Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu eß Wuihnachen wia doa. Wuihnachen, woa vondage dä Kinna äok näo upp luat! Oabba froögget ßick dä Kinna äok näo upp datt richtige Kreskindken oadda bläoß upp datt, watt unnan Wuihnachtsbäome ligg?- - Eck loäbe doa ßind wui giwisse oallhand nich vihl beda wesen. Un doach moäne eck, bui uß woäan früha vihlmaia Wuihnachtslieder ßungen woan oasse van Dahge. Buißonnas in’n Hiuse! Hätt dä Äoln dänn vondahge oalle kaine Tuit maia doatäo? Oadda loäbet dä Lui, dä ßick Christen noömt, nich maia an datt: „Christ der Retter ist da!“? – Wäa in dä Finstas kickt oadda moall teolustst un teokickt wänn inkofft waiat, dänn magg man wall dänken, datt wui bui düssa Obafleot kain’n „Retter“ maia noädig hätt! Un doach blifft datt buistoahn in oalle Ewikkoät! Fo Ji un fo Jiu Kinna! Wui drüppt uß äok froöggen! Äok oabba Gischänke! Wui mött oabba äok wihdnn woarümme wui Wuihnachten fuiat!

Un datt eß doach dä Loäbe, dä us düsse froölicken Fuiadahge giff! Joa, dä Loäbe, dä iuse Häagott uß giff ! Man könne bäole ßeggen, dä Loäbe, dä hoä ßäo an uß wäggschmitt ! Hoä hätt uß datt gihbn, watt ühn datt oallaloäbäste was, ßuin’n oägen Kuind! – Un woarümme? – Bleoß datt wui, Diu un eck, Froöde, Fruidn in Lihbn häbbn ßött!

Un wui?! – Un eck?! Woa bliff iuse Loäbe? – Noa, niu hoäa oabba upp! Deo wui dänn niu just vo Wuihnachen oallehand? Goät nich oän Schuin noan annan düa dä Fingas? Kruiget iuse Anbuihoägen nich oalles, watt ßä gaian hebben möchen? Watt waiat doa nich oalle teohäopeschlüat in düssen Dahgen! Eß datt dänn kain Froödemaken? Eß datt dänn kaine Loäbe? –

Niu, hoalt! – Niu lusta moall! – Eck well moi joa mett Di bläoß’n bihdn obaleggen! Wui witt joa noahdänken! – Dänke wui boädn äok an dä, dä in’n Duistan ßit’t? – „Was ihr getan habt  diesen meinen geringsten Brüdern, das habt ihr mir getan.“ – Wui boädn witt niu nich bläoß an dä Kranken ubbn Wittekindshobe, in Bethel un in Volmarstein dänken. Wui witt nich bläoß an dä Missegeon un an „Brot für die Welt“ dänken. Datt ligg oalle ßäo wuit wege! Giwisse, dä Näot is joa gräot. Oabba watt vokümmt doa nich oalle inne Welt! Watt waiat doa nich oalle meotwillig vorummeniat un votästewiat! Doavan kön’n doach oall ßäovihl Minsken lihbn! – Woarümme ßall eck dänn just? – Nai, ßäo kuhmt wui boäde huia nich vannaff! – Ett giff doach jümma näo Minsken, dä hüngag oadda döstig, dä nackt oadda krank ßind! – Oabba datt woall eck oänlick ganich mett Di buiküan! Datt wihde wui boäde doach äok ßümß! – Oabba näo watt annas woll eck Di niu dänken hälbn! – Nai, dütt goät oänlick bleoß moe an!

Doa ligg muin äole Noahba Häam. Oach, äolt kann man oänlick just nich ßeggen, oabba hoä hät’t oalln uinge Joahs ubba Bost. Ängeböstig! Biudn hänkuiken kann hoä in’ Szomma bleoß bui helln Sun’nwea. In’n Wind kickt hoä bläoß aff un dann düa dä Riudn. Un eck? – Wänn eck ühn oänmoall in’n Joahr buisocht häbbe, dänn moäne eck: „Datt hässa moal just wia tüskenkrihgen!“ – Un dänn häbbe eck ühn vogihdn. – Nai, nich vogihdn, oabba eck häbbet doach ßäo uilig! – Un hoä well ßäo gaian moall’n Mundvull läoswaian! –

Un doa, datt starke Luid! – Stark? – Ett eß oall oabba fifftig Joah äolt un hätt ßuilihbe näo kain’n Trätt oallaine däon! Jümma ant Bedde, an’n Steohl oadda an’n Wagen bun’n! – Wänn eck moall ßäowuit kuhme un buisoäket, dänn mott ech moe schäm’m. Eck kuhme ruika noa Hius, oasse eck hängoahn ßinn! Ett froögget ßick oassen lüttket Kuind. Un eck – häbbe kaine Tuit! – Doa eß datt Freosminske, datt noahn oäast’n Kruige ßuin’n Mann un in’n twoäddn oalles, boäde Jungens voloan hätt! – Doa dä äole Bua ßitt ganz allaine upp ßuin’n Hobe. Boäde Jungens hätt dä Kruig frehdn, un dä Moäm’m ßuika achtahea. Vobiddat un vogrellt eß dä Minske. Oabba häbbe eck oall voßocht, datt Uiß uppteodaiggen? – Un doa, un doa, un doa! Oalla wegen eß Platz fo iuse Loäbe! – Lot’t us Loäbe übn!