Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Oach joa, woanoäa kümmt iusaoäna äok moalln bihdn hariut un unna dä Lui? - Un wännt dänn ßäowuit eß, dänn moddn noan Finanzamte oadda ant Girichte. Un datt döächt maistentuit nicks. Datt Finanzamt höält äok noah dä Gimoäneroatswahln wuidahän maia van'n Buitahln oasse van'n Wiagihbn! - Noa, un van'n Girichte bliff man äok behda wege. Doa kuhmt jümma maia dänne, dä buistraft ßind oasse dä fruisprohken ßind!

Bui dänn hahln Wuine düsse Wihken wast moe ubbn Faile un in'n Goahn äok teo schroddach un teo käolt. Un wänn dänn just 'n geon Buikanntn vobuikümmt un man'n Mundvull küat, dänn hätt mant gluik wege! Un eck kann oall ßäo nich wia achta muin'n Heoßen achtakuhm'm! Datt eß s'Moahns un s'Oahms ubbn Bedde 'n Kröächaruigge un Brammaruigge, datt äok dä annan nich schloabn könnt. Oabba kocht un geot, eck täoch muine lichtn Scheoh an namm ßoanne vonihme Tasken unnan Ahm, ßedde moe ubbn Zug un foöa noah Häawede. Szuih, früha kamm man oall wegen dä Maschuinaruigge maia noah Herwedde, noah Niebaum und Gutenberg oadda noah Böckelmann und Kuhlo. Niu waiat oän'n joa datt Hius ümmeläobn, un man  briuket datt vandahge näo nich moal butz buitahln. - Oabba datt ritt  ubbe Dua wisse nich geot aff!

Noa, eck ßedde moe ubbn Zuch, leä muine Tasken upp dä Boat un kajückel noa Häawede. Eck hadde’n bihdn teo klüdan un woll dä äoln Ecken äok moall wia noahßoän.

In Häawedde namm eck muine dicken Hansken un staich iut. Oasse eck muine Hansken wia anne hadde, kamm eck moe ßäo lihch vo. Upp oänmoall fell moe muine vonihm'm Tasken wia in. Niu oabba in'n Galopp dä Träbbn harupp! Bleoß dä Käal mett dä roahn Müssen was näo doa! Eck upp ühn läos! Joa. Flöttkpuibn! Dä hadde kaine Tuit. Hoä mosse upp dänn annan Bahnsteigen oäast anna Schilla un anna Numman vostehken. „Noah“, dache eck. „bätt datt dä Zuch in Builefeld eß, ßall dä Käal wall wiakuhm'm, datt hoä fott Tellefon goät un in Builefeld muine Tasken ßoeken löätt.“

Oasse dä Minske noa dä Wuile wia noäga kamm, klage eck ühn muin Pech. „Aber, lieber Mann, der Zug nach Bielefeld steht doch noch auf Bahnsteig 4. Wir mußten doch erst den Zug vorbeilassen!“ – Un niu kallewitt noah Bahnsteig 4, ubbn Zug sprungen un muine vonihm’m Tasken grihbn! „Da haben Sie aber noch Glück gehabt!“ Roäbn  moe pa Lui täo oasse eck anßiuset kamm. Un oasse eck mett muina lean Tasken wia affßiuse, roäp näomoall ßoan wacka Freosminske: „Da haben Sie aber doppeltes Glück gehabt!“ Un datt hadde eck äok, dänn niu loät dä Käal mett dä roahn Müssen dänn Zuch affrutsken. – Eck loäbe, dä vonihm’m Tasken loade eck datt teoken Moall inne!

Un wi hät't Pünkhiusen Fretz 'n vogäohn Szunndach goahn? - Dä eß niu äok oall bui Joahs un lich maia ubba Assen oasse eck. Hoä schlöäpt aff un dann äok in düsse vohnihm'm Hotels. Noa, hoä kann ßick äok annas buinihm'm oasse iusa oäna. Oabba datt lange Schloabn well ühn nich passen. Oahms tuitlicks noahn Bedde un s'Moahns freoh hariut! Szäo mahke hoä datt äok 'n Szunndage in Barmen. Oasse hoä noada Ua kaik, wast fuif Maniudn in ßihbn. Fretz ßiuse hariut, woske ßick, putze ßick elektrisch un täoch ßick an. Oasse hoä niu proat was un noahn Froestücke goahn woll, kaik hoä ßäo buihän näomoall upp ßuine Ua! Nai, ßäowatt! Niu wast doach just teäggen Maniudn vo oäne! Oach, doa waßt ebn half oäne wesen! – „Junge“, ßea Pünkhiusen Fretz, „Junge, däo häbbe eck moe meddn ganzen Tuige uppt Bedde lächt un schloabn bätt half ßihbn!“

Joa, man waiat doach klüdach un vogihdn! - Un niu: Geo Fuiadahge: