Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu ligget dä Fuiadahge achta uß ! Eck dänke ßoan bihdn Lecht un Loäbe eß doach in’n Hachten blihbn. Un äok ßüß hätt dä Wuihnachtsdahge ’n männge Froede broacht! Man ßütt doach jümma wuia, datt näo maia Minsken an us dänkt, oasse wui moänt. – Upp maiste mott man ßick oaba dä lüttken Trabantn froöggen. Watt was dat fon Tänstan un Ränstan, von Biun un Foöan! Inna Stobn was kain Boän maia anne Aian teo kruigen! Iuse lüttke Kläos hadde ßäo rächt ßuin Wea! Mett soan’n Uppwand hadde hoä nich maia rehket, dänn hoä hadde just ßuin’n Gibuatsdach hatt.

Bobn anne stoand dat nuigge Gißankbäok. Inna Kinnaschäole hadde lessens dä Buistoa ßächt, ßä ßolln ßick man äok ’n nuigget Gißankbäok wünsken. Un niu lachet ubbn Diske! Meddn Lesen günket joa näon bihdn langsam, dänn hoä hoäat näo bui dä Schäolrekriudn, oabba wui mössen doach gluik voane anfangen teo ßingen. Und at klappe ganz vomoast, dänn dänn oäasten Väsk van „Macht hoch die Tür“ konne iutwännig. – Un oasse hoä niu äok näo ßoann’n Drukkasten krihgn hadde, doa was dat Glücke gräot un vull!  -  „Kinna Moade un Kälba Moade mött äole Lui wihdn!“ Oabba wui wüssen ßä nich!

Doa laign näo ßoan pa lüttke Päcksken ubbn Schappe, dä dä Broäfdrehga brocht hadde. Dä mössen – wui Äoln nuischiaga  oasse dä Kinna – äok näo uppmahken. Oasse wui dat Oäaste obn häddn (dat twoäde hä wui vo Schrecken nich maia uppmahket), doa kammm do ’n Panza hariut! Eck hadde moe ßäo vojaget, dat eck dat Dinggen janich maia ubbe Suit bruigen konn! Doa rait moe dä Junge dat äole Gidoäat oall iuda Hand un flöttke un kwinkelia: „O,’n  Panza, o,’n Panza!“ Un ohne „Grundausbildung“ oadda „Ausbildung am Gerät“ gaff dat ’n Panzaangriff mett Upp un Dahl, mett Hänn un Hea, mett Kniddan un Knabbn! Dä Junge was mett Oalln „technischen Einzelhheiten“ vertraut

Moe train’n dä Äogen! Eck häbbe dä Nehsen näo van’n leßtn Kruige vull! Un teon Spihln fo muin’n Jungen! Woa bluibt doa muine ganzen „Erziehungsgrundsätze“ ?! – Wuihnachenmoan hedden wui uß wia ganz upp Fruidn iutrichtet! Muin lüttke Kläos woll mett oalla Giwalt mett noa Käaken, dänn niu was hoä doach ’n grädn Käal meddn Gißankbäoke! Hoä ßung düht mett, wännt äok nich just jümma stimme. Dä Buistoa staich ubbn Steohl! Hoä namm ßuin’n Täkst iudn Propheten Jesaija. In ßuina Predigt moale hoä dä Näot van Israel un dä Jiudn ßäo woa un kloa: „Die starken Völker des Ostens stehen bereit, die Völker des Westens zu zermalmen und zu überrollen!“ Däo stodde moe muin lüttke Kläos an un ßeä: „Papa, dänn goah eck oabba mett muin’n Panza doatwisken!“

Eck täoch muin’n lüttken Kläos fasta an moe un leä ühn ßinnig dä Hand ubbn Mund, ümme dä annan Käaklui nich in üa Andacht te stoöam!

Oabba dänn lüttken Panza kuike eck niu ganz annas an! Kläos woll joa doatwisken foöan un dä Fuinde iudnannabruingen! Hoä woll Fruidn stiften! Gihgen ßoanne Panzas häbbe eck nicks! Vihllichte mott ett dat joa äok gihbn! – Un wännt ßäo männt eß, dänn passt äok Kläos ßuin lütke Panza teo Wuihnachen!