Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Ji wiht't giwisse oalle, watt Pickat un watt Pannkeoken eß! Oabba dä jungen Gäste schmuit't  vondage  joawall oalls düananna! - Doa lasse eck doach lessens in oäna Zaitung „Klönereien um Pickertpfannen“. Kinna, nai, woa gifft dänn ßäowat?! - 'n Pickatpan'n?! - Pickat waiat doach nich inne Pan'n backet! Pickat bäckt man ubba Pickatploadn un Pannkeoken inna Pan'n!

Watt, doa eß kain Unnaschoäd? - Wui kön'n früha Pickat un Pannkeoken geot iudnannehäoln! Ubbn Pickat dröffen wui Boddan, Biankriut odda Schwätskenßaft schmean. Dän Pannkeoken oabba mössen wui mett Bräut, druige Bräot, edn, Hoä gulle ßäuvihl oasse Wost un Schinken, Dä Pickat loät ßick äok billiga mahken oasse dä Pannkeoken. Oäa kraig hoä äok nich vihl teo ßoän, doafo kamm in dat Katuffelruifßel oabba maia Mehl. Buin Pannkeoken was dat just ümmegikaiat. Un doateo kamm inne Pann'n 'n oannicken Peol Roöfölge, dänn woch dä Pannkeoken ßäo schön knuppach, Dä  Pickatploadn hadde man’n ßuigen Rand un woch bleoß medda Schwoagan oadda meddn Stücke Szuinftoäsk inschmeat.

Wui Kinna oädn boädes gaian. Iuse Moäm'm hadde Last, datt ßä watt ubbn Disk kraig, wail wui buin Backen jümma an'n Behdeln  un Prachan woöan. Bläoß buin  Pannkäoken woäan iuse öhsten Tähne jümma schäapa, un dat druige Bräot hoäl länga vo oasse dä Pannkeoken. Buin Pickat schmolde uß ßäo lichte dä Boddan, un ßäo mosse huia fahken noaschmeat waian. Dä Pickatploadn ßött wall oalle noan’n Lumpenßämmla kuhm'm ßuin. Dä Welt eß joa oänfach teo läckask. (Eck gloäbe, eck äock mett!) Man ßäch vondahge Pickat un männt Pannkeoken!

Wänn wui Bräot boöcken, dänn doä iuse Moäm'm dat Ruifßel inne gräodn Schöddel oadda in'n Napp. Düsse „Puffat“ woch, wänne iudn Backobn kamm, näon' bihdn inna Pan'n noahbroat. Un dänn licken ßick oalle dä fuif Finga doanoa. Jäa, wäa ätt in iusa Gihgend nich gaian Pickat un Pannkeoken !

Wui heddn in oän'n Szomma moall dä Muiakas. Un dä hätt joa oall jümm vulla Knihpe ßedn! Oänes geon Dahges was iuse Moäm'm an'n Pannkäeken backen.  Joädesmoall, wänn ßä wia oän 'n Pannkeoken fäach hadde, kamme uppt Pann- keokenbecken un deomedde fott Kühkenlett. Handlangas Willem hadde dann hännig spißkrihgen un stibitzte oän'n Pannkeoken van biudn düa datt Lett. Moäm'm loät ßick nicks mäaken, un iuse Maget wusse geon Roat. Tänga woch in dänn naigsten Pannkeoke'n 'n Rüllken (Kautabak), dä in lüttke Aenne schnihn was, mett inbacken. Un richtig, dä Spitzbeobn haln äok düssen Pannkeoken! Oabba dat was dä leßte. Dä Muiakas heddn kain'n Aptuit maia upp Pannkeoken!  

Annas günket vo langen Joas dän äoln Detschuß ubbn Humbäage! Voäa stahke Käals mössen ühn ubba Scheoldehl ßuin'n Roggen medda Flegan affdasken. Teon Middage hadde dä Schoellaiaske Pannkeoken backen. Dat Bräot ßühgen dä Käels ganich. Un watt könnt ßäo Däskakäals voputzen! Dä Deschußke ßäog üan Unnagang! Inna gröätsten Näot roäp ßä üan Mann vanna Scheole. Hoä konn hälbn! „Leute, eßt Brot dazu!“ roäp hoä, oasse ubbe Stobn kamm. Oabba Däskakäals ßind nich bloä un uppn Mund fall'n. Oänstimmig kamm dä Antwort: „Häa Lehra, wui müget'n äok ßäo!“

Un datt loaffe dä äole Detschuß – un eck äok!