Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Joa, iuse Gräotvah, dä konn jümma ßäo wacka Gischichtn votelln! Wännt in’n Ecken annas woch, ßäo in'n Twuidimstan wänn wui Kinna mäaken un bui dä Doameluigge äok nich maia rächt ßoän kön’n, dänn tügen wui us oalle noa iusen Hoppa, dä achtan Obn in’n gräodn Steohle ßatt. Dä Lüttkeste kamm ubbn Schäot, dä Nägste tüsken dä Knoägge, un wui Annan stöän’n upp joäda Szuit bui ühn anlihnt. Faken votelle hä dänn van ßuine Szoaldoadntuit in 1848, dä ühn wuit harümmebroacht hadde. Oadda äok doavan, datt hoä, dänn oäastn Zugg upp dä nuiggen Uisenbahn ßoän hadde. Wänn hoä oabba van dä Spoökaruigge anfäng, dänn kön’n wui ganig gineog kruigen, wännt us äok griun un schroddach dänn Nacken dahlloäb.

Muin Gräotvah hoäa äok mett in'n Gimoänäroat un was Vostoäa. Un datt was däomoals oall just ßäo oasse datt vondage eß, dä Sitzungen un Voßammelungen ridn nich  aff un tügen ßick faken bätt middn Nacht  hän. Oabba niu meddn Auto noa Hius bruingen loadn oadda ßüms meddn Auto foöan, ßäowatt kinne  man teo dä däomoaligen Tuit näo nich! Datt woch oalles teo Feode maket meddn oannicken Gängaknüppel inna Hand. Datt was just nich jümma 'n roäggen Vognoögen  in’n Duistan bui dä schlächtn Wege!  Upp laigeste oabba was datt inna Knickstroade! Dä Wägg was schmall un hadde upp boädn Szuin häoge Büschungen. Un bobn upp dä Büschungen stöän'n gräode haboöken Heggen, dä bobn wia in'nannawosen woän. Datt ett huia inna Knickstroade spocke, briuke eck oänlick ganich maia teo votelln. Un dänn oäast bui duistan Wea middn inna Nacht! Wäa 'n bidn bange was, dä make loäba 'n langen Ümmewägg!

Gräotvah mosse düa dä Knickstroade! Oabba hoä was kaine Bangebückßen! Un 'n düdn Haidängel hadde hoä joa äok bui ßick!

Oasse Gräotvah geot middn inna Knickstroade was, un in dänn duistan Hoallwege nich Hand vo Aeogen ßoän konn, günk bobn'n Klabastaruigge un Spicktakeluigge läos. Datt klüda un kleda, oasse wännt dä Wawulf oadda dä gräode Landmedarui mett dä haboöken Tähne woöa! - Eck loäbe, datt äok muin'n Gräotvah 'n käolt Schua ubbn Nacken dahlläobn eß! - Oabba Iutwuiken gafft huia nich! Gräotvah packe ßuin'n Knüppel faste an un loät datt Spoökßel upp ßick teokuhm'm. Just oasse ett doanne bui ühn was, heo hoä mett ßuin'n Bälda doahän, woa datt Undia ßuin mosse. Un hoä hadde drobn! „Wu ! wu !“ jeohle Bäoms gräode Rui upp un ßackenaigge twasaff noa Bäoms Hobe teo! - Hoä hadde ßick mett ßuina dicken Kihn läosridn,  ümme ßuine ßäo lange voßumtn Buißoöke inna Noahbaskopp teo maken. Konn hoä wahnihm'm, datt düsse pa schön'n Stun'n inna Fruihoät ßäo iutläobn ßolln? Nai, dä Minsken ßind doach teo schlächt! Dä maistn läopt doach froh gineog wägg! Nai, ßä watt!

Oabba oänmoall hadde iuse Hoppa datt Spoökßel ßüms ßoän! - Szuine Szüstas, oalln pa iutwossen Luidns, woöan noahn Frün'n wesen. – „Woa dä Luidns wall ßäo lange ßit't?“ - Upp oänmoall kamm oän't anschächtn.. Ett konnt bäole ganicks hariut kruigen. „Doa achta von'n Hobe ßiddn Spoökßel un löätt uß nich doahea! Eck häbbe niu dä Wuindßiut krihgen un ßinn twas obat Faild läobn! Ambrui un Wuisken kuhmt oabba nich vobui!“

- Gräotvah, däomoals näon jungen Käal, günk dä Dehl dahl, namm dänn Rudda anna Szuit dänne un loäp bobn van'n Hobe. Richtig, doa kräop datt Spoökßel ubbn Weg langes un kwehle ßick Stim'm af. „Eck froage di, wäa bis dui?“ - Nicks oasse buidäam'm Stim'm un schrecklickes Stühn'n kamm oasse  Antwoat!

 - Eck froage die näomoall: „Wäo bis diu?“ - Wia bleoß Brülln un Stühn! –„Niu froage eck die teon drüddn un teon leßtn Moalle: „Wäa bis diu? Un datt anna maket dä Rudda!“ –„Oach, muin loäbe Hinnack, eck ßind!“ roäp däo datt

Spoökßel mett dä Stimme van dänn Stoffel iudn Huiamannshiuse. Dä kinne muin'n Gräotvah un wusse, woa dä hänschläog, doa wosse kain Gräß maia!