Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Watt eß datt in dänn leßten Dahgen un Wihken oalln Buiroäp wesen in dä Bläa un in’n Radio! Un datt well näo kain Enne nihm’m! Doa eß doach vo kochten bui dä Königin van Ängeland ’n lütken Jungen giboan, un in Japan was dä ßülbe Spitakel in’n Gange! Et eß giwisse geot un noädig, datt Kinna goboan waiat! Oabba mott datt dänn ßeon Halleo ßuin? – Eck ßin leessens äok Gräotvah woan, doach hätt doarümme kaina schoden un ballat! Un moe eß datt äok just ßua geneog woan, dänn eck hadde dä Grippe un konn vo Kröächaruigge un Schniubaruigge kain Äoge teokruigen. Froögget häbbe eck moe oabba just ßäo hadde oasse dä doa achtan Wada! Oabba wui maket datt oalle maia in’n Stillken aff!

Kinna, Kinna, nai! Watt was datt doach vo seßtig, ßibzich Joaas näo annas. Un buißonnas bui uß ubbn Lanne! Un moe kümmt vo, oasse wänn teo dä däomoaligen Tuit dä Lui do just ßäo hadde unna lihn heddn oasse vandahge. Joa, äok dä Mannslui hätt ßicha ßäo mettlihn oasse dä Käal vanna ängelsken Königin un dä Kaisa van Japan. Oabba dä loädn ßick datt nich ßäo ankuhm’m. Un ßäo lange in Voriut mälln dä datt äok nich an. Doa mosse joäda bätt teoläßt bui ßuin’n Wäaken bluibn.

Oasse muin ölste Broa ßick äanstlick vonoahm’m hadda dänn Brink bui Dageslecht teo buikuiken, mosse muin Vah ßick äok dänn Wäch noa dä Bahmoähm’m gifalln loaden. Oabba niu schmaid hoä ßick dä Loädn wia oabba dä Schulllan un acka wuida. Datt ßuine Gidanken nich ganz bui dä Aboät woöan, kann man vostoahn. Un ßuine Äogen wahn äok jümma dä Nihndüa, un hoä toffe puilken up geo Noahricht.

Ett güng oall hännig upp Middach teo, doa kamm ßuin Vah iudn Hiuse. Niu mosse datt Toäbn ’n Änne häbbn! Oabba dä äole Bua kamm langßam un buidächtig upp ßuin’n Jungen teo. Nicks fäll doa van vo, datt dä niu Vah woan was un hoä ßüms Gräotvah. „Oh!“ roäp hoä dänn Pean teo. Un oasse dä Pea niu stöän’n, ßeä hoä teo ßuin’n Jungen: „Kumm, giff dä Loädn hea, un gong hän un koke Wada un Bräot!“ Doa wusse muin Vah, watt dä Ua schlagen hadde, dänn „Wada un Bräot“ was dä Kost fo Wihkenfreoslui. Oabba muin Vah konn ßick niu äok näo nich ßäo hennig in ßuin’n nuiggen Stanne fuin’n.

„Oach, nai, Vah, datt kann eck nich. Datt deoht Ji man!“  -  „Junge kwadda nich lange! Ett eß nich muin Freosminske, ßoannan duint! Gong und deo watt eck di ßächt häbbe!“ – Datt was joa niu äok ’n bihden Grummeln, oabba doach kain Schoädn met Kanäon’n!

Oabba datt Koken van Wada un Bräot hätt iuse  Vah bui ßuin’n gräodn Troppe näo richtig laiat. Doa hät’t doach dä Kaisa van Japan un dä Mann van dä ängelsken Königin vandahge lichta.