Muine loäbn Noahbas un Frünne!

« Äole Lui hätt äok Vostand! Oabba ßä briuktn nich jümma »! Oadda ßall eck ßeggen: „Wuise Hoähna legget äok moal inne Nihdel“? - Un dütt wuise Häohn ßinn eck düttmoll ßümß wesen. Oabba loat't Ji votelln: Wiht Ji, watt Hasenßülwästa eß? - Nai? - Bät doahän wusse eck datt äok nich. Oabba in'n vorgen Joah häbbe eck upp muine äoln Dahge datt näo ßäo richtig laiat! -  Oasse eck Szunndages vanna Käaken kamm, dräop eck mett Oddns Güsken teohöope. Buin Iudnannagoahn ßeä näo: „Diu, Hinnack, wusse’n Fredahge nich 'n bihdn mett ubbe Jagd goahn? In 'n Hiuse ßisse dänn Freosluin doach bleoß unnan Foödn. Biudn eß äok nicks teo mahken. Un dänn eß joa Hasenßülwästa!“  „Wat eß, Güsken? Szülwästa hä wui doach just hatt.“ –„Hasenßülwästa essen Fredahge, datt eß dä leßte Dag in düssen Jagdjoah. Doa wi wui näo oänmoall achta Heggen un Tuin'n noa Floäsk ßoöken. Kumm man ruig met, datt eß jümma dä schönste Dagg von Jega“, troanne Güsken. - Un eck äole Lichtschinken ßeä teo ’n Fredagmoahn was eck rächtatuit in'n Tuiskreoge. Eck hadde moe in Wicks schmidn, datt eck moe oall bäole oasse ßoan'n richtigen Jega vokamm. Giwisse, muine Schiammüssen passe nich ßäo ganz teo muin'n Anzuge. „Oabba loattße man lachen!“ Dache eck. Wän eck dä oba dä Oahn toäh, dänn kann moe dä Kuihle nicks däon. In'n Kreoge ßoädn oall 'n stücka acht bitt toäggen Mann ümme Güsken teo. Joäda hadde 'n gräodn Machollan vo ßick staohn. Eck mosse mett oalla Giwalt äok näo twoä mettdrinken, un datt buikümmt moe doch ’s Moahns näo ganich recht. Datt wöa Zihlwada, hoäde datt, dänn könne man behda drehbn! Mett „Waidmannsheil" un „Waid- mannsdank“ fängen wui ubbn Kriutfaile an. Doa woch dä oäaste Kihdl mahket. -„Kihdl?“ -Watt datt huia ubbn Faile teo buiduin hadde buigraip eck oäast, oaß Güsken moe ubbe Sprünge hulp: „Hinnack, diu häß doach oall fahken van Rußland votellt, datt diu dän „Kessel van Wjasma“ mettmahket hetts. Kuik, just ßäo ßall datt niu huia mett dänn Hasens mahket waian.“

Minske watt häbbe eck upp dänn ploögeten Lanne schwaidn moßt! Droämoall kamm eck in ßoanne Foa teo stroöfeln un güng obakops. - Mett oänmoall griuse un briuse datt just gihgen moe, datt eck moe doll vojage. Dä Schnoä un Dräck fläog moe ümme dä Oahn un int Gißichte. Oasse ßick dä Wolken ßoan bihdn votogen hadde, ßäog eck teo muin'n Schrecken, datt datt 'n Hasen was, dä doa iudn Loacke sprungen was. Eck rait niu tänga muine Flintn häog un balla achta ühn hea. Dä Hase leä dä Oan an'n Kopp un ßiuse aff! Bohbn ubba Ahnewoänge blaif hoä ßiddn un kaik ßick ümme, oasse wänne ßegen woll: „Eß datt wüaklich un vohaftig woar, datt datt dä äole Hinnack van'n Brinke eß? Ett eß doach oänfach nich teo loäbn, datt dä doach ßüß ßäo vostännige Minske unna dä Möädas un Däotschlegas goahn eß.“ Hoä wuise mui ßuin Blick un täog aff noan Duistadahle. Watt hoä moe doamedde ßeggen woll, häbbe eck geot vostoahn ! Oasse eck muine Zigahn, dä mui bui oall dä Uppregung iuda Miuln falln was, wiaßoche, roäp Nagels Paida: „Hinnack, ßöchst diu dän Hasen? - Dä eß doa achta just in'n Busk läobn!“ - Koallmoäas Häam konn ßuin'n Hals, äok nich häoln. -  „Hinnacken,“ roäp hoä, „datt was oäne van dä lüttken  Szochte. Dä was füa teo floatt un  achte teo kocht, ßüß hedde watt mettkrihgen. Ett eß doach nett van di, datt diu ühn näo nihgen Moanate Zihl gibn heß. Bätt doahänn ßalle wall länga woan ßuin!“ Un oalle rihdn dänn Hals upp un lachen moe näo iut. Datt hadde eck niu näo  bobn Boatt! Oabba ett kamm näo behda. Oabba  datt kann eck Ji oäast teoken Wihken votelln. Eck hobe, datt eck moe dänn wia ßäowuit vohahlt häbbe! - Äogenblicklich ßind ßä unna dä Müssen ßäo düht an'n Dasken!