Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Nai, Kinna ßind doach Kinna! Un Kinna deoht Kinnawäake! Doa ßin eck doach voalihdn in’n Buske ubba Kahboöken. Doa kümmt doa ßoann Kummelöttken van Bägels doahea. Oalle mett Flitzepehs! Datt dä Jungen niu just kaine buikwehm’m Wege ßochen, datt was moe oall butz kloah. Szä ßiusen brinkupp un brinkdahl. Ett günk oba Böschungen un Oöbas, oba Hückel un Wälle, düa Glodans un Grebens!

Oasse dä Jungens moe vonoahm’m heddn, wast just oasse wänn ßä’n Lius in’n Oah hedden. – „Jungens, mahket mui bläoß kain dummeet Tuig! Ji witt dä Reah wall raine votästewian! Un jiu Äoln mött datt dänn buitahln. Un fo Ji gifft dänn’n hoädn Häawst oadda langen Haban!“ – Datt dä Gißelln muin Moänung in’n Wuind schloögn, hedde ech moe wall denken kön’n! Ett müssen oabba doach näo geot ertohgene Junges ßuin, dänn ßä noähm’m datt ßäo hänn. Fahken waiat man vodahgeoa van dä Bängels joa näo bohbn Boatt iutlacht!

Näon schualang leokepuiln dä Lichtfittke düa dä Hüchte, oap dä Luft wall wia roäggen was. Eck mossen doach wall hadde inne Twaia kuhm’m ßuin! Oabba eck namm mui niu dä Tuit. Just oasse eck äok moall afftuian woll, watt doa inne Mahke was, dä roäp oall oäna: „Achtung! Fertig! Los!“ Un wi doll un vorückt ßiuse dä Bande aff! Brikdahl upp dänn knappn Draih läos! Eck woll näo reobn oadda bölken, oabba ßäowuit kamm eck ganich maia. Ett kamm watt niu nich iudebluibn konn! Dä Reah jiuchen un kwuiken, ßä rutzken un schuan! Ett bummße un knalle un dänn wast stille.

Oasse eck teo Oaht un Stih kamm, hadden dä maistn oall dä Faildhoasen antohgen. Doch hoalt! Doa achta woöan doach näo twoe „Opfer“! Szä heddn üahn Droahtihsel buin Koppe un güngen teo Feode! Datt mosse doach unnaßocht waian! Doateo was eck niu äok teo lufthoäach! Un richtig! Dänn oän’n was bui dä gifäalicken Draigaruigge achta dä Luft wäch goahn. Hoä loäp ubbn Plattfeode. – Oach, datt woöa hännig wia teo flicken. Un doa briuken dä Äoln joa nicks van te wihdn!

Un dä anna? Dä woll oäast ganicks affkrihgen häbben! Oabba datt kamm ßäo ßunnalussen hariut, datt eck doch upplusta. Oasse eck niu dä Szahke noäga an’n Pihk günk, kamm hoä äok mett ßuin’n Pluiden an ’n Dach. Hoä was in dänn schapen Knicke ßäoga meddn Boäne ubbe Aian kuhm’m un ’n oanicket Ploasta was an’n Boäne affschrappt un datt loät ßick nich votußken! Giwisse, Dä Baß wäst wia! Oabba datt Mallöa was, niu konn hoä dänn annan Dach datt Spoatfest in Gäobl nich mettmahken un kain’n Kranz haln! – Watt mahket dä Scheolmästas äok näo jümma dä Doameluigge met dänn Läobn, Spruingen un Schmuidn? Dä ßolln doach äok moall soan Weddejagn mett Flitzepehs mahken! Datt woöa doach oäa watt fo Jungens!

Nai, soanne vorückten Töhge mett Flitzepehs hä wui doach früha nich mahket. Dä gafft joa äok näo nich ßäovihl oasset vongahge Autos giff! Wui ßind hoöchstens moall mett iusn Handwagen teo Mallöa kuhm’m. Inna Roggenahn hadde Vah kaine Tuit, ümma noah Mühln teo foöan. Dänn packe hoä us dä annathalf Zentna fo oän Bäckt in’n Handwagen, un doamedde geolacken wui noa dä Kriutmühln! Dä Knickstroahde dahl güngen wui boäde doamett uppßidden, un dänn kraig oäna dä Duißen tüske dä Boäne un mosse stoöan. An’n Boäm’m woöan wui just vobuikuhm’m, oabba oalle voäa, wui boädn , dä Wagen un dä Pucken, loägen in’n doäpen Graben! Nai, watt was datt vonne Buiwäakaruigge, dänn Wagen mett dänn Pucken wia upp dä Stroahde teo bruingen! - Oabba ett hätt äok glücket!