Ett spöckt

„Watt, ett spöckt?!“ – Nai, dä Tuin ßind vobui! Vondage spöckt ett nich maia! Doateo eß iuse Tuit nich maia duista gineog. Woa’t spöckt, doa mot’t stickenduista ßuin! Doa draff man nich Hand vo Äogen ßoän kün’n! – Un dänn hätt dä Lui vondage äok kaine Tuit  maia, datt ßä ßick dä Hucken moall ßäo richtig volloägen könnt. Vondage goät’t ümme Zaster un Geot, ümme Rundfunk und Wuitkuicken, ümme Autos un Kilometas! Oalls draff Geld kostn und mott Geld kostn!

In iusa Jiugend heddn wui datt oalle ßümß in’n Hiuse. Un dänn näo ganz ümmeßüß! Schah was bleos, datt dat meistns jümma ‚s Oa´hms was! Iuse Moäm’m hadde dänn dä Last und Näot mett us Kinna, dänn keina was noan Bedde teo kruigen. Oänmoall grübbe us ßäo hadde, datt kaina  noan Bedde woll, un doach wolln wui dänn jümma näo maia hoäan.

Muin Gräotvah was ßäo twisken ßibzig un achtzig. Hoä doä oabba achtan Obn jümma näo trui ßuine Wäake. Hoä schroadel joädn Moan dä Katuffel fo dän gräodn Tropp un äok fo dä Fäaken. Hoä schille Bäohn’n iut un schnait Stäckroöbn un Wochel twoä. Buißoannas mosse hoä oabba upp us Bracken uppassen. Doabuigge läot hoä ßuine langen Puibn nich iutgoahn. Un wänn hoä noall nihniut mosse und ßuine Puibn ßäolange ubbe Halbe  ßedde, dänn passen wui Jungens oall upp, datt hoä ßä nich wia frisk ansticken mosse. – Hoä was nich geot teo Feode, darümme günkt hoä äok nivh fakrn iut ßuin’n gräodn Steohle hariut. Doafo koäm’m dä Noabbas ümme ßäo maia no aus. Muin Gräotvah konn düht votelln un hadde äok ollehand builibt. Oabba uppt grübbehaftigste wast doach jümma, wänn dä äole Schnolbns Koal und ä äole Mühlnmoäa koäm’m. Dänn woch vanna Spoökaruigge un vanna Hckßaruigge, van Wawülbn un van Unnaäansken votellt, datt kaina ßick muckske.

Düttmoall was dä äole Mühlmoäa anna Ruige. Hoä votelle, wi hoä oasse junge Käal oän’n Oamd van’n Luidnsgoahn ’n bidn lade (oadda teo freoh?) noa Hius woll. Ett was in dä Tuit twisken twöälbe un oäne. Doa konn man ßick nich ganz ßicha ßuin! Un niu mosse hoä dänn ängen Hoallwägg dahl. Un upp boädn Szuin woöan häoge Heggen. Hoä konn nicht Hand vo Äogen ßoän. Un mett oän’nmoall kamm doa watt achta ühn hea! Hoä dache an nicks Geos! Hoä woll wäggläobn! Oabba datt was maia’n Stöachtn oasse Läobn!

Just was hoä wuia oba Änne, däo sprang ühn van achta watt ubbn Nacken! Hoä schroägge läos! Datt was dä Wawulf! Oabba doa hulp kain Bölen un kain Reobn, kain Schubeln un kain Schüddn! Dä Wawulf mosse dregen waian! Datt hadde hoä oall faken votelln hoäat. Datt woch niu’n ßuan Wägg noan Mühlnhobe! – Teooäst günket brinkdahl, däo hulp ßick datt näo. Oabba brinkupp wast teon Ümmebringen!

Oasse hoä mett ßuina Dracht ubbn Mühlnhobe ankamm, was hoä mäßnatt van Schwait. Wi hoä niu mett dä oän’n Hand dä Nihndüa uppklinken woll, woll dä Wawulf affspruingen. Doamedde hadde dä Drega oabba oall reket. Tänga hoäl hoä niu wia mett boädn Hän’n dä Päodn van dänn Wawulf doanne. Niu ßobbe un ramente datt Gidoäat ubbn Nacken wi unwius. Oabba ummeßüß! Koal wusse, wadde vohadde un hoäl faste. In’n Duistan kwele un buawäke hoä mett ßuin’n „Pucken“ dä Leddan harupp. Hoä kamm medda Tiut oba dä Huiln ubbn Balken. Oasse hoä vodda Liuken stoand, draigge hoä ßick meddn Ruck ümme, un meddn Schwung fläog dä Wawulf düa dä Liuken ubbe Dehl, daddet man ßäo kwacke! –

Oabba, watt was datt dänn?! – Dä Stimme, dä doa uppschroägge, dä kinne hoä doch! – Un mett Stühn’n un Joamman kräop dat Undia iuda Nihndüa.

Oasse Mühlnmoäa ’n annan Moan tuitlicks ßuin’n Noaba teon Dasken buistelln woll, lagg dä näo ubbn Bedde. Hoä woöa krank, ßeä ßuin Freosminske. Doa mösse giwisse näo dä Dokta iuda Stadt Kuhm’m. –

„Baiand hätt vonacht ßäo schrecklicj droammt un eß doabuigge van’n Bedde falln, un ßäo unglücklich, datt hoä ßick dänn Ahn affbrooken häbbn mott. Un upp datt öäne Boän kanne äok nich trän. Un an’n Koppe hädde äokn ganz dicken Klump. Wi kann’n Minske bleoß ßäo teo Moade kuhm’m!“ – Mühlnmoäa wusse gineog! Un hoä wusse äok, upp wecke Oat ßuin Noahba ßäo teo Moade kukm’m was!