Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Ett was wall vo geot voatoäggen Dahgen, do leos eck in iusa Zeitung, dat dä lüttken Scheolrekriudn anschrihbn wöachtn. Noa, wänn ßä oäast inne „Stammrolle“ stoaht, dänn est wuit geneog! Niu mott eck oabba teogihbn, datt datt vandahge nich maia ßäo laige eß, oasse teo iusa Tuit. Dä Bracken gäoht niu gain noa Scheole. Dä Voloäf (Ferien) duat fahken ganß teolange. Eck mott ßeggen, dat ßä moe nich oän oänziget moall teol lang wehsen ßind. – Wänn eck moe nich ganz ia, dänn ßind dä Gräodn vandahge äok näo freo, wänn ßä iuda Scheole kuhmt. Und at ßall un mott äok ßä bluibn.

Bui uß teohius konn kaina mett ’n lihgen Schwängel läobn, wänn wui äok mett ’n ganzen Troppe woöan. ’n Szomma hän mössen wui schnoamdachs dä Köägge hoön. Käowoädn un „elektrische Weidezäune“ gafft doa näo nich.Oabba ßüß gafft jümma Aboät ruiklich. In’n Winda mosse Holt twoäheot waian, dä Steckroöbn mössen affschrappt un twoästoatt waian, un oäna oadda äok twoä mössen upp dä Lüttken passen. Joa, bui uß was jümma wat in Anwaß! Wick iuse Moähm’m dat jümma proatkrihgen hätt, buigruibe eck vandahge näo nich. Oallhand hadde ßoä voäa oadda fuif Schoölas. Wänn dä oäne äok dänn annan metthälbn mosse, ßäo mosse Moähm’m doach jümma noakuiken. Szäo äok bui dä Schäolackßen. Bui dä Lüttken was äok jümma oalls in Oanunge, oabba dä Gräodn voßöchen äok oallhand, mett woänich Aboät düa dä Welt teo kuhm’m.

Eck jünk datt leßte Joa mett muin’n öllan Broa in oäne Klasse, wi datt vandahge joa wall äok näo ßäo in dä lüttken Schäoln eß. Inna Rehkenstunne mössen wui iuse Hefte iuttiusken, un dänn woach volesen. Eck tiusken mett muin’n Broa. Iuse Scheolmästa woll dän äok ’n Obablick häbbn un fänk an toe boän. Buin „Null Fehler“ schühden wui boädn stolde inne Hoächte! Dä annan blihben oalle ßidden un luan up hoägat Geboatt. Ett mosse doach wall nich lichte wesen ßuin. – Niu woll dänn iuse Kösta äok ßuine boädn bästn Pea moall ’n  bihdn naiga unnat Lecht toän. Un, oh Angest un Schrecken, dä boädn Rekenmästas hedden obahiupt nich reket! Giwisse, ßä heddn äok kaine Failas mahket, oabba dat was äok kain Iutwäch! Iuse Ähs hadde Hochtuit! Un ubba Stih jünket noan Standesamt! – Hulbn häddet, wänn äok nich fo jümma!

Oänmoall woll ett äok moall wia janich klabbn. Oalle hedden teo schlächt schrihbn. Dä maisten Jungens mössen oalle füa voat Pult. Dänn wast oän Uppwasken! Un eck namm ße janich gaian! Eck was upp düsse Oat düht oägen. Un eck ßäoch kain’n Iutwäch. Doa upp oänmoall schäot moe ’n Gidanken düan Kopp. – Eck kraich muin duistawiddet Taskendäok iuda Tasken un fänk an teo gruin’n un teo schnucken un jünk upp muin’n Platz ßidden! Oalle, opp ßoä niu oall iutbuitahlt woöan oadda näo vo dä Affrekenung stöän’n oalle häddn mett ßick ßümß teodäon. Un kaina hätt watt mäaket! –

Dat eck upp düsse Dracht fruiwillig vozichtet häbbe, datt froögget moe vondahge näo!     
Niu loat’t Ji geotgoahn!