Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Kinnt iuse Kinna wall Peawespn? Eck loäbet nich, wänn wui ßä häochduitsk mett Hornissen ansprehket! Niu mott eck joa teogihbn, datt eck in dä leßtn Joahs moe kium entßin’n  kann, datt eckn Peawespn ßoän hedde. Niu könne datt joa äok mett dä naddn Witterung tedhäopehangen! - Szüß früha konn man doch bäole nich in basken Foedn unnan Szoammabianbäome heagoahn wegen dä vihln Wespn un Peawespn! - Vo dä Wespn heddn wui Manscheddn, oabba vo dä Peawespn heddn wui richtige Angest. Ett hoäde jümma, wänn oän'n droä Peawespn stoäken, könne man däode ßuin. Moe hätt muin Lihbe kaine Peawespn stehken, oabba datt woät eck, datt man van droä Peawespenstiche nich däot goät, woänigstens nich jümma.

Wui heddn bobn ubbn Hobe ßoan 'n dicken Passebianbäom stoahn. Hoä was oall äolt, hoall un gibrächlich, mosse oabba jümma näo dä Bian vo datt vihle Biankriut jihben, datt bui uß ßäo vo tästewiat woch. Dä Passebiabäom stoand bobn von’n äoln Hiuse. Datt äole Hius hadde oall jümmahän ßuine hunnatfifftig Jaohs ubbn Nacken un hadde näon Sträohdack. Ett was früha Luiftucht un Huiamannshius wesen, niu wast oabba maia Schobbn un was mett Hoä un Sträoh vullpacket. Bleoß wännt in'n Manöba moal Peavolk oasse Inkwatierung gaff, dähn heddn dä Szuldodn huia ühr Wea. – Oabba, huia goät ett moe doach niu maia ümme dänn Passebianbäome.  

In düssen hoalln Passebiabäome heddn dä Peawespn ßick inkwatiat. Dütt Peawespnnest was iusen Vah 'n Doäan in'n Aoge. Dä woäan nich bleoß fo dä Minsken 'n Last, nai, äok fott Voäh, buißoannas oabba fo dä Pea. Oabba watt was doa teo mahken?! Däo kamm ubbn Szundachnoammdach Hinnack Linnenkämper upp Buißoök. Hinnack was früha bui uß oasse Knächt wesen un hadde kaine Bange! Hoä reskia 'n halbn Ähß un wänn hoä doa ganz teo günk! – Noahn Middage woch'n bihdn ubbn Hobe rümmekihken. Wui Bracken woöan näo ßäo lüttk, datt wui kium  dä Bücksen häoln kön'n. Buin Passebianbäome kamm man äok 'upp datt äagalicke Peawespnnest. -"Iutbrän'n wihn Wespnnest!" -Joa, datt wassen Iutwäch! -

Vah haIn Bund äolt Flaß un Schihbe iudn äoln Hiuse, un Linnenkämper ßedde dä langen Leddan an Biabäom. Un niu günk datt Iutroäkan un Iutbrän'n läos. Hinnack hadde walln Peawespn bui ßuin 'n Anboödn stehken, oabba niu schläoch 'n schöne Leoge iut dänn hoalln Bäome un buitahle dä boäsen Peawespn iut!

Oabba hoalt! Watt was datt? ! Dä äole Biabäom bränne mett, un da Funken flügen upp iuse äole Hius teo! Un buißoannas dä Schihbe - Niu was Holland in Näot! Muin Vah woll nich gaian "Brandstifter" waian, wänn datt Hius äok affbrohken waian ßoll. Dä Funken flügen upp datt Sräohdack un äok düa dänn löäckarigen Gihbel ubbn Balken! - Niu gafft kain Hälphäoln maia! Niu mosse Hinnack  Linnenkämper näomoall hälbn!

Wui lüttken Duddn mössen oalle mett Ämmas Wahda iudn Duike hahln. Vah raike datt Wahda wuida, un Hinnak stoand bobn ubba Leddan un kippe datt Wahda in dänn Biabäom. Oabba doa bobn was "Fliegeralarm“! Dä Peawespn wian ßick! Fuif Peawespn heddn Linnenkämper stehken, oasse "Entwarnung" gihbn wäan konn! - Oabba äok datt hätt hoä affßuiset. Wänn hoä ßick äok in'n Gißichte un an'n Halse düht vohahlt hadde!

Muin Vah, dänn ßüß datt Geld äok hadde faste inna Tasken ßatt, loät 'n uinge Zigahn un'n Oat Schluck hahln! Aeok doafo mahke ßick Hinnack nich bange! - Un wui woöan oannick stolde upp iusen Hinnack! Hoä was doach 'n Boaskäal! - Upp maiste froögge ßick oabba iuse Vah!