Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Iuse Kinna wiht joa glücklichawuise nich maia, watt datt upp ßick hätt mett dän Luiseknicken. - Doamedde will eck nich ßeggen, datt Ji oadda wui früha mett Luisen un Floäggen uppwossen wäoan! Joa, 'n Häohnafläo konn man ßick wall rnoall uppßacken, äok walln moalln annan Obaloäpa, oabba dä woöan teo unrüsse, dä woäan hännig packet un knicket. Oabba, Luise!? - Joa, in dä boädn leßtn Kruige ßind vihle van uß Mannslui wall unna dä Liuseknickas goahn. Eck häbbe dütt Gischäft äok ßüms doa achta in Rußland laian moßt. Un dä Näot eß jümma näo dä bäste Laiamästa! - Oba dänn Luise’n ßinn eck jümma näo Haia woan? Oabba gihgen dä vomuckten Wanzen häbbe eck dän Kruig voloan, wänn eck äok 's Moahns fifftig roah Pläcken in rnuin 'n Beddelahken hadde!

Un doach hätt iuse Moäm'm äok meddn Liuseknicken üa Erfahrung mahken moßt. Wänn ßick oäna van üan gräodn Troppe moall inna Scheole watt uppßocht hadde, schrabbe ßä us oalle dä Ruige noah mett dän fuin'n Kamme dän Kopp aff. Un datt was äok fo us bäole 'n Peakua, dänn doa droffe kaine Nihde ßiddn bluibn. Oabba datt kamm nich fahken vo !

Oaba oänmoall hätt iuse Moäm'm doach rnett moe vihl Äaga un Vodroät hatt. Eck woät datt äok bleoß näo van'n Votelln van Moäm'm. - Eck was ßoan'n lüttken Dopp van twoä bätt droä Joahs wesen. Däamoals was dä äole Buida wia moall upp ßuina Rundroäse bui us inkaiat. Dä äole Buida wassen Bummela, dä nianst oadda oallawegen inne was. Hoä was dat Bummeln un Waidan düagoahn. Oapp hoä moall behda Tuin ßoän hadde, woät eck vondahge nich maia. Ett hätt joa jümma Minsken gihbn, dä upp dä Billabahn kuhm'm ßind.

Wänn dä äole Buida kamm, dänn kraig hoä ßuin geot Nachmisse un kamm dä Nacht ubbe Huiln int Sträoh. Dän annan Moahn kraig hoä näomoal 'n geot Froöhstücke un'n gräodet Boddabräot inne Tasken un täog wuida. Vondahge was hoä ßäo tuitlicks kuhm'm, datt iuse Äoln näo dä Oahmtwäake däon mössen. In dä Tuit woöan wui Kinna ubba Stohbn, un dä äole Buida ßatt upp dän äoln Brättsteohle inna Ecke. Niu was in düssen vokuhm'm Minsken, dä wanna un waida, dä ßick nich putze un woske, dän bäole oalle Lui iudn Wege güngen, äok watt van Löäbe düakuhm'm. Hoä hadde ßick mett uß Kinnan affgihbn un hadde moe ßäoga ubbn Schäot noahm'm. Jo, hoä mosse datt lüttke Kinnahachte wall ganz faste an ßuin Roäsenahachte drücket häbbn. - Oabba doavan heddn Vah un Moäm'm nicks vonoahm'm.

Oasse Vah un Moäm'm noahn Bedde koäm'm, was bui moe dä Nühkaruigge läosgoahn. Geot Teoküan hadde nich hulbn. Jümma wia güng dä Schubeluigge un Gnoaddaruige läos. Vah woch oall ungidüllig un schulle, eck ßoll dä Döppe teomahken un schloabn. Oabba nai, äok datt hulp nich. - Niu fäng iuse Vah, bui dän eck schloäp, upp oänmoall äok an teo schrabbn. Oasse dätt äok nich affruidn woll, mosse Moäm'm dä Lucht ansticken. Szä was näo nich moall ßäowuit, dä roäp ßä upp oänmoall: „Oach, dä äole Buida!“ Joa, ßä hadde rächt vomeot. Iuse Vah hadde oalln pa Obaloäpas, dä oabba hännig üan Mästa fun'n heddn. Un niu kamm iuse lütke Hinnack anne Ruige. Oach diu loäbe Tuit!  Dat Kuind ßatt stuif vull Liuse! Doa hadde datt Knicken kain'n Zweck maia!

Oasse Moäm'm ßick ßüms un Vah un moe ümmeschiat hadde un iuse Hihme un dä ganzen Beddewäske in'n Podde an'n Kohken hadde, was dä halbn Nacht dahea. Muine Broöas heddn teon Glücke nicks affkrihgen.

Szuit düssa Tuit kamm dä äole Buida bui us nich maia ubbe Stohbn upp. Wänn hoä ßuin'n Tällafull teo Ehdn kraig, mosse hoä doamedde inne Iutlucht ubbe Bühn'nträbbn ßiddn goahn. Oabba ßuine Schloapstih ubba Huiln blaif ühn. Doa kön 'n ßuine Liuse kain Unhail anrichtn !

Joa, joa, eck hoöa oall upp teo votelln! Moe schroddat äok oall oannick!