Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu ßänd dä meißtn Lui wall wia inne van’n gräodn Wahda, iuden häogen Bäagen, iut Italgen un iut Griechenland un iut Frankruich un iut Spangen, iut Afrika un iut Amerika. – Un dä ßick tuitlicks ubbn Patt mahket oadda ubbn Zug ßet’t hedden, dä hätt joa äok nüdde van Wäame un Szunnenschuin watt mett krihgen. Oabba teo dä Tuit wast joa bui uß huia äok iutteohäoln, wänn man just nich teovihl aboädn un kwehln mosse. Un dä annan hädden joa wall buikwaima un billiga huia in’n Hiuse düa dä Riudn in’n Regen kihken oasse inna wuidn Welt. Oabba dä maisten hätt ßick doach geot vohahlt, un niu mott ßick dä Geldbuil oäast wia vohahln!
Doa kamm eck doach volihdn mett Brinkhinnack teo küan. Dä mahket joa, wännt efken goätt, äok oalle lichtn Töge mett. – „Noa, Hinnack!, ßeä eck, „diu häß di joa inna leßten Tuit ßäo roah mahket. Hässe äok wia’n gräode Roäse mahkett?“ – „Joa!“ roäp Hinnack, „dütt Joah ßin eck bui dä Schwachten wesen inna Schweiz.“ – Eck leh moe niu oäst’n bihdn ubbe Lua, dänn Hinnack eß nich recht teo triun. Hoä naigget mett Achtatöhgen!  - „Jäa, diu ßaß wall kain’n Schwachten ßoän häbben“, ßeä eck. – „Joa, oabba ganz buistimmt!“ – Niu woch eck dänn äok’n bihdn nuischiach. „Oabba Hinnack, ßäo lange kannst diu doach ganich unnawegens wesen ßuin! Un in ßoan’n Flihga goäs diu doach ganich inßidden!“ – „Oach“, ßeä Brinkhinnack mett Glummskan in’n Äogen, „eck ßin vo voatoäggen Dadgen ubba Widdelsken Buschbühn’n wesen. Doa hedden ßä joa düttmoall äoken Schwachten!“

„Noa, Hinnack, dänn wosse moe doach mett dä Roäse noada Schweiz wall äok bläoß oän’n uppbuin’n!“ – „Nai, datt kannße moe druiste gloäbn. Eck ßin ßäoga twoämoall inna Schweiz wesen!“ – „Minske, datt hätt di dänn oabba doach’n dühden Groassen Geld kostet!“ „Oach, datt es niu just nich ßäo hadde wesen.“ – „Datt kanns diu moe nich wuismahken! Un woa nimms diu dänn inna Ahn äok dä Tuit dänne?“ – „Äok, datt was nich ßäo laige, datt häbbe eck oalle in oän’n Dahge mahket!“

Un niu fäng Hinnack an teo votelln, datt eck kain Woat maia doatüsken kraich. – „Kuik, eck häbbe moe oänes Dahges rechta Tuit läoßgihben, häbbe moe ubbn Omnebus ßet’t un ßin noan Szoaltwäake (Bad Oeynhausen) ßucket. Eck häbbe moe dänn doa in oalln Ecken ümmekihken. Eck ßin an’n Szuile wesen, eck häbbe moe dänn gräoden Spriudel ankihken un ßinn dänn äok näo inna Önnhiusa Schweiz wesen un häbbe doa dütt Voähtuiges buikihken.“ – „Oach ßäo, niu woät eck Buischoäd! Datt was duine gräodn Roäse inne Schweiz! Un dänn bis diu hän un truigge goahn un woäas dänn twoämoall inna Schweiz!“ – „Nai, nai“, roäp Hinnack, „eck was äok näo inna annan Schweiz!“

In’n Middage inna Näone ßin eck in’n Kuagoahn ßidden goahn un häbbe muine Boddas gihden. Dä annan Tuit mott man joa buitahln, wänn man doa moall düagoahn well. Un dänn ßin eck wia in ßoan’n gräodn Omebus stihgen un mett noa dä Rihma Insel foöat. Van doa günk ett meddn Scheppe noa dä Poata. Junge, dache eck, datt kann doach nich schöna ßuin, wänn dä Lui ubbn Rhuin oadda in Vedig harümme scheppt! – Un dänn woäan dä Lui upp boädn Szuin anna Wihsa näo an’n Maiggen un Infoöäan, un eck stroakel moe inna Szun’n ubbn Scheppe! Eck kamm moe doach niu äok just ßäo vo wi ßoan’n Kuagast.

Joa, un dänn ßinn eck näo mett uppt Poatadänmoal stihgen un häbbe dänn äoln Willem moall wia buißocht. Oabba ubbn Jakobsbäage ßinn eck äok näo wesen. Mett düssen Wuitkuiketoan (Fernsehturm) eß datt joa äok datt Ankuiken waiat, oabba mett muin’n Kuiken mott wall oall düht noaloadn häbben, dänn eck konn van doa nicks wuidakuiken oasse früha van’n Bismarstoan. – Kuik, ßui, Otto, un dänn ßinn eck näo düa dä Hiusbäaga Schweiz tihgat. Un datt was muine twoädn Schweizroäse!“

Un Hinnack lache meddn ganzen Gißichte. Szäo froögge hoä ßick oaabba ßuine „Iutlandsroäsn“ un wall äok’n bihdn, datt hoä moe ßäo vonahnkrihgen hadde.

Jiu Otto van’n Stickdoäan.