Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Watt eß dat doach geot, Dat eck kain Auto häbbe ! – Watt, dat gloäbe ji nich?  - Ji moänt äok, dat woöa äok ßäo, wi mett dänn Fosse ßuine Wuindriubn! Nai, eck foöa just ßäo gaian ßoan’n Maschiun’n-Kutskwagen oase Ji äok. Oabba ßümß ßoan Gidoäat anschaffen? – Nai un näomoal nai! – Doa häole eck dat doach mett Ruike. – „Kuik, Hinnack“, ßäch Ruike, „weänn eck noada Stadt oadda noan Bahnhobe goah, dänn nimmt moe doch maistens unnawegens ’n geon Buikanntn mett. Wännt oabba moall janich boddan well, dänn ßedde eck muin’n Koaf oadda muine Tasken dahl, nihme muin Taskendeok hariut, schiube muine Koppschaln oadda Müssen ’n bihdn truigge, un wänn dä Autokutskas muine widden Hoa ßoät, un vinihmt, woa ßua moe datt waiat, dänn duat dat nich lange, dat oäna anhöält: „Na, Oma, wie weit müssen sie denn noch?“ Un dänn häbbe eck ett rahket.

Eck mitt joa äok ßeggen, dat man upp düsse Oat dochn Masse Geld spahn kann. Man briukt kain Auto teo käobn, kaine Stuian un Voßicherung buitahln, und dat Kostgeld kann man äok näo spahn. Un wänn ßoan „Gefälligkeitsauto“ unnawegns moal ’n Panne hätt, dänn goäht man oänfach mett „düht buidanket ßuin“ wuida. –

Szicha, noälich moss eck moall voroäsn. Eck mahke moe mett muin’n gräodn Kuffa teo Feode ubbn Wäch, ümme billich “per Anhalter”  teo foöan. Jäo, Flötkepuibn! Eck kamm mäßnatt ubbn Bahnhobe an, un dä Zuch foöa moe äok just näo fo dä Nehsen wäch! – Eck moäne dat woöa oabba oalle näo nich ßäo laige, oasse Dihn’n  Willem dat vo Voatoäggen Dahgen in Builefaild joan eß.

Willem ßuin Schwoaga hadde Gibuatsdach. Dä mosse fuiat waian. Willem kraich ßuin’n schwoan “PS” iudn Stalle un ßiuse noa Builefaild. Willem eß düht voßichtich un spanne bui dä Äolsterkäaken upp ßoan’n “bewachten Parkplatz” iut. Doa konn nicks passiean

 Bui Kaffä un Käoken hedden ßoä ßick dänn medda Tuit oalls votellt. Dä Freoslui hedden dä ganzen Vowandskopp äok oall düa. – Noan Nachmisse mahke dat Gibuatstachkuind dänn Voschlach, niu näon bihdn inne Stadt teo goahn. Willem was äok doafo, bläoß hoä woll nich vihl Alkohol drinken, wail hoä ßuin’n „Maxe“ näo noahius loän mösse. Willem ßuin Schwoaga woll  oabba ’n Kneop spruingen loadn.

Niu günk dat in ßoanna vonihme Wiatschaft, Willem küa watt van „druigen Nero“ un van „Tabbelet“ oadda ßäowat doahea. Doa woöa dat fo Autokutschkas nich ßäo gifäalich, dänn doa woöan dä Pruise ßäo häoge, dat kaina teovihl drünke. Un doach wast bui oalla dä Spoaßaruigge, dä doa vomahket was, oaban Giburtadach hariut goahn. Willem schlüat ßäo recht teofruidn, oabba moö, noa dä ÄolstaäKäaken, ümme ßuin’n Wagen affteohaln. „Diu, Willem“, ßäch upp oänmoall ßuin loäbe Frübben, „diu Willem, eß doa nich wänn bui iusn Auto?“ Un vomuckt, ett eß ßäo! Willem ßet’t ßick in’n Drapp, oabba doa briust oän Wagen aff, un mett ühn dä Spitzbeobn! Willem ßuin’n Kuffakastn eß uppbrohken, un Willem ßuine nuiggen Obahihme und dat fifte Rad an’n Wagen ßind wege. – Niu man tänga noa dä Polizei, dänn hoä hät dä Wagennumma näo ßoän, wänn hoä äok ohne Lecht affbriust was. Noa, dä Polizei eß joa upp Droaht, oabba ßäo oänfach was dat joa äok wia nich. Oabba noa bereits twoä Stunne woöan dä „Formalitäten“ mahket, un Willem konn niu ant Bedde denken. Just oasse hoä, nich maia ganz ßäo buiglückt, affoöan well, kümmt dä „Armin“ vofoöat un hät dä Spitzbeobn oall packet. Niu was Willem wia helle wach. Un hoä kraich ßuine ganzen Iutstuia un ßuin’n Reifen näo inna Nacht wia.

Oasse eck Willem ’n Dach doaupp dräop, wasse freoh, oabba düht moe! – Kuikt düssen Äaga spah eck moe – un loade moe wuidahän metnihm’m!