Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Joa, vo bäole hunnat Joahs, däo wast näo annas inna Scheole oasse vandage! Giwisse, dä Kinna güngen däomoalls wall just nich ßäo gaian noa Scheole oase vondage, oabba dä Scheolmästas loädn ßick doach näo oäa watt buischoän! Däo was datt mett dänn Inkuhm'm  un mett dänn Iutkuhm’m joa äok näo nich ßäo oasse vondage. Un mett dä gröätsten Wost was datt man nich ßäo oasse datt fahken ßungen woch! Un’n gräoden Tropp Kinna waht dä Lui anna Aian. „Buin gräodn Tropp Fäaken waiat dä Drank dünne!“ Doa läohne ßick dänn aff un teo noan Wägg meddn krum’m Ahme!

Muin Vah wassen fluidigen Käal un'n Minsken meddn obn Koppe. Un äok oall inna Scheole hadde hoän beda Anßoän oasse noahea ßuin Junge! Hoä un Jöans August woöan Noahbakinna un woöan äok inna Scheole Banknoahbas. Niu ßind joa äok dä Goabn nich jümma gluike vodellt, un dä oäne wuchat äok annas mett ßuin’n Punne  oasse dä anna! – August was düht hachtlaiask. Meddn Reken wollt oall nich rächt, oabba hoä essen düdn Peahändla woan! Näo laiga oabba was datt mett ßuin'n Schruibn! „Du schreibst wie mit einem Besenstiel im Mondenschein,“ hadde dä äole Nötting oalltuit ßäggt, wänn hoä datt Schruibn noakiken hadde. Un mett dänn richtigen Schruibn kannt nich beda wesen ßuin! Wänn August iut Schlesien, wo hoä ßickn Goöda koafft hadde, lädahän iusen Vah  moalln Broäf schraif, dänn telln wui Kinna bleoß dä vihln Failas, dä hoä maket hadde. Wui koäm'm oallhand oban ganzet Schock hänwägg!

Dä äole Nötting was oänlick oall penschoniat, hulp oabba ßuin'n Schwaigaßuhn'n meddn uinge Stunnen iut, ßäo oasse datt vondage joa äok watt Scheolmästas maket. Oabba mett Jöans August ßuin'n Schruibn un Reken un mett ßuin'n Platze anna Szun'n was hoä nich teofruidn. Un wännt niu ganz teo hadde was, dänn ßedde hoä ühn oän'n harunna, un muin Vah kamm dänn oän'n harupp. Szäowatt eß joa niu äok nich ganz nett, buißonnas, wännt äok näo ümme Noahbakinna goät! - Oabba datt Refoamand hadde dä Scheollaia Nolting inna Scheole! Un datt loät hoä ßick äok nich nihm'm! Un datt wusse äok muin Vah! Ett dua dänn maistentuit nich lange, dänn stelle Nolting faste, datt dä äoln Oanunge stoöat was, un dä boädn Jungens mössen wir ümmetiusken!  

Oasse muin Vah in Dimaggen meddn Koöggen van'n Kampe kamm, ßeä muine Gräotmoäm'm: „Häam, moagen kümße wia oän'n harunna!“ – „Woarümme?“ –„Dä Jöanske eß wia meddn krum'm Ahme waggoahn. Dä, eß wisse wia noan Scheolmästa!“ - Un oasse dä Jöanske wia inkamm, däo ßäog man oall van'n wuidn, datt ßick dä Ahmkoaf vihl lichta dregen loät oasse ubbn Hänwege!

Dänn annan Moahn kamm Lehra Nolting dänn hänig wia ubbe Klasse un namm muin'n Vah int Vohoäa: „Wie kommst du auf diesen Platz?“ –„Häa Lehra Nötting hat mich da hingesetzt!“ - Oabba doa hulp niu kain Tuan oadda Muan, muin Vah kamm wia harunna !

Un ßäo günk datt wuida: Harupp - Buißoök meddn krum'm Ahme – harunna - harupp - Buißoök meddn krum'm Ahme - harunna! Un datt woöa äok giwisse leßtn Ännes bui „Harunna“ blibn, wänn nich dä boädn „geon Noahbas“ inne nuiggen Scheole un noahn annan Scheolmästa kuhm'm woöan! - Doa kamm dänn hännig muin Vah äok wia bobn August. Un äok dä Buißoök meddn krum'm Ahme kamma achtahea! Oabba bleoß oänmoall! Dä gräode Ahmkoaf schain ubbn Truiggewege näo just ßäo schwoa teo ßuin oasse ubbn Hänwege! Un ett günk mett August äok wuidahän näo brinkdahl, oabba dä Läoparuigge meddn krum 'rn Ahme hadde oän fo oalle Moal 'n Anne!