oabba, wänn dä Wagen vull was, dänn günket int Holt! Vah namm niu dä Boan un heo dänn Pingsmoä aff. Doa was hoä niu just nich ßäo knappe medde oaß hoä ßüß was, oabba hoä ßoche joäde Bäaken un joädn Bäakenstriuß ßüms iut. Woarümme hoä datt mahke, was uß däomoals näo nich rächt kloa. Wui heddn datt Roäste vott Oäaste noahm'm.

Wänn wui mett iusen Kloba-Moä-wagen noa Hius koäm'm, dänn heddn wui iuse Wea. Dä gräodn Boäme vo dä Nihndüa un vo dä Szuitd'üas negel iuse Vah ßüms an. Wui dröffen ubba Stohbn, ubba Kahman un anna Bühn'nträbbn dä Moästruisa anstehken. Oabban hännigen Hoäpken loädn wui ubba Halbe vo iuse oägen Kahman. Iuse ganzen Bettstih woch buistehken, ßäo, dat wui Pingßen ganz in'n Groän'n, ganz in'n Schaddn schloabn kön'n. Joa, dänn schloäbn wui doach vihl schöna, wänn uß äok oallhand 'n Striuß in'n Gißichte kihkel.  

Oabba mett dänn Moä hadde datt äok näo watt annas upp ßick. Iuse Knächt leä ßick maisten Tuit’n  lüttken Boämken truigge. Watt hoä doamedde vohadde, mössen wui oöast iutspickelian. Hoä broache dänn inna Pingsnacht irgendwoa achtan Luidnskahmanfinsta. - Joa, äok iuse Line, watt iuse Mehken was, was düchtig stolde, wänn achtan Kahmanlett Pingsmoahn 'n Moäbäom negelt was. Datt wassen Toäken, datt „Hoä“ ett aianst namm, datt man doamedde rehken konn, datt dä boädn üa Packebian teohäopeschmuidn wolln.

Oasse wui Jungens oall 'n bihdn haran woöan un doa achtakuhm'm woöan, watt datt mett dänn Moäbäome achtan Kahmanfinsta upp ßick hadde, spihln wui Jungens „Foögesmann“. Wui hegen uß äok 'n gräodn Striuß upp un bröächen dänn bui iusen Lui achtat Kahmanfinsta. Eck woät vondahge nich maia, oapp wui mett dä vokaiadn Voßpel watt teowege broacht hätt oadda nich, oabba wui krihgen doach Pingßenmoahn 'n ßoedet Gißichte teo ßoän.

Vondahge hett datt joawall: „Sag es mit Blumen!“ oadda meddn Auto oadda Motoarolla. In iuse Jiugend woch datt meddn Moäbäome ßächt. Un niu: „Schmückt das Fest mit Maien!“